ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Μπραζίλ

Ήλιος, κομπίνες, ζεστοί άνθρωποι , ποδόσφαιρο, τηλεόραση , φτώχεια και παντού αδίστακτοι που καπηλεύονται το μέρος. Οι φωτογραφίες από την ξακουστή Κοπακαμπάνα, αγαπημένο προορισμό του διεθνούς διεθνές τζετ σετ και κάθε λογής τυχοδιώκτη, εναλλάσσονται με τα θλιβερές εικόνες από τις φαβέλες αλλά κανείς δεν δίνει σημασία. Ναι, η ζωή έμοιαζε ωραία στο φιλήδονο Ρίο, στις 37 λευκές αμμουδιές, στα στέκια της σάμπας του Σαν Πάολο. Οι τουρίστες ξεσάλωναν στο πιο γνωστό Καρναβάλι του κόσμου, η τηλεόραση έπαιζε σαπουνόπερες την ίδια στιγμή που η χώρα βούλιαζε στην ανεργία, ο πληθωρισμός έπαιρνε φωτιά, οι καταθέσεις έκαναν φτερά από τις τράπεζες και οι υποτιμήσεις διαδέχονταν η μια την άλλη.

Εκείνο το καλοκαίρι του 2002, η Βραζιλία θα το θυμάται για πάντα. Το χρέος εκτοξεύεται στα ύψη. Οι αγορές ποντάρουν στη χρεοκοπία της χώρας. Η συνέχεια είναι γνωστή. Το ΔΝΤ μπήκε στη Βραζιλία, αφού πρώτα ζήτησε τη δέσμευση όλων των υποψηφίων των προσεχών εκλογών. Ο Λούλα, αμέσως, κατάλαβε ότι είχε μπροστά του την ιστορική ευκαιρία. Είχε έρθει η ώρα της Αριστεράς. Αψηφώντας τις συνιστώσες του Κόμματος Εργαζομένων , έγραψε το θρυλικό «γράμμα προς τους Βραζιλιάνους». Ο Λούλα κέρδισε τις εκλογές. Οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν. Οι τραπεζίτες φυγάδευσαν 60 δις από τη χώρα . Ο φόβος της κατάρρευσης ήταν φανερός. Όμως, ο Λούλα ,κατάφερε να διαψεύσει τον Σόρος και την παρέα του. Εφαρμόζοντας ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα κοινωνικής προστασίας για περίπου 11 εκατομμύρια Βραζιλιάνους, κατάφερε και νίκησε τη φτώχεια.

«Εδώ στη Βραζιλία η λέξη - κλειδί ήταν η οικονομική ανάπτυξη μαζί με το εμπόριο , μαζί με τις επενδύσεις , μαζί με τις θέσεις εργασίας, μαζί με την κατανάλωση και γι’ αυτό η Βραζιλία έχει ανέβει από τη δέκατη στην έκτη θέση στην παγκόσμια οικονομία», ήταν τα λόγια του ιστορικού ηγέτη της Βραζιλίας στη συνάντηση που είχε με την αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, πριν μερικούς μήνες, στη Λατινική Αμερική. Είναι αλήθεια ότι η Βραζιλία παρουσιάζεται σαν το «φώς στο τούνελ» στην παγκόσμια οικονομία. Μπορεί να χτυπήθηκε από την κρίση ωστόσο η ενίσχυση των φτωχότερων στρωμάτων με την αύξηση του κατώτατου μισθού έκανε τη διαφορά και έφερε ανακούφιση στους περισσότερους πολίτες. Στη παγκόσμια κρίση του 2008, η κυβέρνηση οχύρωσε το πιστωτικό σύστημα και αύξησε την κατανάλωση μέσω της μείωσης των φόρων σε αυτοκίνητα, οικιακές συσκευές και άλλα καταναλωτικά αγαθά. Έχοντας οδηγήσει τη χώρα του σε ανάπτυξη, παίζοντας το ρόλο του ουσιαστικού διαπραγματευτή στις χώρες της Νοτίου Αμερικής, γοητεύοντας τη Δύση και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, ο Λούλα, «έκλεισε» την πολιτική του πορεία με διακρίσεις και διεθνή βραβεία.

