ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΗ ΣΥΡΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ. ΜΕΤΑ ΧΑΡΑΣ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΕΤΑΡΤΟ...

Έτος Καβάφη ανακηρύχθηκε το 2013 και είπα να ξεκινήσω, τιμώντας τον Αλεξανδρινό, με δύο ποιήματά του, που θεωρώ ότι, μεταφερόμενα στα καθ' ημάς, εν έτη 2013, μπορεί να θεωρηθούν προφητικά. Ωσάν να είχε στο μυαλό του εμάς, τους Ελλαδίτες απογόνους του, όταν τα έγραφε.

Μάλιστα σκέφτηκα να τα μεταφέρω σε πεζό λόγο. Ελπίζω να μην με κατηγορήσουν οι ριμοκλάστες, αφού ο λόγος του ποιητή ρέει και στην πεζή του μορφή. Ενδεχομένως να ακούγεται και πιο αιχμηρός και πάντως αποκαλύπτονται, νομίζω, πιο εύκολα οι αντιστοιχήσεις με το σήμερα, κάτι που είναι και στόχος μου.

Ξεκινάω με τη "Μονοτονία" που είναι και ένα από τα αγαπημένα μου και το έχω αποστηθίσει από έφηβος. Ταιριάζει τόσο στις μέρες μας! Και ταυτόχρονα μπορεί να θεωρηθεί ως η "κατάσταση" που πρέπει να υπερβούμε αν θέλουμε να ελπίζουμε πως θα βγούμε από τους δύστροπους καιρούς που ζούμε:

«Την μιά μονότονην ημέρα άλλη μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι -οι όμοιες στιγμές μας βρίσκουν και μας αφίνουν. Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα. Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει° είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα. Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μην μοιάζει.»

Κι ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο. Ο τίτλος του είναι "Ας φρόντιζαν", και το μεταφέρω, με προφανή, πλην συγγνωστή, ελπίζω, ιδιοτέλεια, για όσους το γνωρίζουν, κουτσουρεμένο, από τη μέση περίπου και κάτω. Ας αναλογιστούμε λοιπόν πάνω σ' αυτό:

«... Σ' ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω να είμαι στη χώρα ωφέλιμος. Αυτή ειν' η πρόθεσή μου. Αν πάλι μ' εμποδίσουν με τα συστήματά τους -τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα; Αν μ' εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ. Θα απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα, κι αν ο μωρός αυτός δεν μ' εκτιμήσει, θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό. Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει, πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό. Θα με θελήσει πάντως ένας απ' τους τρεις. Κ' είν' η συνείδησίς μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής. Βλάπτουν κ' οι τρεις τους την Συρία το ίδιο. Αλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ. Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ. Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό. Μετά χαράς θα πήγαινα μ' αυτόν.»

Υποθέτω το να προσπαθήσω εγώ να διατυπώσω σκέψεις πάνω στα δύο αυτά ποιήματα θα ήταν και ανόητο από τη μεριά μου και περιττό για σας. Είναι τόσο ζωντανά, προφανή και εύγλωττα, που το μόνο που τους ταιριάζει είναι ο προσωπικός στοχασμός. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συμπληρώσω, και να κλείσω, με ένα τρίτο ποίημα, το «Όσο μπορείς», του Καβάφη. Από τα αγαπημένα κι αυτό της εφηβείας μου και «μότο ζωής» ίσαμε τα σήμερα. Σε πεζή μεταφορά και αυτό:

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ως που να γίνει σα μία ξένη φορτική».

 

 

 

2 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. Uncle.K 17:42 03/01/2013

    Νόου Κόμμεντσ γιά τό Αρθρο. Εκείνο τό « ριμοκλάστες » μού άρεσε. Ελπίζω νά
    εκτίμήσει καί ο φίλος σου ό R_,,,……………………………………………………&
    Yia Salam ΑΛΕΞΆΝΔΡΕΙΑ  . τραγουδά η Yiasmin Levi μαζί μέ τό Γ.Κοτσιρα
    http://www.youtube.com/watch?v=29Aordi7pGk

  2. KaterinaK 15:39 03/01/2013

    και με τον τέταρτο καινούργιο τόπο δε θα βρούμε..
     
    έτσι που τη χάλασαν και τη ρήμαξαν τουτη την Πόλι….
    ‘ …..στες γειτονιές τις ίδιες θα γερνάς
    και μες στα σπίτια αυτά θ ασπρίζεις..  ‘

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.