ΕΛΛΑΔΑ

Πώς κατέκτησαν τις θάλασσες

Η βόμβα και η ναυτιλιακή αυτοκρατορία του καπετάν Τσάκου

Η βόμβα που εξερράγη έξω από το σπίτι του Νίκου Τσάκου, χθες το βράδυ στις 20.30 μ.μ. κοντά στο Ηρώδειο, στο κέντρο της Αθήνας, ερμηνεύθηκε από πολλούς ότι ήταν κίνηση εναντίον του γιατί συμμετέχει στη διοίκηση της Τράπεζας Κύπρου.

Η βόμβα και η ναυτιλιακή αυτοκρατορία του καπετάν Τσάκου

Όμως, το πρόσφατο στοιχείο για την οικογένεια Τσάκου ήταν ότι έγινε η πρώτη εταιρεία που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της κυβέρνησης να υψώσουν οι Έλληνες εφοπλιστές την ελληνική σημαία στα πλοία τους. Η βόμβα που εξερράγη είχε τοποθετηθεί μέσα σε ένα μαύρο σάκο και υπήρξε προειδοποιητικό τηλεφώνημα στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Επισημαίνεται ότι ο πατέρας του Νίκου, καπετάν Παναγιώτης Τσάκος, ιδρυτής της ναυτιλιακής εταιρείας, πριν από λίγες ημέρες ύψωσε την ελληνική σημαία στην Κορέα σε δύο νέα πλοία που απέκτησε. Έτσι έφθασε τα 71 πλοία.

 Ποια είναι η οικογένεια Τσάκου

"Όλα αυτά που κάναμε έχουν βγει από τη θάλασσα". Αυτό είχε επισημάνει ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος στα 30 χρόνια του Ιδρύματος Μαρία Τσάκος. Αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για τους νέους που μπαίνουν στο ναυτικό επάγγελμα. Ξεκίνησε άμισθος σε ένα Liberty του εφοπλιστή Νικόλα Λιβανού και έγινε μέσα σε λίγα χρόνια καπετάνιος. Αργότερα, έγινε αρχιπλοίαρχος στον Νίκο Παπαλιό και εφοπλιστής. Η ζωή του είναι το όραμα του κάθε Έλληνα: να γίνει θαλασσοκράτης. Πότε ως ναυτικός και πότε ως καραβοκύρης. Εκείνος τα εκπλήρωσε και τα δύο. Όπως ο αδελφός του Ηλίας, ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ο Σπύρος Καρνέσης, ο Γιώργος Ι. Βαρδινογιάννης, ο Στέφανος Κολλάκης, Νικόλας Φράγκος, Γεράσιμος Αγούδημος, ο Γιάννης Γκ. Γκούμας, και πολλοί άλλοι που από καπετάνιοι έγιναν εφοπλιστές. Ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές, όλων των εποχών.

Ίδρυμα ελληνικής γλώσσας στην Ουρουγουάη

Ένα στοιχείο που ο πολύς κόσμος αγνοεί είναι ότι έχει ιδρύσει ίδρυμα στην Ουρουγουάη και διδάσκει την ελληνική γλώσσα, την ελληνική ιστορία και ελληνικούς χορούς. Το ίδρυμα αυτό λειτουργεί χωρίς καμία κρατική υποστήριξη. Όλα τα έξοδα καλύπτονται από τον ίδιο. Γεννήθηκε το 1936 στην Καρδάμυλα Χίου. Προέρχεται από οικογένεια που έχει βαθιές ρίζες στη ναυτιλία. Στα Καρδάμυλα ολοκλήρωσε και τις σπουδές του. Αμέσως μετά ναυτολογήθηκε σε πλοία. Αδελφός του είναι ο επίσης εφοπλιστής Ηλίας Τσάκος. Εξελίχθηκε σε όλες τις βαθμίδες. Έγινε πλοίαρχος και αρχιπλοίαρχος στην εταιρεία του Παπαλιού. Παντρεύτηκε την ιατρό Ειρήνη Σαρόγλου και απόκτησαν δύο παιδιά. Το Νίκο και τη Μαρία.

