Οι μασκαράτες των «πολιτικών συζητήσεων» που σχεδόν κάθε βράδυ  κάνουν πιένες στην τηλεόραση που διανυκτερεύει για να φωτίσει το πόπολο παραείναι ύποπτες. Δεν πρόκειται για τα συγκεκριμένα πρόσωπα που έχουν εξασφαλίσει στασίδι στον τηλεοπτικό ναό κι από κει μοιράζουν την ξεραμένη κουραμάνα. Προεκλογική περίοδος είναι! Γιατί να μην πούμε και κάτι παραπάνω; Γιατί να μην θυμηθούμε για λίγο και τον μεγεθυντικό φακό του κομματισμού; Άλλωστε οι ατσίδες των κομμάτων είναι πανέτοιμοι για να προπαγανδίσουν και να μοιράσουν το «βρώμικο ψωμί» των παρατάξεών τους αβρόχοις ποσί.

Ο κόμπος δεν αφορά τους κομπορρήμονες απολογητές των κομμάτων αλλά τον αποδέχτη που, τώρα ξενυχτάει με το τηλεκοντρόλ στο χέρι, αλλά οσονούπω θα κατέλθει στις κάλπες για να αποδώσει δικαιοσύνη. Αναρωτιόμαστε λοιπόν: είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι η χώρα επιτέλους ξέφυγε από τον κίνδυνο; Ότι η καταιγίδα πέρασε (ευτυχώς!) οπότε επιστρέφουμε στα οικεία πολιτικά ήθη; Ότι το σημαντικό δεν είναι οι ευρωπαίοι εταίροι μας αλλά το ποιο κόμμα θα βγει κερδισμένο από την κάλπη;

Το εκλογικό παιχνίδι αργά ή γρήγορα θα αποδειχθεί απάτη με έντονη αποφορά που θα θυμίζει πρόσφατο παρελθόν. Ευτυχώς ή δυστυχώς ο γόρδιος δεσμός της πτωχευμένης χώρας θα κοπεί – αν κοπεί – με ευρωπαϊκά χέρια και με όλες τις στραγγαλιστικές συνέπειες. Οι πολιτικοί το γνωρίζουν πολύ καλά – θέμα δεν τίθεται. Ωστόσο υποχρεούνται να μοιράζουν τζούφιες υποσχέσεις δίκην υποτιμημένου νομίσματος. Ενώ λοιπόν με το λέγε-λέγε κάνουν τη δουλειά τους, σε πολύ λίγο διάστημα θα πρέπει να απολογηθούν – έστω δείχνοντας τον αντίπαλο!