ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Τα διλήμματα του ΣΥΡΙΖΑ και ο ιστορικός του 2035

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβερνών κόμμα, καλείται να διαχειριστεί μία πολιτική κατάσταση και μία συμφωνία που βρίσκεται  οπωσδήποτε πολύ μακριά από τις προγραμματικές και προεκλογικές διακηρύξεις του, αλλά και από το ίδιο το  DNA της Αριστεράς -όλων των αποχρώσεων.

Ο πρωθυπουργός έχει περιγράψει με πολύ γλαφυρό τρόπο τον ακραίο εκβιασμό που δέχθηκε στην περίφημη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης αλλά και το πόσο κοντά στην άτακτη χρεοκοπία και στην έξοδο από το ευρώ βρέθηκε η Ελλάδα. Και οι δηλώσεις κοινοτικών παραγόντων και Ευρωπαίων ηγετών τον επιβεβαιώνουν.

Δυστυχώς, αυτή είναι η Ευρώπη και το τρίτο Μνημόνιο περιγράφει το μέλλον μας, τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια.

Ωστόσο, ο επώδυνος αυτός συμβιβασμός έχει πέσει βαρύς στον ΣΥΡΙΖΑ και, με δεδομένες τις στρατηγικού χαρακτήρα εσωκομματικές διαφωνίες, η διάσπαση του κυβερνώντος κόμματος φαντάζει αναπόφευκτη. Και ταυτόχρονα, στο μυαλό των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, των ψηφοφόρων του, αλλά και όλων των Ελλήνων πολιτών, η ερώτηση «και τώρα τί κάνουμε» κυριαρχεί. Ευλόγως.

Οι επιλογές που έχει το κυβερνών κόμμα και η χώρα είναι δεδομένες. Και αποτελούν οπωσδήποτε επιλογές μείζονος σημασίας, που θα «γράψουν» ιστορία. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, αναλόγως των επιλογών, να σκιαγραφήσουμε επιγραμματικά τί θα μπορούσε να γράψει σε 20 χρόνια από σήμερα ο ιστορικός του 2035.

Σενάριο πρώτο: Η κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα και αυτοβούλως πάει σπίτι της, αφήνοντας τους «μνημονιακούς» της προηγούμενης περιόδου να βγάλουν -ξανά- τα κάστανα από τη φωτιά. Στην περίπτωση αυτή, ο ιστορικός του 2035 θα γράψει ότι κάποτε, πριν 20 χρόνια, ο λαός έδωσε την ευκαιρία στην Αριστερά να κυβερνήσει, ακούμπησε πάνω της τις αγωνίες του και την προσδοκία του για ένα καλύτερο αύριο και εκείνη τα βρήκε μπαστούνια, πέταξε την καυτή πατάτα από τα χέρια της και πήγε σπίτι της.

Σενάριο δεύτερο: Η κυβέρνηση προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία, ο πρωθυπουργός επιλέγει την ενότητα του κόμματός του αντί για την σωτηρία της χώρας και το αποτέλεσμα είναι η ρήξη και η έξοδος από το ευρώ. Ο ιστορικός του 2035 χρεώνει απολύτως στην Αριστερά την επιστροφή της Ελλάδας στην δεκαετία του '50, την απομάκρυνσή της από τον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. και τα πλεονεκτήματα που αυτός εξασφαλίζει -και όλα αυτά τα γράφει κατοικοεδρεύοντας σε μία Ψωροκώσταινα, με τα παιδιά να φεύγουν μετανάστες και τις τριτοκοσμικές συνθήκες να επιμένουν.

Σενάριο τρίτο: Ο πρωθυπουργός επιμένει στην επίτευξη συμφωνίας, η χώρα εξασφαλίζει την χρηματοδότησή της για τρία χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάται, οι εκλογές εξασφαλίζουν στον Αλέξη Τσίπρα μία νέα, σταθερότερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και, ακολουθώντας το παράδειγμα του Βραζιλιάνου προέδρου Λούλα, ο πρωθυπουργός εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις, επαναδιαπραγματεύεται διαρκώς όρους και μέτρα της σύμβασης, καταφέρνει να καταπολεμήσει διαφθορά-φοροδιαφυγή, ανακουφίζει τους «από κάτω» και κάπως έτσι, βάζει την σφραγίδα του στην έξοδο της χώρας από την κρίση. Το τί θα γράψει, στην περίπτωση αυτή, ο ιστορικός του 2035 είναι αυτονόητο.