Το 1970 ίδρυσε τη ναυτιλιακή εταιρεία Tsakos Shipping. Μετά από 25 χρόνια η εταιρεία διέθετε 40 και πλέον πλοία, συνολικής χωρητικότητας 2 εκατομμυρίων κόρων. Ο Παναγιώτης Τσάκος είναι ένας άνθρωπος ευφυής και πάνω από όλα διορατικός. Όλους σχεδόν τους ανθρώπους με τους οποίους στελέχωσε την εταιρεία του, τους επέλεξε με κριτήριο βέβαια τις ικανότητες τους, αλλά κυρίως από την καταγωγή τους. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η πλειοψηφία των ναυτικών που εργάζονται στα πλοία του είναι Καρδαμυλίτες. Αλλά οι ναυτικοί από τα Καρδάμυλα γνωρίζουν ότι τα γραφεία του καπετάν - Παναγιώτη, είναι πάντα ανοιχτά για αυτούς. Είναι μια σταθερή και γερή σχέση, πάνω στην οποία στήριξε την ανάπτυξη της εταιρείας του. 'Όταν έκανε τα πρώτα του βήματα ως εφοπλιστής, ειπώθηκε για τον Παναγιώτη Τσάκο: «Είναι εφοπλιστής εκ των ένδον, αφού πρώτα απ' όλα είναι καπετάνιος. Ξέρει το πλοίο εις την εσωτερική τεχνική και διοικητική του λειτουργία, πράγμα που τον βοηθά να το κατανοεί και σαν εργαλείο παραγωγικότητας και κέρδους. Μετά από την κληρονομική εφεδρεία του παραδοσιακού εφοπλισμού αυτός ο τολμηρός νέος που προέρχεται από τη διασταύρωση πλοιάρχου και πλοιοκτήτη αποτελούν τη δεύτερη και πολλές φορές, ιδιαίτερα δυναμική, πηγή ανανέωσης της ναυτιλιακής μας υποστάσεως».

Το 1975 αγόρασε τα Ναυπηγεία του Μοντεβίδεο της Ουρουγουάης. Για το πώς αγόρασε τα Ναυπηγεία αυτά ο ίδιος εξιστορεί:

«Μια ανοιξιάτικη ημέρα του Οκτωβρίου του 1975 από το ξενοδοχείο Capitol Pallas, είδα τη δεξαμενή του Ναυπηγείου. Εζήτησα να επισκεφθώ τις εγκαταστάσεις. Εκεί έμαθα ότι η επιχείρηση πωλείται και έτσι άρχισε το "ειδύλλιο" με την επιχείρηση. Ένα ειδύλλιο που μέσα σε έξι μήνες, τον Απρίλιο του 1975, κατέληξε σε γάμο, για τον οποίο όχι δεν μετάνιωσα, αλλά και ποτέ δεν σταμάτησα να τον αγαπώ και τον ενισχύω. Είχα μια επιχείρηση που την αισθανόμουνα και την αισθάνομαι σαν ένα παιδί μου». Ο Παναγιώτης Τσάκος, συνήθως μονολογεί: «Αν για όλα αυτά υπάρχει αντάλλαγμα, για να ξεπληρώσει τόσο μόχθο και αγωνία». Και προσθέτει αμέσως: «Νομίζω ότι μόνο έτσι προχωρά η ζωή και τελικά πιστεύω ότι είναι κάτι που αξίζει τον κόπο».

