ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Ο ιδανικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Προχθες, σε μία ακόμη, καίρια, όπως πάντα,  παρέμβασή του, ο Θεόδωρος Πάγκαλος πρότεινε τον πρύτανη του ΕΚΠΑ, συνονόματό του, Θεόδωρο Φορτσάκη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Πρόταση αρκετά ενδιαφέρουσα καθώς πράγματι ο Θ. Φορτσάκης είναι από τους λίγους μη-πολιτικούς που έχουν τον τελευταίο καιρό τέτοια αναγνωρισιμότητα αλλά και τέτοια αποδοχή από τα ΜΜΕ.  Πράγμα που θα μπορούσε να τον καταστήσει επιλογή της Συμπολίτευσης. Και γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρουσα καθώς μια ενδεχόμενη επιλογή Φορτσάκη ως Προέδρου της Δημοκρατίας απομακρύνει το ενδεχόμενο να γίνει κάποια στιγμή υπουργός Παιδείας. Κι αυτό θα πρέπει να το σκεφτεί σοβαρά και η Αντιπολίτευση πριν τον απορρίψει.

Όμως, ο Θεόδωρος Πάγκαλος μπορούσε να κάνει μία ακόμη πιο εύστοχη πρόταση για τον επόμενο ΠτΔ: τον εαυτό του! Δυστυχώς η μετριοφροσύνη η οποία, ως γνωστόν, τον διακρίνει δεν του επιτρέπει να αυτοπροταθεί. Γι’ αυτό το κάνουμε εμείς!

Ο “El Toro”, όπως ήταν γνωστός στα ταραγμένα χρόνια της δεκαετίας του ’60 θα ήταν ο ιδανικός Πρόεδρος λόγω ειδικού βάρους και ιστορίας. Ονομα βαρύ, λόγω παππού, της γενιάς των «μπίτνικ», ΕΔΑΐτης, με εξαιρετικές σπουδές, με αντιστασιακή δράση στη περίοδο της Χούντας, από το Παρίσι στο οποίο βρισκόταν, διέγραψε μια λαμπρή πολιτική καριέρα με αποκορύφωμα της διαχείριση της κρίσης των Ιμίων και της σύλληψης και παράδοσης Οτσαλάν στους Τούρκους. Ξεκίνησε ως βουλευτής Αττικής το 1981, έγινε υφυπουργός Εμπορίου το 1982, υφυπουργός Εξωτερικών το 1984, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών το 1993, υπουργός Μεταφορών το 1994, υπουργός Εξωτερικών το 1996, υπουργός Πολιτισμού το 2000. Κι όπως όλοι ξέρουμε άφησε πίσω του, αν όχι πλούσιο έργο, πάντως σίγουρα πλούσιες αναμνήσεις  στους στενούς του συνεργάτες αλλά και σε όλους τους Ελληνες.

Οξύς και τολμηρός στην κριτική του χωρίς όμως να περνάει τις «κόκκινες γραμμές». Το έχει πει και ο ίδιος: «Με συγκινούσε πάντα η ιδιαιτερότητα, το θάρρος της γνώμης μέχρι και η αποστασία. Είχα το πρώτο, ίσως το δεύτερο, δεν τόλμησα ποτέ το τρίτο».  Πάντα με μια καλή κουβέντα στο στόμα για τους εκάστοτε κρατούντες αλλά και σκληρό μαστίγωμα στους αντιπολιτευόμενους εσωκομματικά ή κοινοβουλευτικά. Επίσης, από τους λίγους ανθρώπους που θεωρούν ότι το απόφθεγμα «δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται» είναι μία ανοησία και μισή.

Ιστορικές θα μείνουν οι οξυδερκείς δηλώσεις του για τον νυν Επίτροπο στην Ε.Ε. Δημήτρη Αβραμόπουλο και συνυποψήφιό του, το 1994, για το Δήμο της Αθήνας, τον οποίο είχε χαρακτηρίσει «κύριο Τίποτα» αλλά και για τη Γερμανία –πολλά χρόνια πριν την τρόικα- η οποία «ασκεί πολιτική γίγαντα με μυαλό μικρού παιδιού» που λίγο κόντεψε να μας στερήσει την γερμανική «καλημέρα».

Ναι, ο Θεόδωρος Πάγκαλος θα ήταν ένας ιδανικός ΠτΔ αν το αξίωμα αυτό και το πρόσωπο το οποίο το κατέχει  πρέπει να αντανακλά, συμβολικά έστω, το επίπεδο της πολιτικής μας ζωής και εκπροσώπησης. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπάρχει απόσταση μεταξύ αυτών των δύο. Όπως δεν μπορεί μια ψησταριά στα Λιόπεσι να λέγεται «ο Φρέσκος Αστακός». Υπάρχει ανακολουθία…

Πάνω και πέρα από όλα όμως, ο Θεόδωρος Πάγκαλος εκπροσωπεί όλους ανεξαιρέτως τους Ελληνες και αυτό το έχει διατρανώσει με το περίφημο: “Σας διορίσαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί, στο πλαίσιο μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, εξαγοράς και ευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής” που είπε στη Βουλή στις 21 Σεπτεμβρίου του 2010.

Ας αφήσει λοιπόν στην άκρη την μετριοφροσύνη του κι ας αυτοπροταθεί για Πρόεδρος ή ας βρεθεί κάποιος τολμηρός –ο Βενιζέλος π.χ.- να το πράξει. Δίπλα στο πετυχημένο ανέκδοτο του success story υπάρχει πάντα χώρος για ένα ακόμη ανέκδοτο.

Αφήστε που θα κάνει λιγότερες –το ίδιο εύστοχες, όμως, θέλω να ελπίζω- δηλώσεις, τα επόμενα πέντε χρόνια!

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.