ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Όσο οι νεοναζί συνεχίζουν να κάνουν «πάρτι» απειλώντας στοιχειώδεις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες, τόσο ανακινείται από πολλές πλευρές η θεωρία των «δύο άκρων».

Την συγκεκριμένη ανιστόρητη θεωρία δεν την ανακινεί μόνο η κυβέρνηση για προφανείς λόγους.

Τη μηρυκάζουν και πρώην «σύντροφοι», άνθρωποι που μεγάλωσαν πολιτικά στο ΚΚΕ ή –ακόμη χειρότερα- στο ΚΚΕ εσωτερικού και πλέον έχουν βρεθεί στην απέναντι του ΣΥΡΙΖΑ όχθη, ως μέλη, φίλοι, υποστηρικτές ή στελέχη της ΔΗΜΑΡ, του ΠΑΣΟΚ κ.ο.κ..

Το σκεπτικό είναι απλό: βία δεν ασκεί μόνο ο χρυσαυγίτης έξω από το Χυτήριο, αλλά και ο εξαγριωμένος φοιτητής που «χτίζει» το γραφείο ενός καθηγητή. Βία δεν ασκούν μόνο τα «τάγματα εφόδου» που «περιπολούν» εποχούμενα ή πεζή τις υποβαθμισμένες γωνιές του κέντρου της Αθήνας, αλλά και ο διαδηλωτής που κλείνει το δρόμο και δεν αφήνει τον κόσμο να πάει στη δουλειά.

Σύμφωνα με το ίδιο σκεπτικό, μάλιστα, η Αριστερά είναι αυτή που «έθισε» την κοινωνία σε πράξεις ανομίας και γονιμοποιήθηκε το έδαφος για τις έκνομες ενέργειες των νεοναζί. Ορισμένοι, μάλιστα, παραθέτουν ως παράδειγμα «ανομίας της Αριστεράς» τα κινήματα «δεν πληρώνω» για τα διόδια ή τα χαράτσια.

Δυστυχώς, όσοι λένε τα παραπάνω, ειδικά οι προερχόμενοι από την Αριστερά, είναι αρκετά «εκπαιδευμένοι» για να γνωρίζουν ότι άλλο πράγμα είναι η ανομία και άλλο η «πολιτική ανυπακοή». Γι’ αυτό και συκοφαντούν ενσυνείδητα, ίσως για να δικαιολογήσουν στον εαυτό τους την ορθότητα της απόφασής τους να φύγουν από την Αριστερά και να περιπλανηθούν σε άλλες κομματικές πολιτείες.

Μια, όμως, και το θέμα μας δεν είναι η ψυχογραφική ανάλυση των «ανανηψάντων», ας επανέλθουμε. Το κίνημα της «πολιτικής ανυπακοής», βασίζεται στέρεα ίσως όχι στο γράμμα, αλλά οπωσδήποτε στο πνεύμα του νόμου, στο «κοινό περί δικαίου αίσθημα» και, εν τέλει, στο Σύνταγμα της χώρας.  Είναι το Σύνταγμα της χώρας, το πνεύμα του νομοθέτη και η ίδια η κοινή λογική που ορίζει ότι όλοι οφείλουν να εισφέρουν στο κράτος ανάλογα με τις δυνατότητές τους.

Πώς μπορεί, λοιπόν, κάποιος, να απορρίψει τη δικαιολογητική βάση των πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν ένα άδικο χαράτσι (από αυτά τα έκτακτα που έγιναν… ετήσια), τη στιγμή που οι ιδιοκτήτες των off shore απολαμβάνουν ανενόχλητοι την τρυφηλή ζωή τους;

Πώς μπορεί κάποιος να κατηγορήσει εκείνον που αρνείται να πληρώσει άδικα διόδια «εθνικών εργολάβων», όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε στο… προσωπικό του αρχείο λίστα με μεγαλοκαταθέτες, πολλοί εκ των οποίων έβγαλαν από τη χώρα «μαύρο χρήμα»;