Το Ναυπηγείο Tsakos Industrial Navales της Ουρουγουάης που επισκευάζει περίπου 100 πλοία το χρόνο βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο της Νότιας Αμερικής και εξυπηρετεί τα διερχόμενα πλοία, στα οποία εξασφαλίζει πρόσβαση στο λιμάνι του Μοντεβιδέο, χωρίς να παρεκκλίνουν από την πορεία τους. Το ναυπηγείο διαθέτει 9.000 παραγωγικά μέτρα σε στεγασμένους χώρους, πλωτές δεξαμενές, οι οποίες έχουν ανυψωτική ικανότητα 28.000 τόνων, αποβάθρες συνολικού μήκους 600 μέτρων και δύο γερανούς, 3,5 και 15 τόνων. Εκτός από τις επισκευές πλοίων, το ναυπηγείο ασχολείται και με βιομηχανικές κατασκευές.

Στις συζητήσεις του, σε συνεντεύξεις πάντοτε κάνει αναφορά στην «κοινωνία των πλοίων» την οποία θεωρεί το πιο υγιές κομμάτι της Ελλάδας. Στην τελετή ονομασίας ενός δεξαμενόπλοιου του Panos G. που του έδωσε το όνομα ενός φίλου και συνεργάτη του Πάνου Γκιούρα, είπε: «Εμείς οι άνθρωποι της θάλασσας πιστεύουμε ότι η ναυτιλία των Ελλήνων, δεν είναι παρά μια μεγάλη οικογένεια - υγιέστερη της κοινωνίας μας - της οποίας τα μέλη είναι συνδεδεμένα με κοινούς σκοπούς και στόχους και δεσμούς ακα¬τάλυτης αφοσίωσης και αγάπης αυτούς που μόνο η θάλασσα ξέρει να σφυρηλατεί. Μια μεγάλη οικογένεια που παρά τις διαφωνίες και τις παραφω¬νίες που μπορεί κατά καιρούς να προκύπτουν ανάμεσα στα μέλη της, είναι αποφασισμένη, χωρίς λόγια, αλλά με πράξεις, να διατηρήσει και στο μέλλον τη φυσιογνωμία και την ευαισθησία της και τους άρρηκτους δεσμούς της με τις ρίζες και τους ανθρώπους της.»

Ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος είναι άνθρωπος προσηλωμένος στις παραδόσεις του λαού μας. Η πίστη του στην Ορθοδοξία τον οδήγησε το Δεκέμβριο του 1992 να οργανώσει τη λειτουργία στον τόπο όπου βρίσκεται η Βασιλική του Αγίου Νικολάου στα Μύρα, όπου σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τέλεσε τη λειτουργία που κράτησε δύο ώρες μετά από ειδική άδεια που εξασφάλισε ο Παναγιώτης Τσάκος από την τουρκική κυβέρνηση. Ίδρυσε την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στη Γκάνα, ανακατασκεύασε την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στην Κωνσταντινούπολη, ενώ οι αγαθοεργίες του είναι πάρα πολλές.

Ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος δίνει μεγάλη έμφαση στον ανθρώπινο παράγοντα της ναυτιλίας. Στη γενική συνέλευση της BIMCO, το Μάιο του 1995 τόνισε: «Η προσοχή όλων μας θα πρέπει να στραφεί στο ανθρώπινο στοιχείο. Πρέπει να προσελκυσθεί μεγάλος αριθμός προσωπικού κατά προτίμηση από τις παραδοσιακές ναυτικές χώρες, να εκπαιδευθεί και να αφιερωθεί με ενθουσιασμό στο ναυτικό επάγγελμα». Ο καπετάν Παναγιώτης είναι μεγάλος πατριώτης. Όλα σχεδόν τα πλοία του ταξιδεύουν με την ελληνική σημαία στα ιστία τους. Τα πληρώματα τους είναι Χιώτες στην πλειοψηφία. Μάλιστα, ένα δεξαμενόπλοιο του το «Πέλλα» είναι πλωτή έκθεση που αποδεικνύει την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Γυρίζει τον κόσμο και σε κάθε λιμάνι δεκάδες επισκέπτες, που επι-σκέπτονται το πλοίο, γνωρίζουν την Ελλάδα, τον πολιτισμό τους. Το 1977 όταν γινόταν συζήτηση για επιστροφή των ελληνόκτητων πλοίων στο ελληνικό νηολόγιο, υποστήριζε: «Βασικό στοιχείο επιβίωσης και παρα-πέρα ανάπτυξης της εθνικής μας ναυτιλίας είναι η ενίσχυση των δεσμών της με τον τόπο, το αγκάλιασμα της από το λαό, το μπόλιασμά της στην ελληνική πραγματικότητα που θα επιτρέψει στον Έλληνα ναυτικό και πλοιοκτήτη να νοιώσει σαν "συμπατριώτης" στον τόπο του και θα του δώσει το κουράγιο, τη δύναμη και τη διάθεση να βοηθήσει για να αρμεχθεί η καρπερή "αγελάδα" που περιφέρεται ανάμεσα στο Γιβραλτάρ και στο Πορτ Σάιδ, αλλά και να φυτέψει στο εθνικό μας "χωράφι" πολλά απ' όσα μάζεψε στους ωκεανούς». Και συμπλήρωνε:

