ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Ο ΒΑΓΓΕΛΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ;;;

Η έκπληξη, ενδεχομένως η μεγαλύτερη, αυτών των εκλογών αναμφίβολα είναι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Επελέγη από τον Αντώνη Σαμαρά, όταν ο ίδιος παραιτήθηκε από την ηγεσία της Ν.Δ., να προεδρεύσει της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι να εκλεγεί από το συνέδριο νέος Πρόεδρος.

Οι δελφίνοι (Αβραμόπουλος, Μπακογιάννη, Δένδιας, Μητσοτάκης, Βορίδης, Στυλιαννίδης κ.α.) αλλά και ο Κ. Καραμανλής τον απεδέχθησαν ασμένως επειδή θεωρούσαν αφενός ότι ο "Βαγγέλας" είναι μια καλή μεταβατική λύση και δεν συνιστά απειλή για τους ίδιους και αφετέρου επειδή ήθελαν τα πράγματα να ηρεμήσουν στο κόμμα μέχρι και οι ίδιοι να προετοιμαστούν καλύτερα, αλλά και για να μην πολωθεί το κλίμα μεταξύ σαμαρικών, μητσοτακικών και καραμανλικών και η διαδοχή Σαμαρά να γίνει με ομαλό τρόπο.

Και το κυριότερο: δεν ήθελαν ο νέος αρχηγός της συντηρητικής παράταξης να ξεκινήσει τη θητεία του με μια εκλογική ήττα καθώς θεωρούσαν τον Τσίπρα σίγουρο νικητή στις εκλογές που ήξεραν ότι σχεδιάζει για το 2015. Θέλησαν λοιπόν να φορτώσουν την ήττα στον Μεϊμαράκη. Αυτός παρότι γνώριζε το σχέδιο δέχτηκε να θυσιαστεί. Εξάλλου ήταν μια καλή και συμφέρουσα για τον ίδιον θυσία. Θα γινόταν αρχηγός της Ν.Δ. κάτι που ασφαλώς δεν το περίμενε και ταυτόχρονα κανείς δεν θα μπορούσε να του επιρρίψει την ευθύνη της ήττας στις εκλογές. Αντίθετα στο συνέδριο, που ορίστηκε για τον Μάϊο, θα αποχωρούσε με ψηλά το κεφάλι και με εγκωμιαστικά σχόλια για την κομματική αυτάπαρνηση που επέδειξε. Και φυσικά μέχρι να τελειώσει την πολιτική του καριέρα θα είχε σίγουρη την βουλευτική έδρα, πιθανότατα στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Καλύτερο σενάριο για τον ίδιον, αλλά και τους δελφίνους δεν υπήρχε. Όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι. Ξέχασαν όμως κάτι ή δεν τα υπολόγισαν σωστά: ό,τι ο καιρός έχει γυρίσματα, ό,τι η ζωή γράφει καλύτερα σενάρια από τους συγγραφείς της και είναι περισσότερον απρόβλεπτη από τους σχεδιαστές της. Και στην περίπτωση Μεϊμαράκη το απέδειξε. Ο "μεταβατικός", ο "υπηρεσιακός", ο "αρχηγός - σφάγιο" συγκεντρώνει αυτή τη στιγμή ισχυρές πιθανότητες να γίνει πρωθυπουργός.

Το γύρισμα της τύχης για τον Μεϊμαράκη ή της ατυχίας για τον Τσίπρα είναι εντυπωσιακό. Σε 17 ημέρες, οι δημοσκοπήσεις λένε, μπορεί να συμβει αυτό που πριν 17 ημέρες έμοιαζε αδιανόητο: να είναι δηλαδή ο Μεϊμαράκης αυτός που θα λάβει την εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως και όχι ο Τσίπρας. Υποθέτω πως το σοκ είναι μεγάλο. Και για τους επίδοξους αρχηγούς της Ν.Δ. και κυρίως για τον Τσίπρα. Εάν όντως συμβεί θα είναι μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της μεταπολίτευσης. Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων 40 χρόνων γνωρίζαμε πάντα, πριν προκηρυχθούν οι εκλογές, ποιού πολιτικού αρχηγού είναι η ώρα για να κυβερνήσει. Για πρώτη φορά την πρωθυπουργία μπορεί να την "κλέψει" κάποιος που δεν τον υπολόγιζε κανείς.

