ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΗΛΟΣ

Ήταν  θέμα χρόνου να αρχίσουν να ξεδιπλώνονται μια μια οι πτυχές  της θεωρητικής τους πατσαβούρας. Προηγήθηκε η πρακτική του τραμπουκισμού με επιθέσεις εναντίον αδύναμων και ξεμοναχιασμένων αλλοδαπών προσφύγων και μεταναστών. Συνδυάστηκε  κατόπιν με προπηλακισμούς ιδεολογικά αντιπάλων εγχωρίων γυναικών. Συνεχίστηκε πρόσφατα, σε συναγελασμό με μεσαιωνικούς θρησκόληπτους μαϊντανούς,  με πολιορκία θεάτρου, ξυλοδαρμούς και χυδαία υβρεολόγια κατά ημεδαπών καλλιτεχνών και ομοφυλοφίλων. Και τώρα κλιμακώνουν τις προκλήσεις με τον μικρο-Φύρερ «αρχηγό» τους  να υψώνει τα χέρι σε Ναζιστικό χαιρετισμό και ένα από τα «πρωτοπαλίκαρα» του να  αμφισβητεί την ελληνικότητα ενός παίκτη της Εθνικής επειδή δεν του αρέσει το χρώμα του.

Η γελοιότητα έκαστου δήθεν Άρειου, υπεραρσενικού και ελληνάρα θα ήταν αναχρονιστική γραφικότητα αν εκδηλωνόταν από μια ακροδεξιά μιλιταριστική οργάνωση σαν αυτά τα  περιθωριακά ένστολα μορφώματα που ανεμίζουν παραλλαγμένες τις σημαίες του Γ’ Ράιχ σε κεντροευρωπαϊκές πόλεις. Το  ντροπιαστικό είναι πως εδώ δεν απαντώνται ως  απαξιωμένες διμοιρίες με σβάστικες τατουάζ που κηρύσσουν την μισαλλοδοξία και την ωμή βία. Εδώ καθοδηγούνται σε ποινικώς κολάσιμες πράξεις από εκλεγμένους εκπροσώπους του έθνους οι οποίοι χρησιμοποιούν το βουλευτιλίκι ως ασυλία κάθε βλασφημίας, αλητείας και αυτοδικίας.

Νομίζω ότι  κανείς δεν θα είχε όρεξη να ασχοληθεί με νευρωτικά τυπάκια που υψώνουν ως Ες Ες την ανοιχτή τους παλάμη. Ούτε να συζητήσει σοβαρά την άθλια ρατσιστική αντήχηση παρωχημένων θεωριών και αντιεπιστημονικών απόψεων περί αίματος, φυλής και χώματος  με την οποία ένας παρακμιακός μαυροκοντομάνικος επιχείρησε να υποβαθμίσει την εθνική ταυτότητα ενός κορυφαίου αθλητή. Αν ήταν οποιαδήποτε άλλη μέρα μάλλον θα απέφευγα οποιαδήποτε νύξη απέναντι σε αυτή τη φαιά προπαγάνδα. Αλλά, τουλάχιστον, σήμερα 28 Οκτωβρίου ανήμερα του « Όχι» στο φασισμό, οι εγχώριοι φιλοναζί οφείλουν να κάνουν την πάπια. Και όχι να το παίζουν πατριώτες αυτοί που καμαρώνουν υψώνοντας τα χέρια τους όπως οι χιτλερικές στρατιές.

Δεν έχουν κανένα άλλοθι να χαιρετάνε αντιγράφοντας την αισχρή αυτή χειρονομία. Ούτε έχουν, όπως δικαιολογούνται δήθεν, «καθαρά χέρια» όσοι μιμούνται τους απόλυτα υπεύθυνους των Ναζιστικών θηριωδιών. Στην Ελλάδα των χιλιάδων εκτελεσμένων, βασανισμένων, εξαφανισμένων, εκτοπισμένων, πεθαμένων από όπλα, φωτιά, πείνα και κρεματόρια επί Κατοχής δεν χωράνε δικολαβικά τεχνάσματα και κουτοπόνηρες φραστικές  ντρίπλες. Η συνάφεια είναι από μόνη της εξοντωτικά εύγλωττη. Ειδικά όταν η ιστορική και συλλογική μνήμη έχει καταγράψει Δίστομο και Καλάβρυτα, Βιάννο και Κάντανο, Καμένο Άρτας και Μεσόβουνο Κοζάνης, Χορτιάτη, Κοκκινιά ,Καισαριανή και δεκάδες άλλους τόπους Ναζιστικών εγκλημάτων.

Ας αφήσουν λοιπόν το «ποίημα» και το παραμύθιασμα οι ντόπιοι φαιοχίτωνες και οι θαυμαστές των ημεδαπών δοσίλογων, ταγματασφαλιτών, μαυραγοριτών και Γερμανοτσολιάδων συνεργατών των Ναζί. Οι πιστοί θιασώτες των μακελάρηδων του ελληνικού λαού ούτε καθαρά χέρια έχουν ούτε καθαρό μυαλό. Αυτοκολακεύονται  τονώνοντας την πεποίθησή τους ομαδοποιούμενοι και προβάλλοντας τάχα διαφορές με τα λεγόμενα συστημικά κόμματα. Στην ουσία, όμως, είναι γέννημα θρέμμα των μεθόδων και των πρακτικών των Χιτλερικών ιδεολογημάτων

Που όχι μόνο πλήττει τη δημοκρατική εικόνα της χώρας αλλά επιχειρεί να δημιουργήσει ρωγμές στον ψυχισμό και τις αξίες των πολιτών παρεμποδίζοντας την επικοινωνία, την αλληλεπίδραση και την προσπάθεια της εύρεσης κοινών χαρακτηριστικών με τους  Άλλους. Όχι μόνο τους μετανάστες ή τους ετερόδοξους αλλά όλους εκείνους τους συμπατριώτες μας που οι ντόπιοι φιλοναζί και οι ευκαιριακοί συνοδοιπόροι τους διχαστικά διαχωρίζουν από το κοινωνικό σώμα επειδή δεν  τους γουστάρουν.

Σε αυτή τη συγκυρία η καλλιέργεια εθνικιστικών παραληρημάτων και οργίλης εκδικητικότητας που πλασάρουν οι εγχώριοι οπαδοί του Χίτλερ θρέφεται λιγότερο από την ανοχή αστυνομίας και περισσότερο από την έλλειψη στιγματισμού τους από την αποδυναμωμένη κοινωνία. Ωστόσο, η απήχηση της ευκαιριακής δημαγωγίας και οι βίαιοι τσαμπουκάδες τους θα ξεθυμαίνουν όσο θα υποχωρεί ο λαϊκισμός και η χώρα επανέλθει  σε μια μίνιμουμ σταθερότητα. Αν, αυτά καθυστερήσουν, δυστυχώς, ούτε οι μνήμες του «Όχι» και της Κατοχής θα μπορέσουν να αποτρέψουν μικρά άτυπα αλλά οδυνηρά «ολοκαυτώματα».

 

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.