Τι γίνεται όμως σήμερα; Ο πρόσφατος βιασμός της Αμερικανίδας τουρίστριας στο Κέντρο του Ρίο, φέρνει στο φως τον «ακήρυκτο πόλεμο»: Το καθημερινό μακελειό που συντελείται στους δρόμους του Σαν Πάολο και τις άλλες πόλεις της Βραζιλίας. Ο αριθμός των ανθρώπων που δολοφονούνται από όπλα έχει αυξηθεί ανησυχητικά, τον τελευταίο χρόνο, σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ.

Πολλοί μιλάνε για την «κληρονομιά της αποικιοκρατίας, της δουλείας και της περιφρόνησης της ζωής». Κάπως έτσι αρχίζει ο κύκλος της βίας. Οι «απώλειες» του πολέμου καταγράφουν βιασμούς και ξυλοδαρμούς εναντίον αθώων θυμάτων. Η επιδημία της βίας αρχίζει από τις φαβέλες. Τις πόλεις μέσα στις πόλεις με τις καλύβες από τσιμεντόλιθο, χωρίς ηλεκτρικό και τρεχούμενο νερό. Στις φτωχογειτονιές του Ρίο και του Σαν Πάολο, ξυπόλυτα υποσιτισμένα παιδιά, οπλισμένοι έφηβοι και μανάδες που δουλεύουν χωρίς δικαιώματα στα πλουσιόσπιτα ζουν και πεθαίνουν αγνοώντας τους ρυθμούς ανάπτυξης και αδιαφορώντας για το μαύρο χρυσό κάτω από τα πόδια τους. Στη Τζακαρεζίνιο και τη Μανγκίνιος τα παιδιά ονειρεύονται να φορέσουν τη φανέλα της «Σελεσάο». Είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγουν από το κρακ και τη βία. Έτσι κι αλλιώς η καθημερινότητα σπάνια αλλάζει. Ή μήπως όχι; Οι συχνές αστυνομικές επεμβάσεις στις φτωχογειτονιές και τα έργα υποδομής έχουν τριπλασιάσει την αξία της γης στις πλαγιές του Βιδιγάλ, όπου στοιβάζονται τα χαμόσπιτα της πιο γνωστής φαβέλας. Επενδυτικές και κτηματομεσιτικές εταιρείες ξεφυτρώνουν, τον τελευταίο χρόνο, ανάμεσα στις παράγκες και αγοράζουν όσο όσο τη γη ποντάροντας στα έργα ανάπλασης ενόψει των μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων . Πώς μπορούν να συνυπάρξουν τα μοντέρνα ξενοδοχεία και το γήπεδο τένις δίπλα στα παραπήγματα και τους απόκληρους της φαβέλας;

Το Σαν Πάολο το 2014 θα φιλοξενήσει την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Οπαδοί και αθλητές θα πρέπει να διασχίσουν μέρη της πόλης που σήμερα έχουν γίνει κέντρο επιχειρήσεων ανάμεσα στις αστυνομικές δυνάμεις , τους εμπόρους ναρκωτικών και άλλους παράνομους. Στη μέση , οι έφηβοι που βιάζονται να μεγαλώνουν και τις περισσότερες φορές δολοφονούνται πριν καν ενηλικιωθούν. Το τραύμα είναι βαθύ και δεν γιατρεύεται εύκολα. Η βία μοιάζει με επιδημία. Και κάποιος πρέπει να τη σταματήσει... Αρκεί να κοιτάξει τη θέα από ψηλά …από τις πλαγιές του εφιαλτικού Βιδιγάλ…

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.