«Είναι αυτή μια υπόθεση που αφορά στους λίγους "χρυσοκάνθαρους" εφοπλιστές που ζουν περί την Ακτή Μιαούλη ή δεχόμαστε πως είναι κοινή υπό¬θεση όλων μας, εθνική κληρονομιά, που ξεκίνησε κι άντεξε κι ανδρώθηκε μέσα σε χιλιάδες χρόνια, με τον ιδρώτα και το αίμα των πατέρων και των προγόνων μας, όλων αυτών που είχαν κάμει βίωμα της ζωής τους το ανδρών επιφανών πάσα θάλασσα τάφος».

Τα δύο τιμητικά βραβεία που πήρε ο όμιλος Τσάκου αντικατοπτρίζουν την επιτυχή πορεία του ιδρυτή του Παναγιώτη Τσάκου. Το πρώτο ειδικό βραβείο, που απονεμήθηκε στον καπετάν Παναγιώτη Τσάκο, ήταν το Lloyds' List/Propeller Club Lifetime Achievement Award, για την προσφορά στη ναυτιλιακή βιομηχανία. Το δεύτερο είναι ότι η εταιρεία του ΤΕΝ, κατετάγη 82η στην λίστα με τις μεγαλύτερες και καλύτερες εταιρείες της Ευρώπης. Ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος είναι αυτοδημιούργητος. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός στα πλοία και είναι υπερήφανος για την καταγωγή του. Γεννήθηκε το 1936 στα Καρδάμυλα της Χίου. Από παιδί αγάπησε τη θάλασσα και θαύμαζε τα κατορθώματά των καραβοκυραίων του νησιού, όπως ήταν οι Λιβανοί, οι Καρράδες κ.α Το πρώτο του μπάρκο έγινε σε ηλικία 16 ετών. Απεφοίτησε από το Λιβάνειο Ναυτικό Γυμνάσιο Καρδαμύλων και από το 1954 ξεκίνησε το ναυτικό επάγγελμα σαν Δόκιμος Πλοίαρχος. Από τότε και μέχρι το 1965 υπηρέτησε σε διάφορα πλοία σαν Δόκιμος, Ανθυποπλοίαρχος, Υποπλοίαρχος και Πλοίαρχος με μόνη διακοπή το 1959, όταν θέλοντας να συνδυάσει την πείρα με θεωρητική κατάρτιση, πραγματοποίησε σπουδές Chartering και Insurance στην Αγγλία και το 1960, όταν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στο Λιμενικό Σώμα. Από το 1965 έως και 1970 πρόσφερε τις υπηρεσίες του στη μεγάλη ναυτιλιακή εταιρεία του Παπαλιού, σαν Αρχιπλοίαρχος και Operation Manager. Το έτος 1970 απέκτησε το πρώτο του πλοίο και ίδρυσε την Eταιρεία “ΤSAKOS SHIPPING & TRADING S.A.” η οποία σήμερα αποτελεί τον κορμό του Ομίλου των Eταιρειών ΤΣΑΚΟΣ. Σήμερα τα κεντρικά γραφεία του ομίλου βρίσκονται στο “Μέγαρο Μακεδονία” και υπάρχουν περιφερειακά γραφεία και εταιρείες που είναι εγκατεστημένες στην νήσο Χίο, στο Λονδίνο, στην Νέα Υόρκη, στο Μοντεβιδέο, στη Μανίλα και στην Σιγκαπούρη και στη Σαγκάη. Ο στόλος του ομίλου περιλαμβάνει πάνω από 71 πλοία (δεξαμενόπλοια, πλοία μεταφοράς ξηρού φορτίου και εμπορευματοκιβωτίων) συνολικής χωρητικότητας πάνω από 5.000.000 τόνους, πράγμα που κατατάσσει την εταιρεία σε μία από τις μεγαλύτερες της Ελλάδος και του διεθνούς ναυτιλιακού χώρου. Ο Π. Τσάκος λειτουργεί τα ναυπηγεία “Tsakos Industrial Navales” στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης που παρέχουν παντός είδους επισκευαστικές υπηρεσίες στον διεθνή στόλο. Επίσης δημιούργησε το “Ίδρυμα Τσάκου” ή “FUNDATION TSAKOS” το 1978 επίσης στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, με στόχο την προαγωγή ισχυρών πολιτιστικών δεσμών μεταξύ των λαών της Ελλάδος και Ουρουγουάης. Το Ίδρυμα Τσάκου παρέχει συνεχώς την δυνατότητα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και μεταφοράς στοιχείων του Ελληνικού Πολιτισμού σε χιλιάδες Ουρουγουανούς σπουδαστές. Για την σημαντική αυτή προσφορά απενεμήθη το 1999 στον Παναγιώτη Τσάκο από την Νομαρχία Αττικής ο τίτλος του «Πρεσβευτή Ελληνισμού».

