Οι κυβερνώντες αγνοούν την πραγματικότητα ή παραπλανούν και η αντιπολίτευση αποδεικνύει με τις ενέργειές της ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει τις υποχρεώσεις της. Πέρα όμως από αυτά διαπιστώνεται συνεχώς και η ανεπάρκεια κυβερνώντων και αντιπολίτευσης να ανταποκριθούν στον εθνικό τους ρόλο. Η έλλειψη σεμνότητας και η παραπλάνηση έχουν δημιουργήσει μια τοξική κουλτούρα ανεντιμότητας που ενθαρρύνει την ανειλικρίνεια στην καθημερινή ζωή.

Οι πολιτικοί μας έχουν ξεχάσει (ή δεν γνωρίζουν) ότι η δημοκρατία είναι το καθεστώς που θεμελιώνεται ρητά στη δόξα, στη γνώμη, στην αντιπαράθεση των γνωμών, στη διαμόρφωση κοινής γνώμης Και ακόμη ότι η αναίρεση από κάποιους της γνώμης τους είναι κάτι παραπάνω επιτρεπτή και νόμιμη, είναι η ίδια η ανάσα της δημόσιας ζωής (Κ. Καστοριάδης)

Μια κοινωνία που βρίσκεται σε κρίση έχει ανάγκη από την προσέγγιση της αλήθειας με βάση τις αρχές του ενδεχομένου σφάλματος, του έλλογου διαλόγου και της διανοητικής εντιμότητας. Κάτι που δεν είναι στην κουλτούρα των πολιτικών μας. Διαφορετικά θα είχαν τη δύναμη και την αίσθηση του χρέους να ζητήσουν συγγνώμη από το λαό για ενέργειες και παραλείψεις τους που οδήγησαν τη χώρα σε γενική παρακμή.

Ο πολιτικός πρέπει να υπηρετεί τα βάρη του λειτουργήματός του: την αλήθεια, την ελευθερία, την άρνηση να πει ψέματα για κάτι που γνωρίζει και την αντίσταση στην καταπίεση...
Και για να γίνω πιο σαφής.

Οι κυβερνώντες ως αντιπολίτευση αντιμετώπιζαν τους τότε κυβερνώντες ως όργανα ξένων συμφερόντων, ανίκανους, επικίνδυνους...και σε καμιά από τις ενέργειές τους δεν έβρισκαν κάτι για το οποίο έπρεπε να δώσουν τη συναίνεσή τους. Είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι κυβερνώντες και αντιπολίτευση ζούσαν σε διαφορετικές και, μάλιστα, εχθρικές χώρες.

Όταν η θέα των πραγμάτων άλλαξε, όταν η ομίχλη διαλύθηκε και η θέα της πραγματικότητας ήταν πλέον καθαρή, οι τώρα κυβερνώντες σταμάτησαν τους χαρακτηρισμούς και δειλά-δειλά προσπάθησαν να ανοίξουν ρωγμή συνεννόησης. Η προσπάθεια αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί και γενναία αν είχε προηγηθεί μια συγγνώμη για τις άφρονες δηλώσεις, τους προπηλακισμούς και τις υποσχέσεις. Αν και κάτι τέτοιο είναι ξένο στον πολιτικό πολιτισμό μας, το αναμενόμενο θα ήταν τουλάχιστον η σεμνότητα, η αποφυγή εντάσεων και η επίκληση της μνήμης...Εις μάτην...

Ποια η στάση της αντιπολίτευσης;

Από τις διαδικασίες εκλογής ηγεσίας η αξιωματική αντιπολίτευση απέδειξε ανεπαρκή χειρισμό στα του οίκου της, πράγμα που γεννά πολλά ερωτηματικά για το πόσο αυτή μπορεί να κυβερνήσει μια χώρα σε παρακμή. Βέβαια, οι φουρτούνες προσφέρουν τις συνθήκες αυτοκάθαρσης, αρκεί να μην κατεδαφίσουν το οικοδόμημα. Ίδωμεν...

Η πρόσφατη σύσκεψη των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων υπό τον πρόεδρο της δημοκρατίας έδωσε το στίγμα σύμφωνα με το οποίο η χώρα φαίνεται να περνάει σε μονοπάτια μεγάλης αβεβαιότητας. Η εθνική συνεννόηση και για τα προφανή φαίνεται ανέφικτη και οι δηλώσεις των αρχηγών τρομάζουν.

Στις μέρες μας η αλήθεια πνίγεται, οι εγωισμοί φουντώνουν και η χώρα καταρρέει.
Κραυγή αγωνίας!

Πολιτικοί! ανταποκριθείτε στο πολιτικό, διανοητικό και ηθικό καθήκον σας. Η ευθύνη σας δεν σταματάει ούτε με την αναχώρησή σας ούτε με την αποχώρησή σας από την ενεργό πολιτική (K. Popper).

Ο. Καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, E-mail: [email protected]