ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Ο Στ. Νταϊφάς, η ναυτιλία και ο Ολυμπιακός

Ο Σταύρος Νταϊφάς, που πέθανε πριν από μία εβδομάδα ( 24 Μαρτίου 2014) δεν ήταν από εκείνους τους εφοπλιστές που διέθετε μεγάλο εμπορικό στόλο, ωστόσο έγινε ιδιαίτερα γνωστός με την ενασχόληση του με τον Ολυμπιακό το 1979. Ωστόσο, ως αντιπρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, το 1981, υπήρξε συνδετικός κρίκος μεταξύ του εφοπλισμού και των κυβερνητικών παραγόντων της δεκαετίας που ακολούθησε.

Θα ξεκινήσω την αφήγηση μου για τον Σταύρο Νταϊφά για να σας πω την ιστορία της αγοράς και της πώλησης του “Θρύλου”, όπως ο ίδιος μου την είχε διηγηθεί. Το 1979, διαμορφώθηκε το θεσμικό πλαίσιο για την δημιουργία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Οι ερασιτεχνικοί σύλλογοι έπρεπε να ιδρύσουν Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία για το τμήμα του ποδοσφαίρου τους. Χρειάζονταν όμως χρήματα. Για το λόγο αυτό απευθύνθηκαν σε διάφορους οικονομικούς παράγοντες. Ο Σταύρος Νταϊφάς, είδε πως ήταν μια καλή επένδυση, αλλά το κυριότερο το ήθελε για επικοινωνιακούς λόγους. Όμως, δεν ήθελε να πάρει το ρίσκο να αναλάβει όλο το βάρος της δημιουργίας της ΠΑΕ. Ήταν όμως ευρηματικός. Σε μια συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, έριξε το παραμύθι: “Έχω συγκλονιστικά νέα. Οι κομμουνιστές θέλουν να πάρουν τον Ολυμπιακό και καταλαβαίνετε λόγω του Πειραιά, θα επηρεάσουν και την ναυτιλία και τους ναυτικούς μας. Θα έχουμε προβλήματα στα καράβια, θα ξανακάνουν τις επιτροπές πλώρης, όπως και στην Κατοχή. Προτείνω να αγοράσουμε την ΠΑΕ από τον ερασιτέχνη Ολυμπιακό”.

Αιφνιδιάστηκαν οι εφοπλιστές και αποφάσισαν να συγκροτήσουν μια ομάδα επενδυτών και να αγοράσουν τον Ολυμπιακό για να μην πέσει στα χέρια των κομμονουνιστών. Το “δόλωμα” που έριξε ο Νταϊφάς έπιασε. Έτσι, έντεκα εφοπλιστές, όπως ο Γιώργος Π. Λιβανός, ο Μιχάλης Περατικός, ο Στάθης Γουρδομιχάλης, ο Νίκος και ο Δημήτρης Νομικός, ο Μιλτιάδης Μαρινάκης, ο Νίκος Ευθυμίου, ο Σταύρος Νταϊφάς κλπ πήραν την απόφαση να “σώσουν” τον Ολυμπιακό. Πρόεδρος, αποφασίστηκε να είναι ο Σταύρος Νταϊφάς και ταμίας της ΠΑΕ, ο Νίκος Ευθυμίου, που ήταν και ταμίας της ΕΕΕ. Για το θέμα αυτό είχε δηλώσει αργότερα:

“Όταν τον αγόρασα το ’79, 110 εκατομμύρια, 3,5 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν διαλυμένος, όταν λέω διαλυμένος, κυριολεκτώ. Τον πήρα, είχε να πάρει 6 χρόνια το πρωτάθλημα. Tον πήρα, τον έφτιαξα, πήρα το πρωτάθλημα, πρώτο, δεύτερο, τρίτο, τέταρτο. Έδωσα λεφτά πολλά, πήρα ποδοσφαιριστές. Μία φορά είμαστε στο Ολυμπιακό Στάδιο και παίζαμε με τον “Απόλλωνα” Αθηνών και κερδίζαμε 1-0, αλλά η ομάδα δεν έπαιζε καλά και όλος ο κόσμος από τις κερκίδες με βρίζανε. Και τότε είπα «τέρμα και τελείωσε. Θα τον δώσω.» Και τον έδωσα δωρεάν στον Κοσκωτά”.

