ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΓΓΟΥΡΙΔΗ

Γεννημένο στην «αμαρτωλή» δεκαετία του ’80 το Εθνικό Σύστημα Υγείας, όπως και ο υπόλοιπος δημόσιος τομέας, στέκεται σε σαθρά θεμέλια, γεννώντας περισσότερα προβλήματα από ότι λύσεις.

Σαν τη μυθική Λερναία Ύδρα, όποτε «κόβεις ένα κεφάλι, αλλά δυο προβάλλουν». Με λίγα λόγια, το ένα πρόβλημα διαδέχεται το άλλο αλλά και μόλις βρεθεί λύση, αν μπορούν τα ημίμετρα και τα «τσιρότα» να θεωρηθούν λύσεις, αλλά τόσα εμπόδια και δυσλειτουργίες προκύπτουν.

Ο ιδρυτικός νόμος του ΕΣΥ (1397/83) όριζε πως το κράτος, πέρα από τη συνταγματική του υποχρέωση να προστατεύει την υγεία των πολιτών, είναι υπεύθυνο και για την παροχή υπηρεσιών υγείας σε όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα της κοινωνικής, επαγγελματικής και οικονομικής του κατάστασης.

Τις τραγικές ελλείψεις, που εδώ και χρόνια έχουν επισημάνει οι ενώσεις των εργαζομένων, κυρίως σε νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά και σε ιατρικό και διοικητικό προσωπικό, πλέον συνοδεύονται από επικίνδυνες ελλείψεις σε ιατρικά υλικά, ακόμα και τα πλέον απαραίτητα, όπως γάντια, καθετήρες, σύριγγες.

Μαζί με την απουσία φαρμάκων και αντιδραστηρίων για τα εργαστήρια, τις προβληματικές υποδομές, τα κλειστά κρεβάτια και όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που έχουν προκύψει λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης, αποδεικνύεται στην πράξη πως ούτε υπηρεσίες υγείας παρέχονται ούτε η υγεία των πολιτών προστατεύεται.

Η φιλόδοξη δεύτερη μεγάλη μεταρρύθμιση στην υγεία, μετά τη σύσταση του ΕΣΥ, της θητείας Λοβέρδου στο υπουργείο Υγείας, με την ανασυγκρότηση του συστήματος, της συγχωνεύσεις διοικήσεων νοσοκομείων και κέντρων Υγείας κοκ, όχι μόνο δεν κατάφερε να λύσει το πρόβλημα αλλά μάλλον το επιδείνωσε, αφού έβαζε περισσότερα καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη.

Χρόνια πελατειακών σχέσεων, δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, σκανδάλων, εξωσυμβατικών προμηθειών και φωτογραφικών διαγωνισμών, οπορτουνιστικών συμπεριφορών, με γιατρούς που αμαύρωναν το λειτούργημα απαιτώντας φακελάκια και ανταλλάγματα, καθώς και απανωτών λανθασμένων, είτε από αφέλεια είτε από σκοπιμότητα, πολιτικών επιλογών έφεραν το ΕΣΥ στο χείλος του γκρεμού.

Το ζήτημα είναι αν η οικονομική κρίση θα του δώσει την τελευταία σπρωξιά που το ρίξει στο κενό, ή χρειάζεται μια μεταφορική φωτιά, που θα σταματήσει «τον πολλαπλασιασμό των κεφαλιών», δηλαδή μια οριστική λύση που θα επιτρέψει στο ΕΣΥ να καταπολεμήσει τις δικές του ασθένειες και να προσφέρει υγεία σε όλους, ισότιμα και ποιοτικά.

1 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. ΜΑΙΡΗ 18:04 25/08/2012

    ΒΑΣΙΛΙΚΗ, ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ. ΣΕ «ΑΚΟΥΩ» ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ,ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΔΗΛΑΔΗ ΟΣΟ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΣΟΥ. ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ-ΕΙΣΑΙ ΝΕΑ, ΟΛΆ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.  

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.