Μου προξενεί κατάπληξη το γεγονός ότι υπάρχουν, και πέραν της Χρυσής Αυγής, άνθρωποι οι οποίοι αμφισβητούν ότι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν προσχεδιασμένη και είχε και την έγκριση της ηγεσίας της εγκληματικής αυτής οργάνωσης.

Η έκπληξή μου μάλιστα γίνεται μεγαλύτερη όταν τις «κουβέντες του αέρα», που συνηθίζονται στους ανά την επικράτεια καφενέδες, τις υιοθετούν και ορισμένοι, ευτυχώς ελάχιστοι, οι οποίοι εκφέρουν δημόσιο λόγο και είναι καταγεγραμμένοι στον αριστερό χώρο.

Όταν η «δεξιά» αστυνομία, η «δεξιά» δικαιοσύνη, η «δεξιά» (συγ)κυβέρνηση παραδέχονται ότι η δολοφονία ήταν εκ προθέσεως και κατόπιν εντολής γιατί άραγε κάποιος, πέραν της Χρυσής Αυγής, αριστερός να το αμφισβητήσει;

Επιπροσθέτως, όταν όσοι ασχολούνται ελάχιστα με το ρεπορτάζ γνωρίζουν ότι είναι θέμα ολίγων μόνον ημερών τα στοιχεία να γίνουν και τεκμηριωμένες αποδείξεις γιατί άραγε κάποιος αντιφασίστας να εγείρει ενστάσεις;

Επειδή είμαι σίγουρος ότι δεν το κάνει επειδή θέλει να αθωώσει την ηγεσία της Χρυσής Αυγής -ασχέτως αν ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του αξιοποιούν τέτοιες ανοησίες- το ερώτημα παραμένει: γιατί το κάνει;

Η μόνη, πέραν της ψυχιατρικής επιστήμης, σοβαρή απάντηση που μπορώ να δώσω είναι επειδή έχουν μάθει να αναλύουν την πολιτική με όρους και κριτήρια αστυνομικών μυθιστορημάτων.

Ως άλλοι Πουαρό αναζητούν το «ποιός ωφελείται από τη δολοφονία;». Και επειδή βλέπουν ότι ζημιώνεται η Χρυσή Αυγή καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «δεν πρέπει να έδωσε την εντολή η ηγεσία της επειδή δεν ωφελείται». Ηλίθιος συλλογισμός!

Μ' αυτή τη λογική δεν θα έπρεπε στην πολιτική να υπάρχουν λάθη, ενέργειες, πρακτικές που ζημιώνουν. Και η Χρυσή Αυγή έκανε το λάθος ή καλύτερα έδειξε το αληθινό της πρόσωπο.

Εκτός κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι η Χρυσή Αυγή θα έμενε στους προπηλακισμούς των μεταναστών. Μα είναι καθαρό, ακόμη και στον πιο αδαή πολιτικό αναλυτή, ότι οι εγκληματικές επιθέσεις κατά των ξένων ήταν η «προπόνηση» για τους ...διαφορετικούς και τους εγχώριους αντιφρονούντες.

Υπάρχει έστω και ένας που να πιστεύει ότι, μετά τους μετανάστες, η Χρυσή Αυγή δεν θα εξαπέλυε επιθέσεις στους κομμουνιστές, τους δημοκράτες, τους αντιφασίστες; Δεν έχουν διαβάσει ή έστω δεν έχουν ακούσει κάτι για τον Χίτλερ και το ναζισμό;

Εκτός κι αν πιστεύουν ότι τα «τάγματα εφόδου» της Χρυσής Αυγής είναι απλώς τα παιδιά με τα μαύρα και τα μούσκουλα που απλώς κάνουν επιδείξεις και φασαρία για να τους προσέξουμε. Αν αυτό πιστεύουν, πάω πάσο. Να μας το πούνε όμως για να γελάσουμε.

Ο δεύτερος εξίσου ηλίθιος συλλογισμός των Πουαρό της πολιτικής είναι: «αφού ζημιώνεται η Χρυσή Αυγή, ωφελείται η κυβέρνηση. Άρα... ας έχουμε αμφιβολίες». Ποιές αμφιβολίες βρε καραγκιόζηδες; Ποιός έκανε τη δολοφονία; Δεν την έκανε η Χρυσή Αυγή; Το παρακράτος την έκανε; Και ποιός είναι το παρακράτος; Δεν είναι η Χρυσή Αυγή παρακράτος;

Και γιατί ωφελείται μόνον η κυβέρνηση; Δεν ωφελούνται όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις; Δεν ωφελείται η Αριστερά; Δεν ωφελούνται όλοι οι αντιφασίστες; Δεν ωφελούνται όλοι όσοι βλέπουν στο απεχθές πρόσωπο της Χρυσής Αυγής μια σοβαρή απειλή για την ομαλότητα στο δημόσιο βίο;