Η γυναίκα του Ειρήνη Σαρόγλου, ιατρός στο επάγγελμα, διατηρεί γραφείο μέσα στο κτίριο της εταιρείας και εξετάζει δωρεάν όλους τους ναυτικούς και υπαλλήλους της εταιρείας. Τα δυο παιδιά τους, ο Νίκος και η Μαρία, με υψηλές σπουδές στη ναυτιλία, εργάζονται σε επιτελικές θέσεις στα κεντρικά γραφεία του ομίλου και είναι οι διάδοχοι της νέας ναυτιλιακής δύναμης της ελληνικής ναυτιλίας. Δυστυχώς, τον Νοέμβριο του 2010, η κόρη του Μαρία, βρέθηκε νεκρή σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης, ένα πλήγμα που δεν μπορεί να το ξεπεράσει ο ίδιος και η γυναίκα του.

Πριν από λίγες εβδομάδες, έκανε ο καπετάν Παναγιώτης μια βαθειά αυτοκριτική και εξέφρασε δημοσίως τους προβληματισμούς του για την σημερινή κρίση, ο οποίος τόνισε σε μια τελετή βράβευσης του τα εξής: “Η πραγματικότητα επιτάσσει ότι θα χρειαστεί όλοι να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες και θα χρειαστεί να προσαρμόσουμε τις ανάγκες αλλά και τις απαιτήσεις μας, γιατί αν δεν προσαρμοστούμε δεν θα επιβιώσουμε”. Επίσης τόνισε ότι “αν δεν διατηρήσουμε την ανταγωνιστηκότητά μας ως ναυτιλιακός κλάδος και ως εταιρεία, αυτά τα οποία θα μπορούσαμε να προνοήσουμε και να πράξουμε συντονισμένα και ήπια θα συμβούν άτακτα και βίαια”. Τους προβληματισμούς του, ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος, θέλει να τους μοιραστεί με τους άλλους εφοπλιστές, με τους ναυτικούς, με τους απλούς ανθρώπους. Η εκτίμηση του είναι ότι “η οικονομική κρίση δεν είναι περαστική”, αλλά έχει βαθύτερα αίτια και εξηγεί: “Η χρονιά που πέρασε ήταν μία δύσκολη χρονιά για όλον τον κόσμο, για την πατρίδα μας δε, ιδιαίτερα δυσκολότερη. Για την ναυτιλία επίσης. Η κρίση που έπληξε την χώρα μας και μας απασχολεί τόσο καιρό τώρα, δεν είναι μία συνηθισμένη, περαστική κρίση. Ούτε η κρίση που περνάει η δουλειά μας είναι μία από τις συνηθισμένες κρίσεις που σύντομα θα περάσουν”. Στη συνέχεια, ομολογεί ότι “φοβάται, για τις εξελίξεις και τις συνέπειες, γιατί η κρίση τούτη είναι κάτι το πρωτόγνωρο”. Μάλιστα, επισημαίνει με νόημα ότι