Σενάριο τέταρτο και τελευταίο: ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει στην τωρινή στρατηγική του, ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάται, ενδεχομένως γίνονται και εκλογές και μετά, η νέα κυβέρνηση αποτυγχάνει να δείξει ότι είναι διαφορετική από τις προηγούμενες και συνιστά άλλη μία «κυβέρνηση του Μνημονίου», με ύφεση, δυστυχία, απολύσεις, ανεργία. Τότε, ο ιστορικός του 2035 θα γράψει ότι ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε, αλλά απέτυχε να διαφοροποιηθεί και να αντιμετωπίσει την Ευρώπη της ακραίας και δογματικής λιτότητας.

Το τρίτο και το τέταρτο σενάριο είναι το ίδιο πιθανά: δηλαδή, αν ο Αλέξης Τσίπρας και η Αριστερά παραμείνουν στην εξουσία, όσο πιθανό είναι να πετύχουν να δείξουν ότι «δεν είναι μία από τα ίδια», άλλο τόσο πιθανό είναι να αποτύχουν.

Αλλά, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι κρίμα να μείνουμε με την απορία;

 

 

 

 

2 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. Χαίρομαι να σε «διαβάζω», Γιώργο…http://amfoterodexios.blogspot.gr/2015/07/2035.html

  2. Και ο Τσίπρας και ο Καμμένος !!

    Η ΠΑΡΑΝΟΙΑ στην πολιτική των ανίσκιωτων και των ανίδρωτων.
    Ζούμε στο αστερισμό της ενορχηστρωμένης ‘’αχαλίνωτης κενοδοξίας’’, των ..αφανών έως και μηδενικών ποσοστών της κομματικής αδράνειας των ..αδρανούντων υλικών. Δηλαδή, στην εποχή που στην Ελλάδα, το διεθνές κατεστημένο, δημιούργησε εκείνες τις συνθήκες, ώστε να μπορεί εύκολα και τζάμπα, να αλλοτριώνει ανθρώπους, πολιτικούς και να απαλλοτριώνει εγγείους προσόδους.
    Έτσι ο Πάνος Καμμένος, της μικροακραίας δεξιάς, και ο Αλέξης Τσίπρας της παρακινδυνευμένης ιδεολογίας, του τεκμαρτού ψηφοφόρου, κάθισαν λέει, σε ένα τραπέζι έχοντες αριστεροδεξιά τους τον ..Στρατούλη (;) και τον Τέρενς(;) και αποφάσισαν από κοινού και με κοινή πορεία προς το άγνωστο ή προς τον ιδεολογικό μηδενισμό, να μας ‘’σώσουν’’ από τον κίνδυνο.
    Δηλαδή, ο Αλέξης και ο Πάνος φανερά, και ο Παναγιώταρος , ο Μίχος και ο Λαγός στα κρυφά ,δηλαδή το …10% όλοι μαζί, να σώσουν όλους εμάς που τους φτύνουμε ανηλεώς, για τόσες και τόσες πολιτικές μεταλλάξεις και κομματικές μαλακίες που λένε και κάνουν τα τελευταία χρόνια.
    Δηλαδή, οι άνθρωποι που δεν ξέρουν, δεν μπορούν και το σπουδαιότερο δεν ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ, να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, επιθυμούν , υπόσχονται και..ορκίζονται να μας σώσουν οι ..ΧΑΜΕΝΟΙ !!!
    Ποιοι πολιτικοί και με ποιες; Πράξεις ή συμφωνίες συνέβαλαν τα μέγιστα στην δημιουργία ,αλλά κυρίως στην αύξηση της χρυσαυλής ; Ποιοι και για ποιους ιδιοτελείς σκοπούς, επιχείρησαν την ιδεολογική ισοπέδωση των κοινωνικών και πολιτικών διαφορών που στηρίζουν και καθορίζουν το προσωπικό πιστεύω καθενός και ταυτόχρονα αποτελούν τον φωτοδότη πύργο των ονείρων και των ελπίδων όλων σχεδόν των Ελλήνων;
    Ποιος είναι ο Τσίπρας με το Σύριζά του και τις συνιστώσες του καθολικού 3,5%, και ποιος είναι ο Πάνος της πολιτικής ΜΠΟΥΡΔΑΣ και ανοησίας; Πόσο συνέβαλαν οι δύο μπουρδοκράτορες στην άνοδο της χρυσής αυλής;