Σε τελική ανάλυση, γιατί ωφελείται η κυβέρνηση; Επειδή έκανε καλά τη δουλειά της; Τι έπρεπε να κάνει; Να καλύψει τη Χρυσή Αυγή; Να μην δώσει εντολή στις διωκτικές και δικαστικές αρχές να βρουν ποιοί, πέραν του δράστη, είναι συνεργοί και ηθικοί αυτουργοί και να τους ξεπατώσουν;

Εντάξει, υπάρχει αντίθεση με τα κόμματα της συγκυβέρνησης λόγω μνημονίου. Αλλά τόσο μίσος που να τυφλώνει κάποιον και να συμπεραίνει ότι οι μόνοι που ωφελούνται είναι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος πάει πολύ, ξεφεύγει από τα όρια του φυσιολογικού.

Η άποψη ότι «επειδή ζημιώνεται η Χρυσή Αυγή και ωφελείται η κυβέρνηση πρέπει να έχουμε αμφιβολίες για τα κίνητρα της δολοφονίας», τους μόνους που, τελικά, ευνοεί είναι τη Χρυσή Αυγή και την κυβέρνηση. Την πρώτη, επειδή οι αμφιβολίες πριμοδοτούν τις αιτιάσεις της ότι δεν είναι αυτή πίσω από τη δολοφονία και τη δεύτερη επειδή την εμφανίζει ως τη μόνη ωφελημένη, κάτι που πολύ το θέλει και το επιδιώκει. Το έχουν σκεφθεί άραγε αυτό οι κουφιοκεφαλάκηδες;

Η τελευταία παρατήρηση που θα ήθελα να κάνω -για τους δημοσιολογούντες Πουαρό, και ιδιαίτερα αυτούς που, όντας καταγεγραμμένοι στο χώρο της Αριστεράς, προσπαθούν να ερμηνεύσουν την πολιτική με βάση αστυνομικά κριτήρια- είναι ότι για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα το ερώτημα δεν (πρέπει να) είναι το «ποιός ωφελείται», αλλά το «ποιός ζημιώνεται;»

Αφού ζημιώνεται η Χρυσή Αυγή, καλώς ζημιώνεται και εκεί πρέπει να επιμείνουμε όλοι. Αντί να ψάχνουμε να βρούμε ποιός ωφελείται, να μεγιστοποιήσουμε τη ζημιά της είναι το χρέος μας. Αφού έκανε το λάθος και έδειξε το τι πραγματικά είναι, να τη στριμώξουμε πρέπει, όσο μπορούμε και με κάθε τρόπο, για να κάνει κι άλλα που θα αποκαλύψουν το βδελυρό και αποκρουστικό πρόσωπό της.

Να πιέσουμε για να τσακιστεί, σε ολόκληρη τη χώρα, ο εγκληματικός και παρακρατικός μηχανισμός που έχουν στήσει ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του. Τώρα που είναι φοβισμένοι να τους φοβίσουμε κι άλλο. Τώρα που η ηγεσία της απαρνείται τους φονιάδες της, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι εφεξής δεν θα έχουν, όπως τους υπόσχονται, προστασία. Η παραβατικότητα και το μπραβιλίκι θα οδηγούν στο κρατητήριο, στη δικαστική αίθουσα και τη φυλακή και όχι ενδεχομένως και στη Βουλή.

Όση ζημιά κάνουν οι «Χρύσανθοι» και όσοι διακινούν, ειδικά αυτή τη στιγμή, τη θεωρία των δύο άκρων την ίδια ζημιά κάνουν και αυτοί που αναζητούν, τώρα που η Χρυσή Αυγή είναι στο καναβάτσο, το «ποιός ωφελείται». Οι πρώτοι το κάνουν επειδή, οι κρετίνοι, πιστεύουν πως έτσι θα συντηρηθεί η στρατηγική της έντασης που πλήττει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δεύτεροι, οι αβδηρίτες, επειδή φοβούνται μήπως αδυνατίσει το μνημονιακό μέτωπο.

Και οι δύο, επειδή αντικειμενικά θολώνουν τα νερά και διαχέουν την ευθύνη για τη Χρυσή Αυγή, βλάπτουν σοβαρά τη Δημοκρατία και τη χώρα. Δεν είπε κανείς να ξεχάσουμε τα μνημόνια ούτε να καταργήσουν τα κόμματα τις στρατηγικές τους. Επιτέλους, ας μάθουν κάποιοι να ξεχωρίζουν δυο γαϊδουριών άχυρα. Δεν χρειάζεται να βάζουμε, πάντα, όλα τα άπλυτα μαζί στη σκάφη. Στην πολιτική υπάρχουν και προτεραιότητες. «Στοιχειώδες Γουάτσον», που θα 'λεγε και ο Σέρλοκ Χόλμς...