ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος αποκλεισμού

«Είχα ένα μαγαζάκι δέκα τετραγωνικά», λέει το γνωστό άσμα. Το ξαναθυμηθήκαμε προχθές στη διάρκεια της τελετής λήξης του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Διότι πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την απόφαση του διευθυντή του ΦΚΘ Δημήτρη Εϊπίδη να αποκλείσει από τα βραβεία της διοργάνωσης την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου;

Μόνο με φιλοσοφία μαγαζακίου στο οποίο «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» θα μπορούσε να παρομοιαστεί η αιφνιδιαστική εντολή το ιστορικό σωματείο να αποκλειστεί από τη διαδικασία επίδοσης των βραβείων του φετινού ΦΚΘ.

Μια από τις επίσημες δικαιολογίες είναι πως από την τελετή εξαιρέθηκε και η ένωση τεχνικών (ΕΤΕΚΤ), μια άλλη πως παρέμεινε η Παγκόσμια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου . Μια τρίτη, αυτή που κατά πληροφορίες μεταφέρθηκε και στον πρόεδρο της ΠΕΚΚ Ανδρέα Τύρο από εκπρόσωπο της διεύθυνσης, ότι υπήρχε η ανάγκη η ΠΕΚΚ να εξαιρεθεί για λόγους οικονομίας χρόνου.

Δεν καταλάβαμε γιατί θα επιβάρυνε τόσο πολύ το έτσι κι αλλιώς προαποφασισμένο δίωρο της τελετής ένα βραβείο… Ούτε γιατί η Βουλή των Ελλήνων είναι αρμοδιότερη από την ΠΕΚΚ να απονείμει βραβείο σε μια κορυφαία κινηματογραφική διοργάνωση με διεθνή, αλλά και εγχώριο χαρακτήρα, από τη στιγμή μάλιστα που οι προσπάθειες της ΠΕΚΚ για τη διεθνοποίηση του φεστιβάλ πριν από είκοσι χρόνια υπήρξαν καθοριστικές.

Κατά μια άλλη εκδοχή πάντως που κυριάρχησε και στα πηγαδάκια μετά από τη λήξη της εκδήλωσης, η ΠΕΚΚ αποκλείσθηκε από τα βραβεία λόγω των δηκτικών σχολίων τα οποία σχεδόν κάθε χρόνο συνοδεύουν την απονομή της διάκρισης δια του προέδρου της. Εκφράσεις όπως «όσο η Ελλάδα έγινε η Δανία της Μεσογείου, άλλο τόσο η Θεσσαλονίκη είναι οι Κάννες των Βαλκανίων» που χρησιμοποίησε στην περυσινή τελετή λήξης ο Τύρος φαίνεται πως ενόχλησαν. Ίσως κάτι παρόμοιο να ήθελαν να αποφύγουν και φέτος οι επικεφαλής του θεσμού και γι’ αυτό με διάφορα προσχήματα να θέλησαν να κόψουν από την τελετή λήξης το σωματείο.

Συχνά ο καυστικός λόγος ενοχλεί. Σε μια χώρα όμως που θέλει να περηφανεύεται για τις δημοκρατικές καταβολές της, σε μια εποχή κρίσης που τα φαινόμενα της λογοκρισίας έχουν ενταθεί σε επικίνδυνο βαθμό, τέτοιες πρακτικές μόνο μικρόψυχες και μικροπρεπείς μπορούν να χαρακτηριστούν. Έτσι, δικαίως στην ανακοίνωσή τους στα ΜΜΕ τα μέλη της ΠΕΚΚ διερωτώνται: «Ποιος φοβάται την πολυφωνία;».

Εμείς απαντάμε: μάλλον τη φοβούνται οι αμφιλεγόμενες αξίες. Αυτές που επί χρόνια αναρριχώνται στην Ελλάδα μέσα από μηχανισμούς και πρακτικές οι οποίες εν μέρει ευθύνονται γι’ αυτές τις δύσκολες συγκυρίες που περνάμε σήμερα. Τελικά, μυαλό θα βάλει αυτό το κεφάλι;

 

 

ΤΣΟΛΑΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.