ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Μπορεί μέχρι αυτή - τούτη την ώρα ο «δικομματισμός» να σέρνεται ανυπόληπτος στις αλέες του προεκλογικού χρόνου, είναι, όμως, εντελώς ξεκάθαρο για τους παροικούντες τη πολιτική Ιερουσαλήμ, ότι δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του κουβέντα : αυτή θα την ακούσουμε, σχεδόν, σαν «συστημική αναγκαιότητα» ή και επιβολή την επαύριο της εκλογικής αναμέτρησης. Ήγουν: η 7η Μαΐου είναι, ως φαίνεται, η κρίσιμη μέρα κατά την οποία τα δύο μεγάλα κόμματα της μεταπολίτευσης θα ξαναβρούν, αφενός, την ενέργειά τους (!), και, αφετέρου, τα αντανακλαστικά τους, προκειμένου, να «κάνουν παιχνίδι» με τους νέους συσχετισμούς δύναμης που θα προκύψουν το βράδυ της 6ης Μαΐου.

Μπορεί, βεβαίως, η ενέργεια και τα αντανακλαστικά για τα οποία κάνουμε λόγο να μην είναι τα ίδια και τα αυτά στα οποία συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια, στην ουσία, όμως, έχουν οργανώσει το σενάριο της «ολικής επαναφοράς» τους μέσα από τις συμπληγάδες της «ακυβερνησίας» και της «αποσταθεροποίησης». Αυτοί οι δυο όροι που θα προταχθούν άμεσα και αστραπιαία από τα επιτελεία τους δεν θα αφήσουν κανένα περιθώριο περιδίνησης στις ατραπούς μιας «νέας δημοκρατίας». Και αν το αφήσουν θα το κάνουν για «τα μάτια του κόσμου», καθώς, τα ευρήματα των «κρυφών», όσο, και «φανερών», (στην σκοπιμότητα), κυλιόμενων δημοσκοπήσεων καταδεικνύουν με σαφήνεια, ότι ναι μεν ο «δικομματισμός» κατέρρευσε, αλλά, χωρίς αυτόν δεν μπορεί να υπάρξει «επόμενη μέρα».

Όθεν : «ο δικομματισμός απέθανε, ζήτω ο νέος δικομματισμός». Ομοιάζει με παράδοξο, είναι, όμως, πέρα για πέρα αληθινό. Και τούτο, διότι, εκτιμάται να μην καταγράφεται η «συντριπτική ανατροπή» που θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του «ισχυρού πολιτικού βραχίονα» στις μετεκλογικές εξελίξεις. Ως εκ τούτου, λοιπόν, και μέχρι να υπάρξουν νεώτερα από το μέτωπο των νέων διαχωρισμών και οριοθετήσεων στην πολιτική σκηνή, θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για μια «συστημική αναδίπλωση» με διαφορετικές πινελιές και χρώματα. Σε πρώτη φάση, μάλιστα, και χωρίς υπερβολές μπορεί να προκύψει «ακυβερνησία» με την θέληση, όμως, των πιο ακραιφνών οπαδών της «σταθερότητας»! Ωστόσο, στην συνέχεια και επειδή «οι καιροί δεν θα έχουν γίνει ολιγότερο πονηροί», όλο και κάποια μετάλλαξη θα λάβει χώρα, ώστε, μαζί με τις κλασικές δυνάμεις διακυβέρνησης να δοθεί η δυνατότητα σε δυνάμεις (ή και παράγοντες), της Ευρωπαϊκής Αριστεράς να κυβερνήσουν. Ακριβώς τότε θα σημάνει και η ώρα της «νέας μεταπολίτευσης» με …ολίγη (!), όμως, δόση από την «παλαιά συνταγή».

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.