Ακόμη κι αν ο Μεϊμαράκης δεν καταφέρει τελικά να εκλεγεί πρωθυπουργός το σίγουρο είναι πως, εφόσον η Ν.Δ. πάει τόσο καλά στις εκλογές όσο δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αποκτά προβάδισμα έναντι των υπολοίπων δελφίνων για να εκλεγεί αρχηγός της Ν.Δ. από το συνέδριό της. Ανέλαβε μια υπόθεση που όλοι τη θεωρούσαν χαμένη και στη χειρότερη περίπτωση θα τη διεκπαιρεώσει με τρόπο που ούτε και ο πιο αισιόδοξος οπαδός της Ν.Δ. δεν μπορούσε, πριν 20 ημέρες να φανταστεί.

Ενδεχομένως κάποιος θα αντιτείνει πως η επιτυχία δεν οφείλεται στον Μεϊμαράκη, αλλά στην αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα να πείσουν ότι μπορούν να ανταποκριθούν με επάρκεια στις ανάγκες της διακυβέρνησης. Ο Μεϊμαράκης ανεβαίνει επειδή πέφτει ο Τσίπρας. Η Ν.Δ. κερδίζει επειδή χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι δυσαρεστημένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόροι πάνε στη Ν.Δ. επειδή είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η προοπτική εξουσίας οδηγεί ξανά στο "μαντρί" και αρκετούς από τους δεξιούς ψηφοφόρους που σε προηγούμενες εκλογές είχαν πάει στους ΑΝΕΛ, το Ποτάμι και τη Χρυσή Αυγή. Όλα αυτά σωστά. Όμως δεν μπορεί να παραγνωρίσει κάποιος πως ο Μεϊμαράκης ένωσε τη διχασμένη Ν.Δ. επειδή δεν είναι εκφραστής μιας τάσης της, αλλά επειδή παίζει το ρόλο του γεφυροποιού μεταξύ των καραμανλικών, των σαμαρικών και των μητσοτακικών.

Επιπροσθέτως, ο μπρουτάλ τρόπος έκφρασής του, η γλώσσα του σώματός του και η λαϊκότητα που βγάζει ακόμη κι αν ορισμένες φορές ξενίζει ή και ενοχλεί φαίνεται ότι έχουν δημιουργήσει ένα προσωπικό στυλ που συσπειρώνει τους δεξιούς ψηφοφόρους και ταυτόχρονα δεν εγείρει αναχώματα σε όσους άλλους θέλουν να ψηφίσουν τη Ν.Δ. για να μην αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια στα υπέρ του Μεϊμαράκη είναι και το γεγονός ότι την περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου δεν ήταν υπουργός, αλλά Πρόεδρος της Βουλής. Είχε θεσμικό ρόλο και δεν εφήρμοσε από κάποιο κυβερνητικό πόστο μνημονιακές πολιτικές.

Φυσικά όλα αυτά ισχύουν μέχρι τώρα. Μέχρι τις εκλογές απομένουν ακόμη 17 ημέρες και πολλά μπορούν να συμβούν. Μεσολαβούν και δύο ντιμπέιτ που δεν ξέρουμε τι εντυπώσεις θα δημιουργήσουν. Και φυσικά επειδή ζούμε στην Ελλάδα, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι "φίδια" πρόκειται να βγουν στον πόλεμο φθοράς και στα χτυπήματα κάτω από τη μέση που συνήθως γίνονται στις προεκλογικές περιόδους και ιδίως όταν η μάχη είναι αμφίρροπη.

Το σίγουρο είναι ότι ο περίπατος που περίμενε ο Τσίπρας ότι θα έκανε με αντίπαλο τον Μεϊμαράκη αποδεικνύεται δύσκολος. Για να ελπίζει ο Τσίπρας ότι θα κόψει αυτός πρώτος το νήμα πρέπει ν' αλλάξει τακτική. Όχι μόνον επικοινωνιακή, αλλά και πολιτική. Ο Μεϊμαράκης ίσως επειδή είναι πιο έμπειρος ίσως επειδή έχει καλύτερους συμβούλους διέγνωσε ορθά ότι το παιχνίδι θα παιχτεί στο Κέντρο. Και οι άνθρωποι που αυτοποθετούνται στο κέντρο της πολιτικής ζωής θέλουν συναινέσεις και συνεργασίες. Ο Μεϊμαράκης τα πρόσφερε και τα δύο ψηφίζοντας το μνημόνιο που έφερε ο Τσίπρας και λέγοντας ότι η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να είναι συμμαχική.