Η αλήθεια είναι ότι όταν ο κόσμος γκρίνιαζε στις κερκίδες και άρχιζαν τα αρνητικά σχόλια, οι εφοπλιστές ενοχλήθηκαν και αποφάσισαν να απαλλαγούν, επειδή έβλεπαν ότι επικοινωνιακά δεν είχε οφέλη, αλλά αντίθετα είχαν φθορά.

Σε μια δεξίωση, πάνω στη συζήτηση, που είπε: 'Βαρέθηκα, ψάχνω κάποιον να χαρίσω τις μετοχές, αν δεν βρω θα τις δώσω στον Δήμο Πειραιά”. Άρπαξα την ευκαιρία και την άλλη ημέρα, πήγα στον τότε δήμαρχο Γιάννη Παπασπύρου, τον οποίο γνώριζα από το ρεπορτάζ: “ Ο Νταϊφάς, μου είπε ότι θέλει να χαρίσει τις μετοχές της ΠΑΕ Ολυμπιακός στον Δήμο Πειραιά”. Ο Γ. Παπασπύρου ενθουσιάστηκε και αποδέχθηκε την πρόκληση. Τότε εργαζόμουν στην εφημερίδα του συγκροτήματος Λαμπράκη “ΤΟ ΒΗΜΑ”. Είχα ενημερώσει σχετικά τον διευθυντή μου Σταύρο Ψυχάρη, γνωστός για τα αισθήματα του για τον Παναθηναϊκό. Έτσι, αφιερώσαμε τρεις συνεχόμενες Κυριακές με εκτενή ρεπορτάζ και δηλώσεις στην εφημερίδα. Αυτονόητο ήταν ότι η προβολή τους στην πρώτη σελίδα ήταν έδινε μεγάλη διάθεση για ανάγνωση τους.

Τελικά, ο Δήμος Πειραιά, δεν πήρε την ΠΑΕ γιατί δεν μπορούσε να καλύψει τα λειτουργικά έξοδα. Έτσι, η αναζήτηση επενδυτή συνεχίστηκε. Μερικούς μήνες αργότερα, στα εγκαίνια της διεθνούς εκθέσεως “ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ” και την ώρα που ο τότε υπουργός έβγαζε τον καθιερωμένο λόγο, πάνω από την εξέδρα που έκανε νεύμα για να τον πλησιάσω. Πήγα, αμέσως, με μεγάλη περιέργεια. Μου είπε: Ένα σου λέω, βρήκα πρόεδρο για τον Ολυμπιακό με πολλά λεφτά. Δεν σου λέω τίποτα άλλο”. Ο νέος επενδυτής ήταν ο “τραπεζίτης Γιώργος Κοσκωτάς”. Μέσα σε λίγες ημέρες, εννέα από τους έντεκα εφοπλιστές δέχθηκαν να πωλήσουν τις μετοχές τους στον Κοσκωτά. Μόνο δύο αρνήθηκαν να ακολουθήσουν. Ο Μιλτιάδης Μαρινάκης, πατέρας του σημερινού προέδρου Βαγγέλη Μαρινάκη και ο Νίκος Ευθυμίου, που διετέλεσε και πρόεδρος του Ολυμπιακού. Ο Στ. Νταϊφάς, επανειλημμένα έλεγε: “Ο Ολυμπιακός είναι ιδέα, δεν πωλείται”. Πίστευε στον Ολυμπιακό, αλλά πωλήθηκε. Όμως, ποτέ αυτή η πώληση δεν μπήκε στην δικογραφία για την Τράπεζα Κρήτης και για τον Γιώργο Κοσκωτά. Είναι μια απορία, που την έχω ακόμα και σήμερα, αν και πέρασαν τόσα χρόνια.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.