ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Τόσο πολύ φτήνυνε η ανθρώπινη ζωή για την Ευρώπη;

Εδώ και 10 ημέρες, η Μεσόγειος έχει ανακηρυχθεί ξανά το πιο επικίνδυνο και θανατηφόρο θαλάσσιο σύνορο στον κόσμο, ενώ πλέον στην ειδησεογραφία είναι καθημερινές οι αναφορές σε ανθρώπινες τραγωδίες.

Η θάλασσά μας έχει μετατραπεί –όσο «κλισέ» κι αν ακούγεται, δυστυχώς- σε «υγρό νεκροταφείο». Και αυτή τη φορά αυτό το νεκροταφείο δεν αφορά μόνο σε οικονομικούς μετανάστες, σε συνανθρώπους μας που ψάχνουν μια καλύτερη ζωή μακριά από τη φτώχεια της πατρίδας τους. Αυτή τη φορά αφορά σε θύματα πολέμου, σε πρόσφυγες, σε ανθρώπους οι οποίοι «δραπετεύουν» από τις χώρες τους για να γλιτώσουν τη ζωή τους. Όχι για να ζήσουν καλύτερα. Απλώς για να ζήσουν.

Όμως, αυτή τη φορά, η Ευρώπη –κυρίως η κεντρική και η βόρεια, η τόσο καλά προστατευμένη με το Δουβλίνο 2 και το Δουβλίνο 3- κωφεύει. Χώρες οι οποίες έσωσαν το ασφαλιστικό τους σύστημα, αντιμετώπισαν το δημογραφικό τους πρόβλημα και έχτισαν την βαριά τους βιομηχανία πάνω στους μετανάστες της δεκαετίας του ’50, του ‘60 και του ’70, κάνουν απλώς πως δεν καταλαβαίνουν και αφήνουν τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου να χειριστούν μία απίστευτη ανθρωπιστική κρίση με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν. Γιατί, ως γνωστόν, οι χώρες του Νότου, εκτός από τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, έχουν και μεγάλα δημοσιονομικά προβλήματα, σε αντίθεση με την «κεκαθαρμένη» χρεών και ελλειμμάτων κεντρική και βόρεια Ευρώπη.

Κι όλα αυτά, ενώ στο εσωτερικό ο δημόσιος διάλογος συνεχίζει να επικεντρώνεται στο δέντρο και να χάνει το δάσος. Και μαζί με το δάσος, να χάνει και τον στοιχειώδη ανθρωπισμό. Η –εμφορούμενη από ακραίες ιδέες του «Δικτύου 21»- αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει, με non paper, να μιλά για «λαθρομετανάστευση» (sic), o Ευάγγελος Βενιζέλος –έως πριν 2,5 μήνες υπουργός Εξωτερικών της χώρας- δηλώνει απερίφραστα πως δεν συμβαίνει τίποτα στη Συρία και τις άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής και όλοι μαζί αναφέρονται στις προσφυγικές ροές μόνο ως «πρόβλημα» για τη χώρα.

Και τα κανάλια αφιερώνουν 5-10 λεπτά στην τραγωδία της Λαμπεντούζα , όταν έκαναν ολόκληρα δελτία ειδήσεων για τους 27 νεκρούς και αγνοούμενους του Norman Atlantic και τους 32 νεκρούς του Costa Concordia. Κι όμως, από την περασμένη Πέμπτη στη Μεσόγειο έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι άνθρωποι από δύο «Τιτανικούς», αλλά ο τρόπος κάλυψης των γεγονότων από πολλά ΜΜΕ, όπως και ο δημόσιος λόγος που εκφέρεται από πολλές πλευρές, δείχνει ότι ορισμένοι «κοστολογούν» διαφορετικά την αξία της ανθρώπινης ζωής όταν πρόκειται για μετανάστες-πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή και διαφορετικά όταν πρόκειται για Ιταλούς ή Έλληνες εκδρομείς ενός πολυτελούς κρουαζιεροπλοίου.

Κι ίσως να ‘ναι κι αυτό τελικά ένα μέτρο της κατάπτωσης της Ευρώπης, πέρα από την ΕΚΤ, την τρόικα, τους χρηματοδοτικούς εκβιασμούς, τις νεοφιλελεύθερες εμμονές. Άλλωστε ποτέ η αξία της ανθρώπινης ζωής δεν ήταν το «δυνατό σημείο» του νεοφιλελευθερισμού.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.