ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Μπορεί να ανοίξει ρωγμή ελπίδας;

Σε μια ανοιχτή κοινωνία όλα είναι δυνατόν να συμβούν, αρκεί οι πολίτες της, και κυρίως οι πολιτικοί της, να εκπαιδευτούν στο να μάθουν να βλέπουν, να σκέπτονται, να μιλάνε, να γράφουν...

Τι όμως συμβαίνει;

Η κοινωνία μας, ως δραστήρια κοινωνία, εξελίσσεται αργά σε κοινωνία του ντόπινγκ...και προκαλεί υπερκόπωση και εξάντληση στους φορείς εξουσίας. Η εμμονή στη διάχυση της αντι-μνημονιακής υστερίας  αποτελεί το παράδειγμα του ντοπαρίσματος της κοινωνίας μας. Η κατάσταση αυτή δεν δημιουργήθηκε τυχαία. κάποιοι επένδυσαν σ’ αυτήν. Οι σχεδιαστές αυτής της πολιτικής, της κόπωσης της κοινωνίας, δεν γνώριζαν ότι αυτή  προκαλεί μοναξιά και απομόνωση,  καθιστά τους πολίτες ανίκανους  να δουν, να σκεφτούν και να επικοινωνήσουν;

Μετά από περιπέτειες και εθνική βλάβη, η μηχανή της αντι-μνημονιακής προπαγάνδας σίγησε, όμως ενισχύθηκε η αναξιοπιστία, χάθηκε το ηθικό πλεονέκτημα και οι κυβερνώντες οδηγήθηκαν σε κατάσταση εξάντλησης, δηλαδή σε κατάσταση ανικανότητας να κάνουν κάτι.

Είναι αλήθεια ότι τα προβλήματα που η σημερινή κυβέρνηση καλείται να αντιμετωπίσει είναι πολλά και δύσκολα, ενώ και οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον δεν είναι με το μέρος της. Την ευθύνη για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί την φέρει, σε μεγάλο βαθμό, η ίδια η κυβέρνηση με τις δηλώσεις, τις πράξεις, αλλά και απραξίες των στελεχών της.

Στα πρώτα της βήματα η κυβέρνηση έδινε την εντύπωση ότι γνώριζε τα προβλήματα και ότι η εκδήλωση κάποιας υπερδραστηριότητας ήταν η αιτία που οδήγησε τα μέλη της  σε μια λογική κόπωση. Κάτι που μάλλον δεν εκφράζει την πραγματικότητα.  Πρέπει να σημειωθεί ότι μια τέτοια κόπωση  θα δημιουργούσε περιβάλλον έμπνευσης, στο οποίο επικρατεί η ήρεμη απραξία και η ορατότητα που δίνει το ρυθμό σε σκόρπιες λεπτομέρειες που διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο στο παιχνίδι της πολιτικής, δηλαδή τα χαρακτηριστικά του αναστοχασμού...που δυστυχώς δεν έκαναν την εμφάνισή τους...

Οι κυβερνώντες έδειχναν έντονη, αλλά απρογραμμάτιστη δραστηριότητα σε όλες τις εκφάνσεις της διακυβέρνησης. Η σύγχυση, οι ασύμβατες δηλώσεις και οι επανορθώσεις  κυριάρχησαν και η έννοια της ελευθερίας τραυματίστηκε. Και είναι πλάνη να πιστεύουμε πως όσο πιο δραστήριοι γινόμαστε, τόσο πιο ελεύθεροι είμαστε.

Οι κυβερνώντες οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι  το να βλέπουν σημαίνει να συνηθίσει το μάτι τους στην ηρεμία, στην υπομονή και να αφήνουν τα πράγματα να φτάνουν στο μάτι, ρίχνοντας πάνω τους ένα ήρεμο και βαρύ βλέμμα.

Όλα αυτά όμως εγείρουν τα ερωτήματα...

Οι πολίτες πώς μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο στη βελτίωση των συνθηκών διακυβέρνησης της χώρας;

Το εκλογικό σώμα πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση σχετικά με το τι μπορεί να απολέσει αν συνεχίσει να δίνει τη συγκατάθεσή του στην κυβέρνηση και τι εναλλακτικές λύσεις μπορούν να προετοιμαστούν.

Και η κυβέρνηση πως μπορεί να ανταποκριθεί στο ηθικό και πολιτικό καθήκον της;

Μια κυβέρνηση που πιστεύει στη λειτουργία της δημοκρατίας μπορεί να διασώσει το κύρος της όταν παραδεχτεί την αποτυχία των επιλογών της, αποδεχθεί την ανάληψη των ευθυνών της  και υιοθετήσει, για το συμφέρον της χώρας, και πολιτικές ακόμη και των αντιπάλων της.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει ανάγκη της ήρεμης σκέψης που θα την οδηγήσει σε αποτίμηση των ευθυνών της και την προσαρμογή της πολιτικής της στις πραγματικές ανάγκες της χώρας. Ίσως τότε κάτι να μπορεί να αλλάξει...μια ρωγμή ελπίδας!

 

Ο. Καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

E-mail: [email protected]

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.