Ο Τσίπρας θεωρεί, εντελώς, λανθασμένα ότι επειδή έστριψε δεξιά το τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ έχει στο τσεπάκι του την Κεντροαριστερά, ενώ τάσσεται υπέρ της αυτοδυναμίας και τη μόνη μετεκλογική συνεργασία που βλέπει είναι αυτή με τον Πάνο Καμμένο. Και τα τρία είναι λάθος και φυσικά ακόμη μεγαλύτερο λάθος ήταν η απειλή κάποιων συνεργατών των (που ευτυχώς απεσύρθη γρήγορα) ότι σε περίπτωση που δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση δεν θα παράσχουν συναίνεση στην εφαρμογή του μνημονίου.

Σε κάθε περίπτωση και χωρίς να μπορεί κανείς να προδικάσει το αποτέλεσμα και μόνο το γεγονός ότι η φράση που στην αρχή, όταν σημειώθηκε η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκίνησε ως ερώτηση και με κάποια δόση ευθυμίας: "Λέτε να δούμε τον Βαγγέλα πρωθυπουργό;" σήμερα αντιμετωπίζεται ως πιθανότητα και μάλιστα ισχυρή δεν μπορεί παρά να πιστωθεί στα συν του Μεϊμαράκη...

3 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. NMan. 18:53 04/09/2015

    ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: ΕΙΧΑΜΕ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 2008 !

    Στο Eurogroup του 2008
    Σεισμό προκαλούν σήμερα,
    οι καλά ‘’φυλαγμένες’’ δηλώσεις του Αλογοσκούφη που είδαν το φως , στις οποίες ομολογεί, ότι ΔΕΝ τον άφησαν, από το 2007, να πάρει σκληρά και αναγκαία μέτρα για να μη χρεοκοπήσουμε .
    ΩΣΤΕ, ο Παπανδρέου έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα ?
    ===================================
    Ο Γιώργος Αλογοσκούφης αποκαλύπτει:
    ΔΕΝ πήραμε μέτρα γιατί φοβηθήκαμε το πολιτικό κόστος.
    =======================================
    Η εξομολόγηση Αλογοσκούφη,
    έστω και αργά, ‘’προϊδεάζει’’ τι θα επακολουθήσει σύντομα, αλλά δεν απενοχοποιεί όλους όσους και ήξεραν και ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑΝ !!!
    Σύμφωνοι, ο υπουργός δεν έκανε αυτό που έπρεπε, αλλά σίγουρα την κύρια ευθύνη την φέρουν πολλοί.
    Απεχώρησε γιατί βρήκε μεγάλη ΑΡΝΗΣΗ στην αποδοχή και εφαρμογή περιοριστικών μέτρων εξυγίανσης.
    Σύντομα όλοι θα μάθουν, όσοι δεν γνωρίζουν, ότι το ΔΝΤ ήταν στην Ελλάδα και από το 2007 ‘’συζητούσε’’ με τους Ευρωπαίους την δυνατότητα και την πιθανότητα να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα.
    Στο Eurogroup του 2008
    =================
    για τη αποφυγή της χρεοκοπίας της Ελλάδας, με τον Στρος-Καν, ως επικεφαλής του ΔΝΤ είχαν αποφασίσει να εφαρμόσουν το πρόγραμμα που εφάρμοσαν το 2010, αλλά υπερίσχυσε η σκοπιμότητα και το πολιτικό κόστος.
    Στο ίδιο μήκος κύματος απενοχοποίησης
    είναι και η συνέχεια της αποκάλυψης του Γ. Αλογοσκούφη για το τελευταίο Eurogroup όπου συμμετείχε και ο ίδιος, τον Δεκέμβριο του 2008. Εκεί οι Ευρωπαίοι
    συζητούν για πρώτη φορά κάτι που δεν θα μάθει κανείς: «Τότε είχε έρθει και ο Στρος-Καν ως επικεφαλής του ΔΝΤ και συζητήθηκε το θέμα του μηχανισμού ουσιαστικά. Και στην ουσία απορρίφθηκε γιατί οι Γερμανοί δεν έδειχναν διάθεση να το στηρίξουν».
    Τα πρώτα μηνύματα έρχονται…
    ===================
    Τα Χριστούγεννα του 2008 αρχίζει να διαφαίνεται στον ορίζοντα το ενδιαφέρον των διεθνών αγορών για το ελληνικό χρέος. Σημαίνον πολιτικό πρόσωπο που έπαιξε κατόπιν ρόλο στις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου δέχεται τότε ένα τηλεφώνημα φημισμένου διεθνούς «κερδοσκόπου» από το Σεντ Μπαρτς της Καραϊβικής, όπου έκανε τις διακοπές του. Το ενδιαφέρον του εστιαζόταν στην πορεία του χρέους και το κατά πόσον τα ελλείμματα βρίσκονταν υπό έλεγχο.
    Το πρώτο ημιεπίσημο ηχηρό μήνυμα
    =======================
    όμως δεν αργεί και έρχεται από το Σίτι του Λονδίνου. Με την είσοδο του καινούργιου έτους, ο οίκος αξιολόγησης Standards & Poor υποβαθμίζει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας από Α σε Α- και η προσοχή των ήδη νευρικών από τη διεθνή κρίση αγορών στρέφεται τώρα για τα καλά στις χρόνιες αδυναμίες της χώρας.
    «Η Ελλάδα απέτυχε να φτιάξει τη στέγη, όταν ακόμη ο ήλιος έλαμπε» λέει χαρακτηριστικά ο αναλυτής της S&P Μάρκο Μίρσνικ.
    Ο Κώστας Καραμανλής
    ================
    σε μία από τις τελευταίες του προσπάθειες να διατηρήσει τον έλεγχο της κατάστασης κάνει ανασχηματισμό. Στο τιμόνι της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται τώρα ο Γιάννης Παπαθανασίου.
    Την πρώτη μέρα που αναλαμβάνει ως υπουργός Οικονομικών, στις 7 Ιανουαρίου του 2009, δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον Γιώργο Προβόπουλο. «Γιάννη, θέλω να μου αφιερώσεις μία ώρα σήμερα το απόγευμα οπωσδήποτε, για να σε ενημερώσω», ακούγεται από την άλλη πλευρά της γραμμής.

