ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΜΕΡΚΕΛ – ΛΑΓΚΑΡΝΤ ΜΕΤΕΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΔΙΑΣΥΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Εχθές, αναφερθήκαμε στις επιπτώσεις που έχει η διόγκωση του ευρωσκεπτικισμού στο εγχώριο πολιτικο-κομματικό σύστημα. Διόγκωση που εν πολλοίς οφείλεται στη δυσαρέσκεια των πολιτών λόγω του προγράμματος βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής που έχει επιβάλει η τρόικα στη χώρα μας. Σήμερα θα αναφερθούμε στο πυρίμαχο υλικό του ευρωσκεπτικισμού, στις αιτίες που τον αιμοδοτούν και αυξάνουν τα ποσοστά του στα καθ’ ημάς. Η συνταγή των μνημονίων απεδείχθη, όπως πλέον ομολογούν όλοι, λανθασμένη. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική της ακραίας λιτότητας οδήγησε στα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα και αναμενόμενα αποτελέσματα.

Μαζί με τα ξερά -τις κοινωνικές δυσπλασίες, το δύσμορφο κράτος, την ανάπηρη και αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση, το κλεπτοκρατικό πολιτικό σύστημα, την παραγωγική υστέρηση- που έπρεπε σίγουρα να καούν, κάηκαν και τα χλωρά. Πλέον η ύφεση σαρώνει τα πάντα. Η ανεργία σκαρφάλωσε στο 25%. Η αγορά στέγνωσε. Οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις φτάνουν μέχρι και το 50%. Το κοινωνικό κράτος ξηλώθηκε. Ο νομικός πολιτισμός καταρρακώθηκε. Ο κοινοβουλευτισμός ευτελίστηκε. Η Ελλάδα και οι Έλληνες διασύρθηκαν.

Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, αντί για εταίρους, μας αντιμετωπίζουν σαν επαίτες. Αντί για αλληλεγγύη επιδεικνύουν τιμωρητική διάθεση. Αντί να μας βοηθήσουν, μας έριξαν κάτω και μας ραβδίζουν. Ναι, κάναμε λάθη. Πολλά και ασυγχώρητα. Εγκληματικά. Περισσότερα κι απ' όσα μας καταλογίζουν. Όμως έβαλαν κι αυτοί το χεράκι τους. Είναι και οι ίδιοι, σ' ένα βαθμό, υπεύθυνοι με την πολιτική τους για την υπερχρέωση και τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό.

Εάν το πρόβλημα ήταν μόνον ελληνικό δεν θα μας έπεφτε κανένας λόγος. Είχαν το δικαίωμα να μας κάνουν αυτά κι άλλα τόσα. Όμως είναι πανευρωπαϊκό. Και δεν είναι μόνον πρόβλημα των "μικρών" (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος) είναι και των "μεγάλων" (Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία). Ούτε είναι πρόβλημα ιδεολογικής αντίληψης των κυβερνήσεων. Και οι "σπάταλοι" σοσιαλιστές και οι "νοικοκυραίοι" συντηρητικοί στο ίδιο καζάνι βράζουν, τις ίδιες ευθύνες έχουν. Το ΔΝΤ δεν ήλθε στην ευρωζώνη κατόπιν προσκλήσεως της Ελλάδος. Η Γερμανία το έφερε. Αν η ευρωζώνη είχε μηχανισμούς διάσωσης κρατών-μελών της, διέθετε ικανή και εμπνευσμένη ηγεσία και δεν εμφορούνταν από τον γερμανικό καλβινισμό, δεν θα είχε περιέλθει στο σημερινό αδιέξοδο.

Και βέβαια μπλέξαμε στις γεωοικονομικές διαφορές Βερολίνου – Ουάσινγκτον. Η Ελλάδα στην αρχή χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, τώρα μετατρέπεται και σε πεδίο βολής, όπου Μέρκελ και Λαγκάρντ λύνουν τις στρατηγικές διαφορές της Γερμανίας με το ΔΝΤ. Η εμπλοκή που σημειώθηκε στο τελευταίο Eurogroup είναι ενδεικτική και αποκαλυπτική. Ενώ η ελληνική κυβέρνηση έκανε ότι της εζητήθη, η καθυστέρηση στην εκταμίευση της δόσης οφείλεται στις αποκλίνουσες στοχεύσεις και τις διαφορετικές προτεραιότητες των μελών της τρόικας.

Η ασυδοσία των αγορών. Η απουσία ελεγκτικών μηχανισμών. Ο υπέρμετρος δανεισμός. Η χρηματιστηριακή παρότρυνση. Ο «παράγωγος» καπιταλισμός. Η αποθέωση του νεοφιλελευθερισμού ως κατευθυντήρια πολιτική των κοινοτικών οργάνων. Η νομισματική, χωρίς οικονομική, ενοποίηση. Όλα αυτά χόρεψαν αντάμα με τη γερμανοποίηση της ευρωζώνης. Πιάστηκαν χέρι χέρι με την αλόγιστη διεύρυνση της Ε.Ε. σε βάρος της πολιτικο-θεσμικής εμβάθυνσης και της οικονομικο-στρατιωτικής ενοποίησής της. Βάδισαν πλάι πλάι με την αποβιομηχάνιση, την υπαλληλοποίηση και την ασιατοποίηση του Νότου. Και φυσικά έβρασαν στην ίδια κατσαρόλα με την ογκούμενη αφροασιατική μετανάστευση που κυρίως έπληξε, με την παραβατικότητά της, την περιφέρεια της Ευρώπης.

Αν σε αυτά προσθέσουμε την έκπτωση του οράματος της ομόσπονδης Ευρώπης σ' έναν γραφειοκρατικό Λεβιάθαν του «κράτους των Βρυξελλών», που συγκινεί μόνον τους ευρωυπαλλήλους, υπερεθνικά συμφέροντα και τις κοσμοπολίτικες ελίτ, τότε πάλι καλά να λέμε που ο ευρωσκεπτικισμός στη χώρα μας, η οποία ούτως ή άλλως μετεωρίζεται από συστάσεως της σε κράτος μεταξύ Δύσης και Ανατολής, περιορίζεται στο 1/3 των Ελλήνων. Θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο το ποσοστό. Είναι δε σίγουρο ότι θα μεγαλώνει όσο θα συνεχίζεται το δημοσιονομικό ολοκαύτωμα του Νότου, και με την Ελλάδα να έχει μετατραπεί σε κλωτσοσκούφι των ανομολόγητων πόθων Γερμανίας και ΔΝΤ. Εάν η Ευρώπη δεν ξαναγίνει υπόθεση των λαών της και σημαιοφόρος των αξιών που περιγράφονται στο προΐμιο του Συντάγματός της, τότε ο σκεπτικισμός των Βρετανών θα βρει πολλούς οπαδούς και σε άλλες χώρες.

 

 

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.