1)Έχετε χαρακτηριστεί, κατά γενική ομολογία ως γυναίκα αγωνίστρια, ως ένας άνθρωπος με όραμα, θέληση, δύναμη και υπομονή. Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά την μετανάστευση σας στην Ελλάδα, τα δύσκολα πρώτα χρόνια επιβίωσής σας, την εργασία σας στον καθαρισμό και την δολοφονική επίθεση σε βάρος σας εκπροσωπείτε την Ελλάδα στην Ευρωβουλή. Ποια είναι τα συναισθήματα και ο απολογισμός της πορείας σας;

- Δεν μετανιώνω για τίποτα, κι ας μού έχει κοστίσει πολύ, σωματικά και ψυχικά. Κι είμαι ικανοποιημένη που και ο κόσμος συμμερίστηκε τις επιλογές μου και με εμπιστεύθηκε να τον εκπροσωπήσω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αισθάνομαι και χαρά, αλλά και ευθύνη και συχνά άγχος να κάνω σωστά τη δουλειά που μού εμπιστεύθηκαν. Όπως έχω ξαναπεί, αισθάνομαι πιο πολύ συνδικαλίστρια και λιγότερο πολιτικός. Κάθε φορά που έρχεται ένας εργαζόμενος, ή μια ομάδα εργαζομένων ή γυναικών και μού βάζει ένα πρόβλημα, σκέφτομαι πώς μπορώ να φανώ χρήσιμη. Ψάχνουμε τρόπους με τους συνεργάτες μου να φέρουμε το πρόβλημα στο Ευρωκοινοβούλιο ή να κινητοποιήσουμε τους κατάλληλους ανθρώπους στην Ελλάδα για να βρεθεί μια λύση. Και, καταλαβαίνετε, δεν είναι πάντα εύκολο. Όμως, προσπαθούμε πάντα να κάνουμε κάτι, να κάνουμε ένα θετικό βήμα, γιατί αλλιώς οι άνθρωποι που περιμένουν από μας απογοητεύονται.

2) «Εσείς μπορείτε να είστε τα μάτια μου και τ’ αυτιά μου στον πραγματικό κόσμο της δουλειάς και της επιβίωσης»..δηλώσατε μετά την εκλογή σας στο Ευρωκοινοβούλιο..Ποιές είναι οι κυριότερες παρεμβάσεις – δράσεις στην μέχρι στιγμής θητεία σας ως ευρωβουλευτής και ποια τα επόμενα σχέδιά σας;

- Έχω αναλάβει δυο κρίσιμους τομείς, την Επιτροπή Απασχόλησης- Κοινωνικών Υποθέσεων και την Επιτροπή Γυναικών. Η ανεργία που κινείται σε επίπεδα ρεκόρ, η συρρίκνωση των εργατικών δικαιωμάτων, η καταπάτηση των γυναικείων δικαιωμάτων που χειροτερεύουν σε συνθήκες κρίσης, είναι στις προτεραιότητές μου. Υπάρχουν τρεις μεγάλες ομάδες πολιτών τους οποίους αφορούν οι δράσεις μου τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και στην Ελλάδα: οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι γυναίκες και οι συμπολίτες μας με προβλήματα αναπηρίας, που στην Ελλάδα είναι περίπου 1 εκατομμύριο. Γι’ αυτό και συμμετέχω και στο Προεδρείο της Διακομματικής Ομάδας για την Αναπηρία. Αυτό το διάστημα, ως μέλος της Επιτροπής Γυναικών, δουλεύω πάνω και σε δύο σημαντικά θέματα: την αδήλωτη εργασία και τις κατ’ οίκον εργαζόμενες, δηλαδή τις γυναίκες που δουλεύουν σαν οικιακές βοηθοί ή στη φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων. Πόσες είναι σε όλη την Ευρώπη, σε ποιες συνθήκες και με ποια δικαιώματα δουλεύουν. Από την έρευνά μας μπορεί να προκύψουν σημαντικά πράγματα για την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

