ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Όταν οι αριθμοί στέλνουν μηνύματα

Η προφανής (και πρώϊμη) δυσχέρεια διαχείρισης των πολιτικών και οικονομικών υποθέσεων απο μέρους της παρούσας κεντρικής διοίκησης και κυρίως οι "εκρηκτικές" αντιφάσεις της,για κρίσιμες πλευρές της ακολουθητέας πολιτικής επαναφέρουν στη συζήτηση (υπό τη μορφή διλήμματος) την προτέρα εναλλακτική εκδοχή της.

Η εξέλιξη αυτή έχει ενδιαφέρον σε σχέση με τις ανάγκες της τρέχουσας πολιτικής πρακτικής και τις απαιτήσεις του συνήθους πολιτικού παιγνίου, αλλά όμως τείνει να συσκοτίσει και να αποκρύψει την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα η οποία διαμορφώνεται απο τις κυρίαρχες πολιτικές της διεθνούς εποπτείας.

Η περιγραφική προσέγγιση για την δραματική κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας και ιδίως του ελληνικού πληθυσμού έχει αναδειχθεί σε σημείο κορεσμού καθώς επίσης και η ποσοτική (μέσω των οικείων δεικτών) αποτίμησή της.

Όμως, δεν έχει γίνει εφικτή η αποκωδικοποίηση και κυρίως η κατανόηση των μηνυμάτων τα οποία (ακαταπαύστως) στέλνουν οι αριθμοί: μείωση του ΑΕΠ πλέον του 25%, επίπεδο ανεργίας 27% περίπου, επίπεδο ανεργίας των νέων μεγαλύτερο του 55%, ποσοστό πληθυσμού εκτός ασφαλιστικής κάλυψης ασθένειας πλέον του 21% και ο κατάλογος -αυτών και άλλων- μη θετικών καταγραφών συγκροτεί για τη σύγχρονη ιστορία (των ανεπτυγμένων βιομηχανικών χωρών) μια πρωτοφανή αρνητική επίδοση στα όρια μιας εκτεταμένης κοινωνικής αποδιάρθρωσης με πυκνά φαινόμενα στις παρυφές της ανθρωπιστικής κρίσης.

Όμως οι κλασικές και ευρέως εμφανείς εκδηλώσεις της εξέλιξης αυτής έχουν -επι του παρόντος- αποτραπεί εξαιτίας της σταθερής οριζόντιας αλληλεγγύης των νοικοκυριών και των -ποικίλης φύσης- κοινοτήτων καθώς και της μείζονος κινητοποίησης του κοινωνικού κεφαλαίου της χώρας.

Παρά ταύτα, οι αριθμοί εξακολουθούν να στέλνουν αρνητικά μηνύματα η βάση των οποίων εδράζεται στην δραματική οικονομική ύφεση, στη πολιτική εξάρτησης και την πρόσληψη (συλλογικής) ταπείνωσης,διαστάσεις οι οποίες προκαλούν κοινωνική καθήλωση και εμποδίζουν την (ευκταία και αναγκαία) προσπάθεια εθνικής ανάτασης.

Προϊόντος του χρόνου, ένια των μηνυμάτων τα οποία αποστέλλουν οι αριθμοί έχουν μερικώς (αλλά εισέτι ανεπαρκώς) προσληφθεί ώστε η συνισταμένη τους να συνοψίζεται στο αίτημα μιας πλήρους αντιϋφεσιακής πολιτικής (κεϋνσιανής έμπνευσης τόνωσης της ενεργού ζήτησης) με ενίσχυση (βραχυπρόθεσμα) της εγχώριας ζήτησης και υποστήριξης (μεσομακροπρόθεσμα) των επενδύσεων σε συνδυασμό με την υποκατάσταση των "μνημονιακών" (ψεύδο) μεταρρυθμίσεων με την εισαγωγή μείζονος κλίμακας διαρθρωτικών αλλαγών σε ευρύτατα πεδία του κοινωνικού και οικονομικού βίου.

Εξάλλου, αυτό υπήρξε το νόημα της πρόσφατης και με σαφήνεια εκπεφρασμένης καθολικής βούλησης των πολιτών. Όμως το μείγμα διαχείρισης των πολιτικών συμβολισμών (κατανοητών και ενδεχομένως χρήσιμων) και των (αναγκαίων και επιτακτικών) διαρθρωτικών αλλαγών δεν φαίνεται να αποδίδεται με την κατάλληλη, για τις περιστάσεις, ισορροπία με τρόπο ώστε να απειλείται η στρατηγική στόχευση της απεμπλοκής απο τις υφεσιακές πολιτικές του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου.

Υπό το πρίσμα αυτό και δοθέντος ότι οι αριθμοί εξακολουθούν να αποστέλλουν σήματα και μηνύματα η επιστροφή στις συμπληγάδες πέτρες του πρόσφατου "μνημονιακού" παρελθόντος ή στη (σχετικώς) απώτερη περίοδο πολιτικής εμβροντησίας μπορεί να είναι σύνθετη και κρίσιμη.Ως εκ τούτου, το εγχείρημα "αβλαβούς διέλευσης" είναι επώδυνο, σύμπλοκο και μακροχρόνιο ώστε να αποφευχθεί η (εκούσια ή ακούσια) τραυματική ανισορροπία στο ισοζύγιο των διεθνών οικονομικών σχέσεων της χώρας και συνεπακόλουθα στην ένταση της αβεβαιότητας η οποία ενδημεί τα τελευταία ("μνημονιακά") χρόνια.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.