Ίσως να υπέπεσε στην αντίληψή σας η λεγόμενη λίστα της Σαγκάης με τα καλύτερα Πανεπιστήμια παγκοσμίως στην οποία η Ελλάδα απείχε χιλιόμετρα από τις επιφανείς θέσεις. Διαπίστωσα ότι υπάρχουν κι άλλες λίστες που αξιολογούν με τρόπο διαφορετικό την ποιότητα των ανωτάτων ιδρυμάτων και σ΄αυτές μας δίνουν λίγους περισσότερους πόντους.

Εν προκειμένω όμως παίρνοντας ως αφορμή...τη Σαγκάη ίσως θα 'πρεπε κάποια στιγμή επιτέλους να κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα και να μην ψάχνουμε για δικαιολογίες όπως συνεχίζουν να πράττουν αρκετοί που ασχολούνται με την ανώτατη εκπαίδευσή στη χώρα.

Ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε είναι κάτι αντικειμενικό κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την ομολογούμενη πραγματικότητα ότι «λεφτά δεν υπάρχουν». Διότι αναμφίβολα και χωρίς αρκετά χρήματα θα μπορούσε να γίνεται μάθημα και σοβαρή έρευνα. Όμως δεν γίνεται ή όπου γίνεται αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα.

Δεν χρειάζεται να δημοσιευθούν καταστάσεις Σαγκάης για να είναι από μακριά αντιληπτή η κατρακύλα και των ελληνικών Πανεπιστημίων ανάμεσα σε τόσα άλλα ζητήματα του ελληνικού δημοσίου βίου. Μία βόλτα σε εισόδους ανωτάτων ιδρυμάτων και ο καλοπροαίρετος ακόμη θα διαπιστώσει εύκολα ότι δεν πρόκειται για οίκους μόρφωσης και καλλιέργειας πνεύματος αλλά για άντρα πολιτικής προπαγάνδας και στρατολόγησης.

Χρόνια τώρα στα πανεπιστήμια μας είναι περισσότερες οι ώρες της κατάληψης, των συνελεύσεων και της απεργίας παρά των μαθημάτων. Έχουν θησαυρίσει τα παρακείμενα  καφέ και τα φαγάδικα... Η εικόνα των περισσοτέρων ελληνικών ανωτάτων ιδρυμάτων, εξωτερική κι εσωτερική, δημιουργεί απελπισία, κατήφεια κι αδιαφορία.

Λίγοι είναι αυτοί που ευσυνείδητα προσπαθούν να μορφώσουν νέους. Κατ΄επέκταση λίγα είναι και τα παιδιά που στα άγουρα χρόνια τους, αναλογίζονται τις ευθύνες και παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους χωρίς φυσικά καθοδήγηση και πρότυπα (υπάρχουν πάντα λιγοστές εξαιρέσεις).

Υποστηρίζουμε ότι η αλλαγή της νοοτροπίας που μας έχει οδηγήσει ως χώρα στο τέλμα, η ανάγκη της εκ θεμελίων αναδιάρθρωσης της κοινωνίας μας, θα πρέπει να αρχίσει από την παιδεία. Όσο όμως παραμένει από το δημοτικό ακόμη δέσμια κομματικών γραναζιών και γίνεται αντικείμενο μικροπολιτικής εκμετάλλευσης, όσο δεν αποκτά μόνιμη καθαρή μορφή και κατεύθυνση, όπως θα έπρεπε να ισχύει εδώ και χρόνια με το άλλο αγκάθι της νεώτερης Ελλάδος το φορολογικό σύστημα, τόσο η χώρα θα παραμένει υποδουλωμένη στα συμφέροντα ισχνών μειοψηφιών και δεν θα βλέπουμε άσπρη μέρα.