3) Κατά τη διάρκεια της εργασίας σας στην ΟΙΚΟΜΕΤ, αγωνιστήκατε σκληρά για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Υπήρξε έστω και μια στιγμή που μετανιώσατε για την έντονη συνδικαλιστική σας δράση και τον αντίκτυπο αυτής στην ζωή σας;

- Σας το είπα και στην αρχή. Δεν μετανιώνω, κι αν άρχιζα από το μηδέν, τα ίδια θα έκανα. Το μόνο που θα άλλαζα θα ήταν να πάρω υπόψη μου τις απειλές που δεχόμουνα και να κάνω κάτι για να προστατέψω περισσότερο τον εαυτό μου.

4) Ο ελληνικός λαός με την εκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε την ελπίδα που θα έφερνε το τέλος της λιτότητας. Θεωρείτε πως οι κυβερνητικές επιλογές, μέχρι στιγμής, θα μπορούσαμε να πούμε πως δικαίωσαν τους ψηφοφόρους; Στελέχη του Συριζα (Μ. Γλέζος, Σ.Σακοράφα κ.α.) εξαπέλυσαν σκληρή κριτική για τη συμφωνία του Eurogroup και ζήτησαν ακύρωση και όχι παράταση του μνημονίου. Ποια είναι η δική σας θέση;

- Θα έλεγα ότι ΣΥΡΙΖΑ, και ως κυβέρνηση πια, δείχνει ότι είναι ένα διαφορετικό κόμμα από όσα έχουν κυβερνήσει. Όχι μόνο αντέχει την κριτική από τα στελέχη του, αλλά τη χρειάζεται κιόλας. Πρέπει να έχουν όλοι την ελευθερία της γνώμης. Τώρα, για την ίδια τη συμφωνία του Eurogroup, θα έλεγα ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε. Η κυβέρνηση μέχρι στιγμής κάνει ότι χρειάζεται, με βάση και την εντολή που έχει από τον λαό, για να τηρήσει τη συμφωνία. Θα την τηρήσουν, όμως, και οι εταίροι; Γιατί μέχρι στιγμής βλέπουμε μόνο να εκβιάζουν και να απειλούν. Γι’ αυτό, το καλύτερο που έχει να κάνει η κυβέρνηση είναι, σιγά σιγά, να εφαρμόζει το πρόγραμμά της. Έφερε στη Βουλή το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, να φέρει και τα άλλα που αφορούν τους εργαζόμενους και τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας. Αυτό θα δικαιώσει τους ψηφοφόρους.

5) Σύμφωνα με τα προνόμια (επιδόματα, ατέλειες, παροχή π.χ αυτοκινήτου) που λαμβάνει έκαστος βουλευτής (ελληνικό κοινοβούλιο), κάθε βουλευτής στοιχίζει περίπου 20.000 ευρώ το μήνα στα δημόσια ταμεία. Θεωρείτε πως ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα με φιλολαϊκή πολιτική δεν θα έπρεπε να εισηγηθεί την κατάργηση ορισμένων βουλευτικών προνομίων και την μείωση του βουλευτικού μισθού;