Πώς μπορεί ο οποιοσδήποτε να δεχθεί ότι η πάταξη της φοροδιαφυγής θα ξεκινήσει από τον εμποράκο που μπαίνει στον πειρασμό να μην κόψει μια απόδειξη για να κρατήσει όρθιο το μαγαζί του, όταν οι μεγαλοκαναλάρχες χρωστούν στο κράτος περί τα 400 εκατ. ευρώ (εγγεγραμμένα στο Μνημόνιο 2, μάλιστα…) για την εκμετάλλευση των συχνοτήτων, τις οποίες παρανόμως κατέχουν;

Πώς είναι δυνατόν να ξεκινήσει η πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων από το ταξιτζή που παίρνει πετρέλαιο από τον καυστήρα του σπιτιού του και τριγυρνά σαν την άδικη κατάρα για να βρει πελάτη, όταν τα «σλέπια» μεταφέρουν σε κρυφούς αγωγούς –για να διοχετευθεί στην αγορά ως «μαύρο»- αφορολόγητο ναυτιλιακό πετρέλαιο;

Πώς είναι δυνατόν να δεχθεί ο 30άρης των «700 ευρώ» να μην έχει αφορολόγητο και να… πληρώσει και Εφορία, όταν οι εφοπλιστές έχουν 58 ξεχωριστές φοροαπαλλαγές;

Πώς μπορεί να είναι ίδιας τάξεως έγκλημα, όταν ένας δημοσιογράφος δεν κόβει «μπλοκάκι» για μια συνεργασία του με ένα περιοδικό, της τάξης των 200 ευρώ, συγκρινόμενο με μεγαλοεκδότη που πιάστηκε στα ιταλοελβετικά σύνορα και σε υποκατάστημα ξένης τράπεζας του Κολωνακίου με 5 εκατ. ευρώ τα οποία δεν μπορούσε να δικαιολογήσει;

Και, τέλος, πώς μπορεί ένας λαός να δεχθεί ένα, δύο και τρία Μνημόνια για 180 δισ. ευρώ δανείων με κερδοφόρα για τους -περισσότερους- δανειστές επιτόκια, όταν οι τράπεζες έχουν πάρει τα ίδια χρήματα, χωρίς κανένα «Μνημόνιο» και κανέναν έλεγχο;

Ε, δεν μπορεί. Δεν είναι δυνατόν.

Κι αν η Αριστερά ενδιαφέρεται να ενσαρκώσει στοιχειωδώς τον ιστορικό και κοινωνικό ρόλο της, θα είναι δίπλα σε εκείνον που σηκώνει –με βία- την μπάρα των διοδίων, θα στηρίζει την «ανομία» ενός άνεργου που σκίζει το εκκαθαριστικό του, όταν η Εφορία του ζητά να της γυρίσει… το επίδομα ανεργίας.

Αν η Αριστερά είναι… Αριστερά, θα σταθεί δίπλα στον εμποράκο, κι ας μην κόβει απόδειξη. Δίπλα στον ταξιτζή, κι ας βάζει πετρέλαιο από τον καυστήρα. Δίπλα στον 30άρη των «700 ευρώ», κι ας αρνείται να πληρώσει Εφορία. Δίπλα στον μικροδημοσιογράφο, κι ας μην κόβει «μπλοκάκι». Τουλάχιστον, έως ότου πιαστούν και πληρώσουν οι ιδιοκτήτες των off shore, οι μεγαλοκαταθέτες εξωτερικού, οι λαθρέμποροι ναυτιλιακού πετρελαίου, οι εφοπλιστές (ένα κομμάτι τους καλύπτεται από την προηγούμενη κατηγορία…), ο μεγαλοεκδότης με τη «μαύρη τρύπα» στο λογαριασμό του, οι μεγαλοκαναλάρχες, οι τράπεζες.

Αν είναι να σοβαρευτούμε ως κράτος, ας αρχίσουμε από τα σοβαρά.

Όσο για την Αριστερά; Ας την κατηγορήσουν για «βία» και «ανομία». Εξάλλου, την Ιστορία δεν την γράφει η νομιμότητα.

