ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ-50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ-

Ματωμένη ελπίδα – πικραμένη μνήμη

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης και η δολοφονία του, παραπέμπουν σε μια κρίσιμη περίοδο της νεότερης πολιτικής ιστορίας μας.

Ματωμένη ελπίδα – πικραμένη μνήμη

nikos-konstantopoulos

Είναι η περίοδος μετά την «μετεμφυλιακή καχεκτική δημοκρατία», αλλά και η περίοδος πριν από την επιβολή της Δικτατορίας του 1967. Κυριαρχούν τα δραματικά ερωτήματα και οι τραυματικές συνέπειες του εμφύλιου, αλλά και οι δημιουργικές αναζητήσεις για προοδευτικό εκδημοκρατισμό, κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία.

Στο ιστορικό πεδίο εκείνων των χρόνων, οι γενιές της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφύλιου που σακατεύτηκαν, συνυπάρχουν με τη μετεμφυλιακή νεολαία που ζητούσε νέες συνθήκες για την πατρίδα της και τη ζωή της.

Στο εθνικό πατριωτικό πεδίο δεσπόζει η υπόθεση του Κυπριακού και η καθοριστική παρουσία του ξένου παράγοντα και των πολλαπλών υπηρεσιών των ΗΠΑ και των μηχανισμών τους, της Πρεσβείας, της Στρατιωτικής Αποστολής, της Υπηρεσία Ενημέρωσης, της φωνής της Αμερικής και της USIS, της CIA και των τεχνοκρατικών επιτροπών για την βοήθεια, το σχέδιο Μάρσαλ κ.λ.π Η Ελλάδα είναι ενταγμένη στο ίδιο γραφείο του Στεϊτ Ντιπάρτμεντ με την Τουρκία και την Περσία του Σάχη. Είναι οι τρείς χώρες που αποτελούν τα σύνορα του Δυτικού κόσμου με την Σοβιετική Ένωση, του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Ευρώπη και στην Ασία, και γι’ αυτό αποτελούν το πεδίο εφαρμογής όλων των ψυχροπολεμικών δράσεων.

Στο πολιτικό πεδίο κυριαρχεί το καθεστώς των διακρίσεων, των διώξεων και των αποκλεισμών που το κράτος των εθνικοφρόνων ενεργοποιεί κατά των προοδευτικών πολιτών, των κομμουνιστών και συνοδοιπόρων. Ο στρατός , η χωροφυλακή, τα ΤΕΑ και οι παρακρατικές οργανώσεις είναι στην Υπηρεσία του Καραμανλικού κράτους για να ανακοπεί η άνοδος της Αριστεράς, που από το 1956 και ιδίως από το 1958, όταν η ΕΔΑ γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση, δείχνει ότι πλέον είναι σε θέση να επηρεάσει τους συσχετισμούς και τη συγκρότηση κυβερνητικών πλειοψηφιών.

Κυβερνάει η ‘’Αγία Τριάδα’’ - Θρόνος, Στρατός - Αμερικανοί, και οι μηχανισμοί του κατεστημένου της δεξιάς, στο οποίο έχει ενσωματωθεί ο κατοχικός δοσιλογισμός, ο ξενόδουλος παραγοντισμός και ο κρατικοδίαιτος νεοπλουτισμός των ημετέρων, με οριζόντια παρουσία στους οικονομικούς, κρατικούς και κομματικούς χώρους.

Στο κοινωνικό πεδίο κυριαρχούν οι αδικίες και διακρίσεις από το μετεμφυλιακό καθεστώς, η μετανάστευση, που ο τότε αντιπρόεδρος του Καραμανλή Παναγιώτης Κανελλόπουλος βαφτίζει «Ευλογία», η βίαιη αλλαγή του αγροτικού πληθυσμού, η εγκατάλειψη της υπαίθρου, οι πελατειακές σχέσεις για την εργασία και το μέλλον των νέων, η διασπάθιση του δημόσιου πλούτου και τα σκάνδαλα με τους ημετέρους, τους εργολάβους και τους άλλους κερδοσκόπους.