η “η οικονομική κρίση που περνάει ο κόσμος και η πατρίδα μας δεν είναι μόνο οικονομική, είναι κρίση αξιών, είναι κρίση θεσμών, είναι κρίση αρχών, είναι μια κρίση πολύ σοβαρότερη από κάθε προηγούμενη και διόλου συνηθισμένη”. Αλλά, στο ερώτημα ποιος ή ποιοί φταίνε για την σημερινή οικονομική κρίση, έχει μια διαφορετική άποψη, αφού τονίζει: “Για την κρίση που περνάει η πατρίδα μας μπορούμε -και είναι εύκολο- να κακίζουμε και να κατηγορούμε όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό μας”. Στην εκ βαθέων εξομολόγηση κια με υψηλό αίσθημα αυτοκριτικής, ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος λέει: “Εγώ θα πρέπει να σας πω ότι είμαι από εκείνους που δεν συμφωνώ σ’ αυτήν την εύκολη απάντηση, γιατί θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια πόσο βασανισμένη, πόσο τυρανισμένη, πόσο πολύ πιεσμένη ήταν η ζωή μας και πόσο γεμάτη από δυσκολίες και ανέχειες. Από αυτού του σημείου λοιπόν να ζούμε σήμερα ή τουλάχιστον πριν από μερικά χρόνια, επί δεκατίες σαν να ήμαστε ο πλουσιότερος λαός της Ευρώπης - για να μην πω του κόσμου - και να έχουμε τις πιο ακριβές τιμές με την πιο μικρή παραγωγή, με τις πιο πολλές αργίες, με τις πιο λίγες ώρες εβδομαδιαίας εργασίας. Δεν ξέρω πως νομίζαμε ότι δικαιούμαστε, να πιστεύουμε ότι θα αυτό θα συνέχιζε επί μακρόν. Αυτά πληρώνουμε τώρα”. Βέβαια, ο καπετάν Παναγιώτης, δεν αφήνει έξω από την κριτική του τα θέματα της παιδείας. “Δεν θέλω να αναφερθώ εις τα θέματα της παιδείας, τις δυσκολίες που δημιουργούνε εκεί οι διάφορες παρατάξεις, για να μην αναφερθώ στα θέματα των συντεχνίων και των λοιπών κλειστών και μη κλειστών επαγγελμάτων, πράγματα για τα οποία βέβαια με την βοήθεια του θεού και την σωφροσύνη των ανθρώπων της θάλασσας, εν πολλοίς εμείς τα έχουμε αποφύγει. Γι’ αυτό εμεί, η μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας που υπηρετεί την ναυτιλία τόσο στα πλοία όσο και στα γραφεία ελάχιστα έχει επηρεαστεί από την τόσο εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που περνάει ο υπόλοιπος κόσμος”.

