Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, το παραφρασμένο καβαφικό σλόγκαν, ταιριάζει γάντι στα δύο μεγάλα κόμματα. Ειδικά αυτή την εβδομάδα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ υφίστανται πραγματικό ...Ματζικέρτ. Οι μυστικές και κυλιόμενες μετρήσεις που φτάνουν στα χέρια των Σαμαρά και Βενιζέλου δείχνουν αντί για συσπείρωση και άνοδο των κομμάτων τους, αποσυσπείρωση και πτώση.

Τρία γεγονότα φαίνεται ότι συνετέλεσαν σ´αυτό. Πρώτον, η βροχή των (ν)τροπολογιών στη Βουλή που εξόργισαν ακόμη και τον «συνήθη ψύχραιμο» Λουκά Παπαδήμο. Δεύτερον, ο τρόπος με τον οποίον μπήκε τέλος στο σκάνδαλο Siemens, κάτι που εξόργισε ακόμη και βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων, ενώ εδραίωσε την πεποίθηση των πολιτών για «κουκούλωμα» και παρασκηνιακή συναλλαγή. Και τρίτον, η αυτοκτονία στην πλατεία Συντάγματος του 77χρόνου συνταξιούχου, που έφερε με δραματικό τρόπο στην επιφάνεια το πρόβλημα της αιφνίδιας φτωχοποίησης και εξαθλίωσης του πληθυσμού. Η μαζική κατάθλιψη από την απουσία ελπίδας συμβολοποιήθηκε στο πρόσωπο και την πράξη του αυτόχειρα και κατ´επέκτασιν χρεώθηκε, έστω και καθ´ υπερβολήν, στα δύο κόμματα που διαχειρίζονται τους τελευταίους έξι μήνες την εξουσία και τις δημόσιες υποθέσεις.

Το δημοσκοπικό ...Ματζικέρ των Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αποτυπώνεται ανάγλυφα στην έρευνα που δημοσιεύει σήμερα το matrix24.gr. Αν λάβουμε υπ´ όψιν μας ότι οι δημοσκοπήσεις που θα δουν αυτό το διήμερο το φως της δημοσιότητας καταγράφουν πάνω κάτω τις ίδιες περίπου τάσεις, τότε ο δικομματισμός, τις ημέρες του Πάσχα, θα ...σουβλιστεί μαζί με τον οβελία. Οι (αρνητικές στην πλειοψηφία τους) παραστάσεις που θα μεταφέρουν οι εκδρομείς του Λεκανοπεδίου και των μεγάλων αστικών κέντρων στα χωριά τους, υπό την επήρεια μάλιστα του άκρατου και άφθονου οίνου, θα θολώσουν έτι περαιτέρω την εικόνα των δύο κυβερνητικών κομμάτων στο μυαλό των φιλων και συγγενών της επαρχίας. Ο χρόνος που θα απομένει μετά το Πάσχα, για ανατροπή των δεδομένων, είναι μάλλον ελάχιστος, ενώ δεν αποκλείεται κάποιο άλλο, τυχαίο γεγονός να συντηρήσει ή και να επιδεινωσει την υφιστάμενη κακή εικόνα του δικομματισμού.

Τούτων δοθέντων προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα. Αν οι εκλογές υποτίθεται ότι γίνονται για να εξασφαλίσουν, στα δύο κυβερνητικά «μνημονιακά» κόμματα, ισχυρή λαϊκή εντολή, για να εφαρμόσουν τα προβλεπόμενα από το δεύτερο μνημόνιο και τη νέα δανειακή σύμβαση, ο απόλυτος διχασμός (50-50%) του εκλογικού σώματος, μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ από τη μια και των υπολοίπων κομμάτων από την άλλη, ανατρέπει αυτή την υπόθεση. Στην περίπτωση αυτή οι δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει έναντι των εταίρων-δανειστών μας είναι δύσκολο να υλοποιηθούν, οπότε η πιθανότητα διακοπής της δανειοδότησης, με συνακόλουθη χρεωκοπία και έξοδο από το ευρώ, επανέρχεται. Ο εφιάλτης τον οποίον θεωρήσαμε ότι διώξαμε με το PSI θα επιστρέψει, και μάλιστα, μετά την 15η Μαϊου, οι χθεσινές δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ ίσως επαληθευθούν.