- Το θέμα χρειάζεται προσοχή. Το ζήτημα είναι τι κάνει κάθε βουλευτής με αυτά τα χρήματα. Πρέπει να έχει τους επιστημονικούς του συνεργάτες που θα παρακολουθούν το νομοθετικό έργο; Πρέπει να διατηρεί ένα γραφείο για να δέχεται τους πολίτες, να ακούει τα προβλήματά τους; Ας υπολογίσουμε τι χρειάζεται κάθε βουλευτής για είναι ενεργός παράγοντας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αν τα 6 εκατομμύρια τον μήνα που κοστίζουν οι 300 βουλευτές τα κάνουμε 5 ή 4 θα λειτουργήσει καλύτερα η δημοκρατία; Αν είναι θέμα κόστους, γιατί να μην πάμε σε καθεστώς άμισθων βουλευτών; Αλλά τότε μόνον οι ήδη πλούσιοι βουλευτές θα μπορούσαν να κάνουν κοινοβουλευτική δουλειά. Είναι πολύπλοκο το ζήτημα. Θα έλεγα ότι πριν συζητήσουμε για περικοπές, είναι καλύτερα να δούμε πώς θα υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια στο πώς αξιοποιεί τα χρήματα που του παρέχονται κάθε βουλευτής. Να σας πω το αντίστροφο παράδειγμα: ένας ευρωβουλευτής κοστίζει στον κοινοτικό προϋπολογισμό πολύ περισσότερα χρήματα. Αλλά, πάλι, το θέμα είναι τι κάνει με τα χρήματα αυτά; Φέρνει ομάδες πολιτών στις Βρυξέλλες να προβάλουν τα αιτήματά τους; Χρηματοδοτεί έρευνες για διάφορα προβλήματα, από τις οποίες θα βγει μια πρόταση για να αλλάξει εκείνη ή η άλλη πολιτική; Οργανώνει συνέδρια, ημερίδες που κάνουν την κοινοβουλευτική δράση υπόθεση των πολιτών; Εμείς, τουλάχιστον, αυτά κάνουμε και φροντίζουμε τα χρήματα των φορολογουμένων να πιάνουν τόπο.

6) Ως ενεργό μέλος της Επιτροπής Απασχόλησης του Ε.Κ, δεδομένου ότι η ελληνική αγορά εργασίας παρουσιάζει τον υψηλότερο βαθμό παράνομης ευελιξίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ποιες είναι οι δράσεις που θα προτείνατε για την μείωση της ανεργίας και την καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας στην Ελλάδα;

- Θα πω τα πιο βασικά: Πρώτο, χρειάζεται να ξανασχεδιαστούν οι πολιτικές για την ενίσχυση της απασχόλησης, ώστε να μην χάνονται οι κοινοτικοί και εθνικοί πόροι σε προγράμματα άχρηστα. Φτάνει πια με την κατάρτιση και τις επιταγές εργασίας. Η πλειοψηφία των ανέργων στην Ελλάδα είναι καταρτισμένοι. Το πρόβλημα είναι ότι δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας, επενδύσεις, για να τους απορροφήσουν. Δεύτερο, αναθέσαμε μια έρευνα στο Πολυτεχνείο που έδειξε ότι κάθε άνεργος αφαιρεί από την ελληνική παραγωγή, το ΑΕΠ, πάνω από 11.000 ευρώ το χρόνο, κι ένα μικρότερο ποσό το αφαιρεί από το ΑΕΠ των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Άρα, χρειάζονται χρήματα για να επαναφέρουμε γρήγορα όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους στη δουλειά. Τρίτο, πρέπει να ενισχυθούν οι μηχανισμοί ελέγχου, οι Επιθεωρητές Εργασίας, για να μπορούν να τηρούνται τα εργασιακά δικαιώματα, να σταματήσει αυτή η ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας.

7) «Δεν μπήκα στην πολιτική για να κάνω καριέρα» δηλώσατε σε συνέντευξή σας. Πώς σκέφτεστε το επαγγελματικό μέλλον σας, μετά το τέλος της θητείας σας;

- Είναι πολύ νωρίς για να το απαντήσω αυτό. Ακόμη μαθαίνω πώς μπορώ να είμαι χρήσιμη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, χρήσιμη στους ανθρώπους που με εμπιστεύθηκαν, και στον ΣΥΡΙΖΑ που μού έδωσε την ευκαιρία. Αυτοί που εκπροσωπώ θα μου δείξουν το επόμενο βήμα. Και, φυσικά, η οικογένειά μου, ο γιος μου, οι φίλοι μου. Αλλά είπαμε. Είναι νωρίς ακόμη. Ας δούμε ποιος θα είναι ο απολογισμός σε 4 χρόνια, τι θα έχουμε πετύχει και τότε τα ξαναλέμε.

• Ετικέτες: 
• Κούνεβα
• ΣΥΡΙΖΑ