    Από τη μία, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθώντας την πάγια τακτική του αριστερού λαϊκισμού που τους καθιέρωσε ως κόμμα διαμαρτυρίας, επιδίδεται σε μία άνευ προηγουμένου επικίνδυνη ρητορική καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα. Ταυτόχρονα, κλείνει το μάτι σε οποιαδήποτε αντιδημοκρατική ενέργεια προκαλεί θόρυβο και φαντάζει στα μάτια του λαού ως αντιστασιακή – πατριωτική πράξη.
    Καταγγέλλει την νέα δανειακή σύμβαση, αλλά δεν προτείνει καμία εναλλακτική. Μάλλον προτείνει την πρόσληψη 200.000 ανέργων στο δημόσιο, ώστε να μειωθεί η ανεργία. Ωστόσο, δεν μας λέει με τι πόρους θα πραγματοποιηθούν αυτές οι προσλήψεις, δεδομένου ότι η χώρα συνεχίζει να παράγει πρωτογενές έλλειμμα και δεν μπορεί να δανειστεί. Ο δημόσιος λόγος του κ. Τσίπρα, εκτός από προτάσεις επιστημονικής φαντασίας, εμπεριέχει και άμεσες ή έμμεσες απειλές προς όποιον δεν συμφωνεί με τις σκέψεις του. Η στοχοποίηση πολιτικών προσώπων είναι μία πάγια μορφή «πάλης» της καθεστωτικής αριστεράς.

    Από την άλλη,
    ο επικεφαλής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα πατριδοκαπηλίας, με χαρακτηριστικά μίας άλλης εποχής. «Τα δάνεια είναι παράνομα», υποστηρίζει με σθένος ο επιφανής εκπρόσωπος του νέου ψευδό-πατριωτισμού. Παρόλα αυτά, δεν μας λέει τον τρόπο για το πώς θα καλυφθούν οι ανάγκες της χώρας χωρίς αυτά τα δάνεια, δεδομένου ότι για κάθε 100 ευρώ που παράγουμε τον μήνα χρειαζόμαστε 110 ευρώ για την κάλυψη των αναγκών μας (χωρίς να υπολογίσουμε τα τοκοχρεολύσια). Πιο προκλητικό όλων, όμως, είναι το γεγονός ότι τόσο αυτός όσο και κάποιοι άλλοι σύντροφοι του αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια μέλη του ίδιου πολιτικού συστήματος και φέρουν μεγάλες ευθύνες για τη δημιουργία του χρέους και των ελλειμμάτων.
    Αλήθεια γιατί δεν ύψωσε το πατριωτικό του ανάστημα ο κ. Καμμένος όταν δανειζόμασταν για να διορίσουμε πολιτικούς φίλους; Γιατί δεν είπε, και συνεχίζει να μη λέει, κουβέντα για τη σαθρή δημόσια διοίκηση, που φιγουράρει στις πρώτες θέσεις στον κόσμο στη διαφθορά; Γιατί δεν «αγανάκτησε», ως γνήσιος πατριώτης, όταν υπήρχε σπατάλη δημοσίου χρήματος για εξαγορά προσώπων και συνειδήσεων;
    Καταγγέλλει τους πάντες, χωρίς ωστόσο να προτείνει τίποτα απολύτως. Η πολιτική του πλατφόρμα μάς λέει τι δεν θα κάνει, δεν αναφέρει λέξη για το τι θα κάνει ώστε να βγούμε από την κρίση. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι ένα ακόμη κίνημα διαμαρτυρίας που βλέπει στην κατάρρευση «παράθυρο ευκαιρίας».

    Η δημαγωγική πατριδοκαπηλία του κ. Καμμένου είναι εξίσου επικίνδυνη με τον αριστερίστικο λαϊκισμό του κ. Τσίπρα. Και οι δύο επιχειρούν να διχάσουν τους Έλληνες σε αντιμνημονιακούς (πατριώτες) και μνημονιακούς (προδότες). Ωστόσο, κανένας δε μιλάει για την πραγματική πρόκληση. Για το πώς, δηλαδή, θα μεγαλώσουμε την πίτα, προκειμένου να μην εξαρτόμαστε από τους ξένους δανειστές.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.