Αν οι εκλογές υποτίθεται ότι γίνονται για να αποχτήσει η Ν.Δ. αυτοδυναμία, ώστε να κυβερνήσει χωρίς συνεργατικά βαρίδια, τότε χαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις, Αντώνιε. Θα πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω για να ξεπεράσεις, έστω το ποσοστό του Καραμανλή το 2009 και πάλι όμως θα χρειάζεσαι συνεταίρο για να σχηματίσεις κυβέρνηση. Το ίδιο ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ. Αν δεν καταφέρει να συγκεντρώσει ένα αξιοπρεπές ποσοστό, που θα ανακόψουν τις φυγόκεντρες τάσεις, τότε την επομένη των εκλογών θα δοκιμαστούν η κομματική συνοχή και η νέα του ηγεσία. Εξυπακούεται ότι η μείωση κατά 50% της εκλογικής δύναμής του το 2009 (που ισοδυναμεί με ποσοστό 22%) δεν συνιστά πολιτική αξιοπρέπεια για τη νέα του ηγεσία, αφού εκτός των άλλων ισοδυναμεί με ήττα και απόρριψη της πολιτικής στην οποίαν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, από τη θέση του υπουργού Οικονομικών και αντιπροέδρου της κυβερνήσεως, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αν οι εκλογές υποτίθεται ότι γίνονται για να ανακοπεί ο λαϊκισμός των «αμνημόνων» και των άκρων, αυτό που φαίνεται ότι θα επιτευχθεί είναι ακριβώς το αντίθετο. Το αντιμνημονιακό μέτωπο θα ισχυροποιηθεί και η χώρα θα αναστατωθεί σε μια περίοδο που θα έπρεπε αφ´ ενός να επικρατεί φρόνηση, αυτοσυγκράτηση, καταλαγή των παθών και αφ´ετέρου ένταση της προσπάθειας για να γίνουν οι απαραίτητες δομικές αλλαγές, μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις και να επιστρέψει, εστω και από του χρόνου, η οικονομία σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, τότε η στρατηγική της Ν.Δ. για «κυβέρνηση ειδικού σκοπού» υπό τον Παπαδήμο και γρήγορη προσφυγή στις κάλπες αποτυγχάναι παταγωδώς με δυσάρεστες παρενέργειες για την συνοχή της συντηρητικής παράταξης, αλλά και για την ηγεσία της. Αν μάλιστα δεξιότερα της Ν.Δ, σχηματιστεί ένας αντιμνημονιακός-εθνικιστικός πόλος με ακραία λαϊκιστικά, ρατσιστικά έως και φασιστικά χαρακτηριστικά. ο οποίος θα συγκεντρώσει αθροιστικά ένα ποσοστό της τάξεως του 10-12% τότε η «γαλάζια πολυκατοικία» ίσως χρειαστεί να κάνει νέα συνέλευση για να μοιράσει εκ νέου τα ποσοστά ιδιοκτησίας. Στην περίπτωση αυτή μερίδιο, αναμένεται να διεκδικήσει και ο εκτός Ν.Δ. φιλελεύθερος χώρος (Μπακογιάννη, Μάνος κ.α.). Έστω και αν τα ποσοστά του είναι μικρά (συν-πλην 3%), μετά από πιθανή συνένωση με στελέχη που παραμένουν στη Ν.Δ. ίσως το μερίδιο του να αυξηθεί.

Αντίστοιχα, η πιθανολογούμενη αθροιστική κατίσχυση των κομμάτων της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΚΟΙΣΥΜ) έναντι του ΠΑΣΟΚ, δημιουργεί νέα στρατηγικά δεδομένα στην Κεντροαριστερά και από την επομένη των εκλογών θα δρομολογηθούν διαδικασίες ανασύνθεσης του σοσιαλδημοκρατικού χώρου. Σημειωτέον ότι εκτός από την εξ αριστερών πίεση το ΠΑΣΟΚ θα υποστεί τριγμούς και από κεντροφιλελεύθερες, μεταρρυθμιστικές δυνάμεις. Είναι δύσκολο να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να αντέξει -μετά από μια μεγάλη εκλογική ήττα και την ιδεολογοπολιτική μετάλλαξη που έχει υποστεί- τη διπλή πίεση και δεν αποκλείεται διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων να μετατραπεί σε μια συγχρονη εκδοχή της Ένωσης Κέντρου.

Τελικά, οι επερχόμενες εκλογές θα είναι, όπως όλα δείχνουν, οι εκλογές των μικρότερων κομμάτων. Το ενδιαφέρον θα εστιαστεί πρωτίστως στα ποσοστα που θα λάβουν η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Πάνου Καμμένου, οι φασίστες της «Χρυσής Αυγής», αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, με την έξυπνη τακτική και τη ρεαλιστική στροφή του Αλέξη Τσίπρα, φαίνεται ότι αποχτά δυναμική. Από τις εκλογές της 6ης Μαϊου, αντί να βγουν ενισχυμένες η πολιτικη σταθερότητα και οι δυνάμεις που δεσμεύτηκαν να φέρουν εις πέρας τα όσα περιγράφονται στο νέο μνημόνιο και τη νέα δανειακή σύμβαση, το πιθανότερο είναι να ενισχυθούν τα αντιμνημονιακά κόμματα. Αντί η χώρα να κάνει ένα βήμα πίσω προ του γκρεμού που βρίσκεται, πιθανότατα θα κάνει ένα βήμα μπροστα και θα βρεθεί στον αέρα. Αντί για την Ιθάκη, κινδυνεύει να βρεθεί στη Θράκη....