ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Άντε και βρίσκει τους 180 βουλευτές. Να τους κάνει τι;

Η ερώτηση «κατά πόσον θα βρεθούν οι 180 βουλευτές για να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή ή όχι» δεν είναι, κατά το γνωστό αμερικανικό κλισέ, η «ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων», αλλά πολλών περισσότερων εκατομμυρίων.

Η κυβερνητική δραστηριότητα έχει «παγώσει», η ίδια η κυβέρνηση βρίσκεται σε κενό στρατηγικής αφού ο χρόνος ως την προεδρική εκλογή δεν είναι αρκετός για να εξαγγελθεί «το τέλος των Μνημονίων», ενώ επίσης παγωμένη είναι η αγορά και οι όποιοι επενδυτές –από τους στρατηγικούς ως τους «γύπες» των hedge funds- έχουν αναστείλει κάθε σχεδιασμό τους περί την Ελλάδα και αναμένουν να ολοκληρωθεί, με όποιον τρόπο, η πολιτική εκκρεμότητα.

Ευλόγως, η κυβέρνηση προσπαθεί όπως όπως να βρει τους 180 βουλευτές. Από δημοσκόπηση σε δημοσκόπηση το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ διευρύνεται, το κυβερνητικό έργο έχει «κάτσει», οι υπουργοί έχουν κατεβάσει τα μολύβια και αναμένουν τις εξελίξεις και απλώς η λίστα των «προαπαιτούμενων» δράσεων σε εκκρεμότητα ανέβηκε από τις 541 σε 1.000.

Το σχέδιο Σαμαρά ήταν να έχει εξαγγελθεί ως τότε «το τέλος των Μνημονίων», να ετοιμάζεται η Ελλάδα να «διώξει» το ΔΝΤ από τη χρηματοδότηση, να έχουν ανακοινωθεί μερικές –έστω ήσσονος σημασίας- φοροελαφρύνσεις και, με το θετικό κλίμα που θα δημιουργούσαν όλα τα παραπάνω, να έθετε ο πρωθυπουργός στη Βουλή τους βουλευτές προ των ευθυνών τους.

Ωστόσο, τα ρεκόρ που αρχίζουν να σπάνε ξανά τα ελληνικά ομόλογα δείχνουν ότι η έξοδος στις αγορές μπορεί να αποβεί και απονενοημένη κίνηση, η τρόικα επιμένει σε νέα μέτρα που η παρούσα κυβέρνηση αδυνατεί να πάρει (εκτός αν αποφασίσει να αυτοκτονήσει πολιτικά…) ενώ οι δανειστές διαμηνύουν ότι την έναρξη των συζητήσεων για την διευθέτηση του ελληνικού χρέους θα την φέρει ο Άγιος Βασίλης. Το νωρίτερο. Άρα, ο πρωθυπουργός, όπως φαίνονται τώρα τα πράγματα, δε θα πάει στη Βουλή να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας κραδαίνοντας μία συμφωνία για το χρέος, ούτε έχοντας στείλει το ΔΝΤ «από κει που ‘ρθε».
Ας υποθέσουμε, όμως, ότι αυτή είναι η απαισιόδοξη οπτική των πραγμάτων. Και ότι με κάποιον τρόπο «συνωμοτεί το σύμπαν» (γιατί κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει…) και ο πρωθυπουργός καταφέρνει να έχει μερικά «χαρτιά» στα χέρια του, τα παρουσιάζει στη Βουλή, πείθει τους βουλευτές και εκλέγει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και μετά;
Φυσικά και δεν είναι ευχάριστο για κανέναν να τελειώνει η κλεψύδρα πριν ξεδιπλώσει τους σχεδιασμούς του. Υπ’ αυτή την έννοια, είναι εύλογο να προσπαθεί το δικομματικό κυβερνητικό σχήμα να σώσει την παρτίδα, να εξασφαλίσει μερικούς ακόμη μήνες στην εξουσία με την ελπίδα ότι η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί. Και ότι οι κκ. Σαμαράς και Βενιζέλος θα μπορούν να πάρουν ξανά την πρωτοβουλία των κινήσεων και, τουλάχιστον, να οργανώσουν άνετα την εκλογική έξοδό τους, ξεδιπλώνοντας σχεδιασμό διαχείρισης της ήττας και της «επόμενης μέρας».
Όμως τι θα σήμαινε για τη χώρα η παράταση του βίου αυτής της κυβέρνησης; Ο πρωθυπουργός επέλεξε, από την πρώτη στιγμή, να υιοθετήσει την τακτική του «καλού μαθητή». Και για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, ο Αντώνης Σαμαράς συνεχίζει στα δύσκολα να ποντάρει πως η επίκληση του «πολιτικού προβλήματος» και του «κακού ΣΥΡΙΖΑ που έρχεται» θα αναγκάσει τους δανειστές να ρίξουν νερό στο κρασί τους. Ως τώρα, η πραγματικότητα τον έχει διαψεύσει πολλές φορές. Οψέποτε ο πρωθυπουργός, έπειτα από μία «προβληματική» αξιολόγηση της τρόικας, επιχείρησε «πολιτική διαπραγμάτευση», απέτυχε. Τα Μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα και διάφορες άλλες «μνημονιακές» ρυθμίσεις απλώς καθυστερούσαν λίγο να πάνε στη Βουλή. Ή στο γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας για υπογραφή…