  2. NB 18:44 04/09/2015

    ΟΡΓΙΑΣΑΝ ΣΤΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΤΕΙΑ

    Σήμερα ΟΛΟΙ γνωρίζουμε την αλήθεια τόσο της χρεοκοπίας Καραμανλή, της προσπάθειας Παπανδρέου να μην πτωχεύσουμε, όσο και της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ της αντιπολίτευσης,και ειδικά των πληρωμένων ‘’γραφιάδων’’ να υπονομεύσει, να διαστρεβλώσει και ΤΕΛΟΣ να επιρρίψει τις ευθύνες της καταστροφής στο Γιώργο Παπανδρέου.
    Σαμαράς , Βενιζέλος, Τσίπρας χρυσοφονιάδες και ΚαΜμένος οργιάζουν στην συκοφαντία και στην παραπληροφόρηση. Σήμερα ζητάνε την ψήφο των Ελλήνων ΑΥΤΟΙ που συμμετείχαν στην εξαθλίωσή του και στην καταστροφή της πατρίδας μας. ‘Όμως ο λαός μας αντελήφθη την αλήθεια και η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ του Γιώργου Παπανδρέου είναι γεγονός.

  3. NMan. 18:41 04/09/2015

    Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα,

    που ΟΛΗ η αντιπολίτευση, ‘’συμφώνησε’ να ρίξει την κυβέρνηση Παπανδρέου , που όπως απεδείχθη έσωσε την Ελλάδα.
    ΠΟΤΕ!! άλλοτε, δεν βρέθηκε στα χαρακώματα όλη η αντιπολίτευση. Ποτέ άλλοτε, η Ελλάδα δεν είχε τόσο ανίκανη, εμπαθή ,ιδιοτελή και τελικά προδοτική ηγεσία στις πολυθρόνες της αντιπολίτευσης που «κινήθηκε» μέσα στα πλαίσια της Εσχάτης Προδοσίας ! Οι συνέταιροι και απόγονοι του βρώμικου [[89]] ! Σαμαράς και Τσίπρας, έδωσαν τα πάντα, προκειμένου να επιτύχουν αυτό που δεν πέτυχαν το 1989. Δηλαδή την πολιτική και ηθική εξόντωση του κληρονόμου της ιστορίας και των αγώνων του δημοκρατικού λαού του Ανδρέα Παπανδρέου.
    Είναι πια φανερό ότι όλοι μαζί, συνταξιούχοι κόκκινοι δικαστές, ασύμμετρες και αόρατες δυνάμεις και απειλές, παλιοί και νέοι εφιάλτες, δασκαλεμένοι και «άγουροι», συμμετείχαν στην αποπομπή του Γιώργου Παπανδρέου, ώστε οι νέοι ‘’εξουσιαστές’’ να ξεπουλήσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έτσι η δημοκρατία υφίσταται σήμερα το βιασμό της, από τους αιρετούς φασίστες και υπηρέτες ξένων και ντόπιων νταβατζήδων και τραπεζικών παρακυκλωμάτων.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.