Στην δεκαετία του 1960 έχει διαμορφωθεί κοινωνικά-πολιτικά και πατριωτικά, ώριμο και διεκδικητικό το κίνημα για εκδημοκρατισμό - κοινωνική δικαιοσύνη - εθνική ανεξαρτησία. Μετά το 1961, τις εκλογές βίας και νοθείας, που καταγγέλλουν η Ε.Κ. και η Ε.Δ.Α., η κυβέρνηση Καραμανλή βρίσκεται αντιμέτωπη με τον «Ανένδοτο Αγώνα», όπως χαρακτηρίστηκε η μαζική αγωνιστική παρέμβαση των πολιτών, που ζητούσαν συνταγματικό πατριωτισμό ή άλλως κοινοβουλευτικό συνταγματισμό. Το κίνημα αυτό αποκλήθηκε «άνοδος του λαού» και εκφράστηκε σε όλους τους τομείς του δημοσίου βίου με ανάδειξη αγωνιστικών πρωτοποριών, νέων ηγετικών παρεμβάσεων, ποιοτικών, πνευματικών και καλλιτεχνικών προσφορών. Στο φοιτητικό κίνημα, στην αυτοδιοίκηση, στα εργατικά σωματεία, στο θέατρο, στις τέχνες, στη λογοτεχνία.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης και το Κίνημα Ειρήνης, η συμβολική μαραθώνια πορεία της οποίας ηγείται, επιβεβαιώνουν αυτό που ο Αριστόβουλος Μάνεσης γράφει ότι, δηλαδή, ‘’η άρνηση είτε ατομική είτε συλλογική, έναντι οιουδήποτε μεγάλου ή μικρού αυταρχισμού και ολοκληρωτισμού συμβάλλει διαζευκτικά στον αυτοκαθορισμό, δηλαδή, στην ελευθερία του Ανθρώπου, που επιβεβαιώνει την αξία του, αλλά και την ευθύνη του ως υποκειμένου της ιστορίας’’.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης με πλήρη επίγνωση της ιστορικότητας των γεγονότων και της ευθύνης του απέναντι στη συνείδησή του και την πατρίδα του, μάχεται για το περιεχόμενο ζωής που έχουν οι δημοκρατικές και κοινωνικές αξίες, δολοφονείται, και η θυσία του γίνεται διαχρονικό σύμβολο της δύναμης που απελευθερώνουν οι πρωτοπορίες των ιδεών και των αγώνων για την πορεία και την προκοπή λαών και κοινωνιών.

Οι πολίτες αναζητούσαν δημιουργικά τον ιστορικό σχεδιασμό του μέλλοντός τους. Από τη μετεμφυλιακή καθήλωση και τον εντοιχισμό στα πέτρινα χρόνια πέρναγε η ελληνική κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα στην έγερση και την μαχόμενη ελπίδα, που αποτελούσε απειλή για το κατεστημένο κι έπρεπε να κλαδευτεί. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης με τη δραματική συμβολή του, δείχνει πώς αναδεικνύονται από τη μήτρα των μαζικών αγώνων τα σύμβολα των λαών. Η πικραμένη μνήμη κι η ματωμένη ελπίδα εκείνης της περιόδου, που σφράγισε με τη θυσία του ο Λαμπράκης, είναι από τις μεγάλες ρίζες, που κρατάνε τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη σε όλους τους καιρούς. Στη μνήμη της ιστορίας και στη συνείδηση των κοινωνιών μένουν αυτοί που αγωνίζονται, αμφισβητούν κι αντιστέκονται, διεκδικούν κι οραματίζονται, και όχι οι ευπροσάρμοστοι κι εύπλαστοι, οι εύθραυστοι και υπηρετικοί των πολυώνυμων ιερατείων της αντιδημοκρατικής εξουσίας.

*Ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ είναι αγωνιστής της Δημοκρατίας, πρώην Πρόεδρος του ΣΥΝ, διακεκριμένος δικηγόρος.

 

Δείτε εδώ όλο το ιστορικό αφιέρωμα.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.