Η κυβέρνηση πλέον κυβερνά δύο χρόνια και η διαπραγματευτική στρατηγική που έχει επιλέξει την χαρακτηρίζει. Καλώς ή κακώς, Σαμαράς-Βενιζέλος έχουν πλέον ταυτιστεί με το δόγμα του «καλού μαθητή». Όταν μάλιστα, φτάνει, ο υπουργός Οικονομικών μίας χώρας που έχει γονατίσει εδώ και 5 χρόνια και υποτίθεται πως προσβλέπει σε ευνοϊκή αλλαγή των ευρωπαϊκών συσχετισμών, να τάσσεται δημοσίως κατά της… χαλάρωσης του Συμφώνου Σταθερότητας, καλώντας τη Γαλλία να μην αψηφήσει τον κανόνα του 3%, τότε θα ήταν μάλλον αλλόκοτο ξαφνικά αυτή η κυβέρνηση να υιοθετήσει τακτική «δυναμικής διαπραγμάτευσης». Και όταν ένας πρωθυπουργός, στη δυσκολότερη στιγμή του, δίπλα στην καγκελάριο Μέρκελ, περιορίζεται απλώς να ψελλίσει κάτι μισόλογα για «στιγμές ανάσας στη φορολογική πολιτική», τότε δύσκολα μπορεί να στρίψει το τιμόνι αλλιώς.

Ζοφερό μέλλον

Άρα, τι μας περιμένει αν η κυβέρνηση καταφέρει να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή; Μερικές προβλέψεις μπορούν να γίνουν –διότι τουλάχιστον οι δανειστές, έχουν μία σταθερή στάση και, άρα, προβλέψιμη. Ακόμη κι αν σε συμφωνία λυθεί η… «συνεργασία» με το ΔΝΤ, η Ελλάδα θα είναι έρμαιο κάθε Ευρωπαίου παράγοντα, που με μία δήλωσή του θα μπορεί να στείλει τα ελληνικά ομόλογα στο θεό και να αποκλείσει ξανά την Ελλάδα από τις αγορές. Ταυτόχρονα, οι εναπομείνασες «μνημονιακές» δράσεις και ποιος ξέρει πόσες ακόμη, θα περιληφθούν στο περίφημο «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης», που υποτίθεται ότι θα παρουσιαστεί αυτοβούλως από την κυβέρνηση αλλά το περιεχόμενό του θα έχει κάτι από τρίτο Μνημόνιο. Και, ταυτόχρονα, επειδή η τάση των δανειστών να έχουν την εποπτεία των «αδιόρθωτων» Ελλήνων έχει επιβεβαιωθεί πολλάκις, η κυβέρνηση θα οδηγηθεί σε μία ρύθμιση χρέους σκαλοπάτι-σκαλοπάτι, όπου κάθε σκαλοπάτι θα έχει και «προαπαιτούμενα». Δηλαδή, θα τελειώσει το έργο «κάνε αυτά για να πάρεις τη δόση» και θα αντικατασταθεί από το έργο «κάνε αυτά για να πάρεις άλλη μία 3ετία επιμήκυνση ή άλλο 0,15% μείωση του επιτοκίου». Και το «κάνε αυτό» όλοι ξέρουμε τι θα είναι: οι γνωστές ιδεοληψίες, οι οποίες πέφτουν ήδη στο τραπέζι: απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων σε μία χώρα με 1,5 εκατομμύρια ανέργους, Ασφαλιστικό που θα εκθεμελιώσει ό,τι έμεινε για τα άλλοτε «περήφανα γηρατειά», δικαίωμα των εργοδοτών για «ανταπεργίες» και κύριος οίδε τι άλλο. Όλα αυτά τα ιδεοληπτικά, δηλαδή, που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Και θα μας πάνε παρακάτω, αν βρεθούν 180 άτομα στους 300 βουλευτές να ψηφίσουν «ναι» στην τρίτη ψηφοφορία.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.