ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΒΙΛΙΚΑΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

«Ηθοποιός σημαίνει θέατρο. Όλα τα άλλα είναι απλώς επάγγελμα. Μόνο στο θέατρο ο ηθοποιός βρίσκεται αντιμέτωπος , πρόσωπο με πρόσωπο με τα δύο μεγάλα θηρία, το κείμενο και το κοινό...».

Της Αλεξάνδρας Τσόλκα

Βόρεια Προάστια, 29 Φλεβάρη, απ αυτές τις ημερομηνίες που κάθε τέσσερα χρόνια υπάρχουν. Όλα χιονισμένα, παγωμένα, γλιστερά. Πολύ πρωί. Ήχος και μπλε αντανακλάσεις από ασθενοφόρο. Απελπισμένες προσπάθειες για μια καρδιά που υποβάλλει την παραίτηση της απ το σώμα. Για μας ένας οικείος άνθρωπος, μια δεδομένη φιγούρα που μας χάριζε το τεράστιο δώρο του γέλιου, εκείνου του αναπάντεχου, του ηχηρού, του απρόσμενου και για αυτό λυτρωτικού γέλιου.

«Το γέλιο;» έλεγε, «το γέλιο είναι εύκολο, κατά κάποιο τρόπο, όταν χρησιμοποιεί χυδαία, πρόστυχα και ευτελή μέσα. Βέβαια αυτή η προσέγγιση δεν σε πάει ψηλά. Σε φθείρει σταδιακά και τελικά σε «αδειάζει». Εάν όμως προσεγγίσεις το γέλιο σαν πνευματική άσκηση, με οδηγό το χιούμορ, την αισθητική και την εξυπνάδα, πρέπει να πω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο και επίπονο, αλλά σε ανταμείβει».

Για τους δικούς του; Την σύζυγο του και τα δυό του παιδιά; Η τεράστια απουσία που δεν χωράει σε λέξεις, που όλοι, κάποτε, αργά ή γρήγορα νιώσαμε για τους δικούς μας. Ο Βασίλης Τσιβιλίκας έχει αποχωρήσει απ' την σκηνή του θεάτρου που τόσο λάτρεψε, χωρίς να περιμένει τελευταία αυλαία, χορτασμένος απ τα χειροκρότημα της χθεσινής παράστασης, της ζωής του όλης.

Διάβαζα την Έλενα Ακρίτα, πολύ τρυφερά, πολύ θλιμμένα να τον αποχαιρετά με δυο γραμμές λέξεις στο facebook. Άκουσα τους λυγμούς της Βάσιας Τριφύλλη το πρωί και τους αναστεναγμούς του Κώστα Βουτσά. Θυμήθηκα πόσο τον αγαπούσε η Άννα Αδριανού όταν έπαιζαν μαζί. Πως όλοι του οι συνάδελφοι, οι δημοσιογράφοι που γνώριζε, ένας δημόσιος κόσμος, είχαν να πουν καλά για αυτόν ευγενή, τον αριστοκρατικό άνθρωπο, με το ιδιαίτερο ύφος παιξίματος της κωμωδίας. Και την τελειομανία του! Μια τελειομανία για το θέατρο, που γίνονταν εμμονή και κυριαρχούσε στην ίδια του την ύπαρξη. Στην επαφή του με τους άλλους ανθρώπου, η ευγένεια του, ήταν έξω από την γρήγορη οικειότητα που συνηθίζεται στην φυλή μας. Ο πληθυντικός ήταν φυσικός στη ροη του λόγου και όχι αποστασιοποιημένη έκφραση αλαζονείας ή διάκρισης. Μια βρετανική δεύτερη φύση, καραδοκούσε στα όσα έλεγε και μια μόρφωση που ξάφνιαζε και ήταν απρόσμενη. Μια μόρφωση όχι από αυτή της καλλιέργειας των ηθοποιών που την φτιάχνουν μέσα από την αναμέτρηση με μεγάλους συγγραφείς και την αποστήθιση η την κατάκτηση των λέξεων τους. Μια μόρφωση ουσιαστική, λατρείας για την κλασική παιδεία και την αγγλική λογοτεχνία. Ίσως για αυτό να ευθύνονται οι πρώτες του σπουδές.