2 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. Malevitis 22:38 16/10/2012

    Ανοησίες. Το κείμενο βασίζεται σε μία υπόθεση η οποία δεν είναι αληθής, ότι δηλαδή η Ελλάδα χρεώθηκε και τώρα πληρώνει ληστρικά επιτόκια επειδή φοροδιαφεύγουν και τα τρώνε ορισμένοι «μεγαλοκαρχαρίες». Η αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα, δεν έχουν απογραφεί τουλάχιστον 60.000 συνταξιούχοι, οι οποίοι, κατά πάσα πιθανότητα είναι νεκροί και τα λεφτά των συντάξεων τα τσέπωναν οι συγγενείς. Για πόσα χρόνια τα τσέπωναν; Πόσα δισεκατομμύρια είναι αυτά; Ας προσθέσουμε και τους τυφλούς της Ζακύνθου, και της Χίου, τους 40άρηδες που βγήκαν στη σύνταξη με 15 χρόνια προϋπηρεσία, τους υπαλλήλους της Βουλής, του ΟΠΑΠ, των ΕΛΠΕ και όλους όσους έπαιραν 16, 17, ή 20 μισθούς το χρόνο, όσους μπήκαν στο δημόσιο με βύσμα, κλπ, και θα δεις πως βγαίνει ο λογαριασμός. Και ανάποδα να τους γυρίσεις τους 50 «κροίσους» που έχει η Ελλάδα, αλλά και τους 200-300 υπουργούς που υποτίθεται ότι τα πήραν , το αστρονομικό νούμερο που χρωστάμε δεν βγαίνει. Αντιθέτως, πολύ πιο εύκολα βγαίνουν τα νούμερα, αν δούμε μελέτες όπως αυτή του πανεπιστημίου του Σικάγο, σύμφωνα με την οποία μόνο το 2009, η φοροδιαφυγή των ελεύθερων επαγγελματιών στην Ελλάδα έφτασε τα 28 δις. Πολλαπλασίασε το αυτό με το 15 ας πούμε, να δεις πως βγαίνουν τα 400 δισεκατομμύρια. Αυτοί οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν είναι γνωστοί, ούτε επώνυμοι, είναι καθημερινοί Έλληνες.
    Το δεύτερο επιχείρημά σου είναι ότι δεν μπορούμε να κακίζουμε τους κακομοίρηδες που δεν πληρώνουν φόρους, όταν δεν πιάνουμε τους καναλάρχες. Πρόκειται για ηλιθιότητα τεραστίων διαστάσεων: Πρώτον, οι εστιάτορες της Υδρας για παράδειγμα, δεν είναι καθόλου κακομοίρηδες. Ακόμη και να ήταν όμως, είναι δυνατόν να λες ότι υποχρέωση σεβασμού των νόμων υφίσταται μόνο για τους «μεγάλους» και όχι τους «μικρούς»; ακόμη και σε πρωτοετή φοιτητή της νομικής να το πεις αυτό, θα σε γιαουρτώσει. Το γεγονός ότι τα «εφαγαν» κάποιοι, δεν νομιμοποιεί την παρανομία των άλλων!!! Εντέλει, έχουμε να κάνουμε ένα ακόμη κείμενο το οποίο χαϊδεύει αυτιά, παρουσιάζει το λαό ως «όσιο, άκακο, αμίαντο καχωρισμένο των αμαρτωλών» και ρίχνει την ευθύνη για την κατάντια μας στους ξένους. Οι οποίοι ξένοι παρεπιπτόντως δεν μας δανείζουν με ληστρικό επιτόκιο, αλλά με 2.8% μεσοσταθμικό και περίοδο αποπληρωμής 30 χρόνια. Η Ισπανία και η Ιταλία που είναι ο τρίτος και ο τέταρτος μεγαλύτεροι χρηματοδότες του ελληνικού προγράμματος αντιστοίχως δανείζονται με 6 και 7% για 10 χρόνια. Επίσης, τις καλές εποχές μας δάνειζαν με επιτόκιο 0,3% μεγαλύτερο από της Γερμανίας. Τι σόι τοκογλύφοι είναι λοιπόν αυτοί; Δυστυχώς, έχουμε γεμίσει αγράμματους λαϊκιστές σε αυτή τη χώρα….Νικηφόρος Μαλεβίτης 

  2. A.B. 8:59 16/10/2012

    Εξαιρετικό κείμενο, κάθε λέξη του αξίζει.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.