ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς δεν είναι …«όποτε θέλουμε είμαστε»!

Επειδή μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει ένθεν κακείθεν του οικονομικού, πολιτικού και κοινωνικού στερεώματος περί του «ηθικού πλεονεκτήματος» της Αριστεράς, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε με σαφήνεια τούτο : το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς (έναντι των όποιων άλλων, εφόσον, λειτουργούν ακόμη αυτές οι διαχωριστικές γραμμές), δεν βρίσκεται και δεν ορίζεται από την μεγάλη, μικρή, η μικρότερη συμμετοχή της στην εξουσία. Άλλωστε, ως γνωστόν, συμμετοχή στην εξουσία μπορεί να υφίσταται χωρίς να έχεις πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά, και όταν έχεις τη δυνατότητα να διαμορφώνεις κλίμα ή και τις κυρίαρχες αντιλήψεις περί της πολιτικής διαδικασίας. Και σ’ αυτό η Αριστερά όχι μόνο υστερούσε, αλλά, υπερείχε κιόλας : περνώντας στο διάβα της, όντως, «δια πυρός και σιδήρου», επιχείρησε και, τελικώς, κατόρθωσε να σφυρηλατήσει μια τέτοια επιτηδευμένη οργανωτικότητα και συνοχή στις τάξεις της που, τις περισσότερες φορές, στο νεότερο ιστορικό βίο της χώρας, έπαιξε κρίσιμο και καταλυτικό ρόλο…

Έτσι, οιονεί, γίνεται σαφές, ότι αν σε κάτι η Αριστερά είχε και διατηρεί ένα «ηθικό πλεονέκτημα» στην ιστορία και στα δημόσια πράγματα της Ελλάδας, είναι το γεγονός ότι χιλιάδες από τους υποστηρικτές της –άγνωστοι και ταπεινοί, εν πολλοίς, οι περισσότεροι-, έδωσαν και τη ζωή τους ακόμη, προκειμένου, να παραμείνουν συνεπείς στις ιδέες και τα ιδανικά τους. Είναι οι «ήρωες» της Αριστεράς (αυθεντικοί και από ένα σημείο και μετά, εξ ανάγκης επινοημένοι), που έχοντας να αντιμετωπίσουν ένα δεσποτικό και φεουδαρχικό (sic), ολιγαρχικό καθεστώς δεκαετιών, πραγματικά, έγιναν ένας μύθος, -ένα ζωντανό ολοκαύτωμα υπήρξαν-, ώστε, να προχωρήσουν και να εμπεδωθούν στο βαθμό που προχώρησαν και εμπεδώθηκαν οι ιδέες της Αριστεράς και της Δημοκρατίας σ’ αυτόν – τούτο το τόπο. Το «ολοκαύτωμα» αυτό που σε πολλούς είναι γνωστό – άγνωστο, όμως, στις νεότερες γενιές που θέλγονται να απολαμβάνουν αστόχαστα τα κρατικοδίαιτα αδικαιολόγητα ή δικαιολογημένα κεκτημένα  των γονιών τους, αποτελεί, κοντολογίς, το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς …

Όθεν, δεν είναι «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς η a priori θεώρηση και ανάλυση ότι καθετί που προέρχεται από αυτήν έχει το απυρόβλητο και το αναμάρτητο. Όπως δεν είναι «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς, να διαχωρίζει τόσο απροσχημάτιστα τις… «σκιές» που δημιουργούνται  γύρω από τα οικονομικά και τις επαγγελματικές δραστηριότητες των επώνυμων στελεχών της. Η διαφορά, ας πούμε, στην αντιμετώπιση του δημοσιοποιημένου «θέματος» της πρ. υπουργού Ναντ. Βαλαβάνη με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν τα, επίσης, δημοσιοποιημένα «θέματα» των Αλ. Φλαμπουράρη και Αρ. Σταθάκη, όχι μόνο καταδεικνύει τη «δικαιοσύνη» και το «ηθικό πλεονέκτημα» που έχει η Αριστερά σε ευαίσθητα θέματα σαν κι αυτά, αλλά, ακυρώνει εκ των ον ουκ άνευ και τις όποιες αλήθειες των μύθων : γίνεται ίδια μ’ αυτούς που διαχρονικά εχθρεύεται και διώκει. Οι μύθοι, λοιπόν, στο θέατρο της εφαρμοσμένης πολιτικής γράφονται από την αποτελεσματικότητα ή την αναποτελεσματικότητα σε σχέση με τους στόχους της πολιτικής. Γράφονται από το πώς προλαμβάνονται ή δεν προλαμβάνονται δυστυχείς εξελίξεις και γεγονότα. Γράφονται από το κατά πώς παίρνονται και, δυστυχώς, διενεργούνται αποφάσεις εις βάρος του λαού. Και πάντως (σίγουρα), δεν γράφονται με μια δικαιοσύνη που λειτουργεί …«κατά το δοκούν» και, κυρίως, κατά το …«όποτε θέλουμε είμαστε». Με «πλεονέκτημα» ή όχι, την ίδια Αριστερά πρεσβεύουν…

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.