Αλλά, ο προβληματισμός του καπετάν Παναγιώτη, προχωρά παραπέρα. Θέτει ερωτήματα, για τα οποία καλεί όλους τους ανθρώπους της ναυτιλίας να απαντήσουν σε αυτά. Τα ερωτήματα αυτά είναι τα εξής: «Θα μπορέσει η Ναυτιλία να συνεχίσει στο απυρόβλητο σαν όαση μέσα σε ένα περιβάλλον τόσο οδυνηρό, όταν όλοι οι ανθρώποι δίπλα μας υποφέρουν και στερούνται τα πάντα; Θα μπορέσουμε εμείς να συνεχίσουμε να διάγουμε αυτόν τον όμορφο και ανάλαφρον βίον, λες και εμάς το θέμα δεν μας αφορά; θα μπορέσει η κοινωνία αυτή καθ΄ αυτή να το δεχτεί αυτό και θα μπορέσουν οι άλλες ναυτιλίες του κόσμου να μας αφήσουν να διαδραματίζουμε τον πρωτεύοντα ρόλο που διαδραματίζουμε στα ναυταλιακά δρώμενα του κόσμου με τόσο μικρή ανταγωνιστικότητα;».

Δεν περιορίζεται στις διαπιστώσεις και στα ερωτήματα ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος, αλλά προχωρεί και σε προτάσεις και εκκλήσεις. “Το μήνυμα που θέλω να σας αφήσω αυτήν την χρονιά περισσότερο και εντονότερα από κάθε άλλη, είναι να κάνω έκκληση, να σφίξουμε και εμείς τα λουριά, να στρέψουμε την προσοχή μας με περισσότερη ακόμη στοργή στους πλησίον μας που στερούνται σχεδόν τα πάντα, ενώ εμείς δεν έχουμε, μέχρι την ώρα τουλάχιστον, χρειαστεί να στερηθούμε το παραμικρό, να σκεφτούμε τις 100.000 ελληνόπουλα που πάνε στο σχολείο και δεν έχουν την δυνατότητα να σιτιστούν, να σας ζητήσω να σφίξουμε τα λουρια όσον αφορά την διαχείρηση των συμφερόντων και των πλοίων που μας έχουν εμπιστευτεί. Και στο γραφείο και στο πλοίο”. Οι παραινέσεις του καπετάν Παναγιώτη, συνεχίζονται: “Nα είμαστε προσαρμοστικοί. Δεν αρκεί να παραμένουμε θεατές. Σήμερα ο κόσμος ανατρέπεται. Η κοινωνία, η οικονομία, οι επιστήμες, οι τέχνες, τα γράμματα, η εκπαίδευση, η εξειδίκευση, όλα αλλάζουν. Εμείς δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα μέσα και τα όπλα του 18-19ου αώνα, για να δώσουμε τις μάχες 21ουαιώνα. Πρέπει να συνέλθουμε. Θέλει συνεχή επιμόρφωση και συνεχή εγρήγορση. Να είμαστε έτοιμοι για αλλαγές και όχι να λέμε όχι σ΄όλα, λες και η αλλαγή είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας. Η αλλαγή είναι απαραίτητη. Η αλλαγή επιβάλλει να κάνουμε τόπο στα νιάτα - από τα οποία βέβαια απαιτούμε το δέοντα και οφειλόμενο σεβασμό εις την πείρα, την γνώση και την σοφία ημών των μεγαλυτέρων και παλαιοτέρων”.

Τέλος, να πούμε ότι ο Νίκος Τσάκος, είναι ο διάδοχος του καπετάν Τσάκου και είναι νυμφευμένος με την σχεδιάστρια μόδας Σύλλια Κριθαριώτη και διευθύνει με επιτυχία το σύνολο του στόλου της οικογένειας Τσάκου και την εισηγμένη στο αμερικανικό χρηματιστήριο ναυτιλιακή εταιρεία ΤΕΝ.

 

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.