Ο Τσιβιλίκας γεννήθηκε το 1942 στην Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε σε μια οικογένεια που θεωρούσε ως μεγαλύτερο όλων αγαθό την μόρφωση. Πήγε σχολειό στο αμερικανικό κολέγιο της Θεσσαλονίκης, στο περιβόητο Ανατόλια. Οι δάσκαλοι του από πολύ νωρίς τον παρότρυναν να ασχοληθεί με την υποκριτική και πιο πολύ με το θέατρο. Σπούδαζε Αγγλική Φιλολογία, όταν εσωτερικός μετανάστης, αναζήτησε στην Αθηνά και στο υπόγειο του Κάρολου Κουν. Ο μέγας θεατράνθρωπος δεν τον πήρε στην σχολή του. Πήγε λοιπόν στη σχολή του Πέλου Κατσέλη. Όμως, τελικά θα κάνει από τις πρώτες του εμφανίσεις επιτυχία, θα ξεχωρίσει, σε συνεργασία με τον δάσκαλο που τον απέρριψε, τον Κάρολο Κουν και τον παραδέχτηκε ως ολοκληρωμένο ηθοποιό.

Η πρώτη του εμφάνιση στην εποχή του εμπορικού και μαζικού ελληνικού κινηματογράφου, είναι σε μια ταινία, χαραγμένη στο εθνικό μας χιούμορ σαν DNA πια. «Η θεία μου η χίπισσα». Κάτι δεκαετίες μετά, οι σκηνές του με την Βλαχοπούλου είναι κλασικές και μας κάνουν να γελάμε όλοι, ανεξάρτητα από πτυχία, τρόπο ζωής, προτιμήσεις και απόψεις. Πανεθνικά υιοθετημένος αγαπημένος μας ο Βασίλης Τσιβιλίκας, λοιπόν. Για τον ίδιο; Ποιος ρόλος; Ποιος συγγραφέας; Ποιο έργο; «Δεν θα ξεχώριζα ρόλους ή παραστάσεις, όσο γλυκές κι αν είναι οι μεγάλες επιτυχίες» λέει απαντώντας σε μια από τις λίγες συνεντεύξεις του για τους απόδημους Έλληνες, «όλα με ''πόνεσαν'' και όλα τα αγάπησα πολύ. Μέσα μου έχουν μείνει κάποιοι συνεργάτες γιατί διαμόρφωσαν – περισσότερο ή λιγότερο το ψηφιδωτό μου. Πρόχειρα αναφέρω: Λαμπέτη, Χορν, Σακελλάριος, Λιβαδάς, Λειβαδίτης, Καρέζη, Μιχαλακόπουλος, Βουγιουκλάκη, Άννα Πρετεντέρη, Φώσκολος, Μαρινέλλα, Ηλίας Μαρασούλης, Γεωργουσόπουλος…».

Ο Βασίλης Τσιβιλίκας, που θιασάρχης εδώ και πολλά χρόνια έπαιζε κάθε χρόνο στη σκηνή, σε κωμωδίες, ελληνικές και ξένες, τις οποίες σκηνοθετούσε και πρωταγωνιστούσε. Φέτος, για δεύτερη σεζόν έπαιζε στην κωμωδία «Ζωή ποδήλατο» μαζί με τον Γιάννη Μποσταντζόγλου.  Και η αυλαία, απόψε δε θα ανοίξει…

Η κηδεία του θα γίνει στις 15:00 το μεσημέρι της Παρασκευής (2/3) και από το νεκροταφείο Αμαρουσίου.

 

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.