ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

O πολυτασικός Μητσοτάκης και η παγίδα της διεύρυνσης

Ο νέος Πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης είναι διπλά τυχερός. Όχι μόνον γιατί η νεοδημοκρατική τύχη του χαμογέλασε στις 22 Νοεμβρίου οδηγώντας στο εκλογικό φιάσκο που του επέτρεψε ένα μήνα μετά να περάσει στο δεύτερο γύρο και, τελικά, να κατακτήσει την ηγεσία.

Αλλά και γιατί είναι ο πρώτος Πρόεδρος της Ν.Δ. που φτάνει στην κορυφή του κόμματος χωρίς να έχει περισσότερους από τέσσερις – πέντε βουλευτές στο σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών του.

Και μην σπεύσει κάποιος να πει ότι το ίδιο είχε συμβεί και το 2009 επί Σαμαρά. Διότι ναι μεν ο κ. Σαμαράς δεν είχε πολλούς δημόσιους υποστηρικτές στην κοινοβουλευτική ομάδα αλλά είχε ένα ολόκληρο καραμανλικό σύστημα να τον στηρίζει ώστε το κόμμα να μην πέσει στα χέρια της κόρης του... Μητσοτάκη.

Η απουσία σκληρών υποστηρικτών επιτρέπει – επιβάλλει στον κ. Μητσοτάκη να ανοίξει το παιχνίδι. Καραμανλικοί, σαμαρικοί, δεξιοί, φιλελεύθεροι όλες οι τάσεις μέσα και... ο θεός βοηθός.

Δύο αντιπρόεδροι, ένας κεντροδεξιός, φιλελεύθερος και ένας δεξιός με συντηρητικές απόψεις στο κοινωνικό πεδίο αλλά και στα εθνικά, θρησκευτικά θέματα.

Πολυσυλλεκτικότητα θα πει κανείς. Ενότητα των τάσεων, ανοικτές πόρτες σε Δράση, Δημιουργία Ξανά, Ποτάμι και ολίγον από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

Μια χαρά! Μία Νέα Δημοκρατία που θα καλύπτει το χώρο από τα όρια της Χρυσής Αυγής μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία, με κεντρικό στόχο την πτώση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι δεν βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1980 όταν η ΝΔ φιλοξενούσε από νεοφιλελεύθερους έως βασιλικούς και ολίγα σταγονίδια ή το ΠΑΣΟΚ από εκσυγχρονιστές μέχρι μαρξιστές.

Τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα και το πολιτικό σκηνικό διασπασμένο ενώ ο Μητσοτάκης ναι μεν κέρδισε και δύσκολα θα αμφισβητηθεί άμεσα, ωστόσο οι φιλοδοξίες παλαιών και νέων παραμένουν ενεργές (λόγω ακριβώς του πολυδιασπασμένου πολιτικού σκηνικού).

Το θέμα, λοιπόν, είναι τί θα γίνει αν η τόσο πολυσυλλεκτική ΝΔ βρεθεί αντιμέτωπη με δύσκολα ζητήματα. Όχι τόσο στον τομέα της οικονομίας όπου οι βασικές αρχές αλλά και η διάθεση να τιμωρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σηκώνοντας το βάρος της προσαρμογής είναι κοινά αποδεκτές όσο στο κοινωνικό και εθνικό κομμάτι.

Με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αφήσει ο κ. Μητσοτάκης στο ζήτημα της καύσης των νεκρών ή σε ένα αντίστοιχο «σύμφωνο συμβίωσης»; θα συνεχίσει με τους 19 από τους 75 γαλάζιους που ψήφισαν το σύμφωνο ή θα κοιτάξει τους πολλούς; Πώς θα αντιδράσει σε ένα άλλο ευαίσθητο θέμα, όπως τα θρησκευτικά στα σχολεία, το περιεχόμενο των ιστορικών βιβλίων ή αν ανοίξει κάποιο εθνικό θέμα όπως το σχέδιο Ανάν ή το “Μακεδονικό”; Θα συνταχθεί με τους συντηρητικούς και δεξιούς του κόμματος ή με την φιλελεύθερη και χωρίς εξάρσεις στα εθνικά πτέρυγα;

Εύκολες απαντήσεις, προφανώς, δεν υπάρχουν αλλά καλή, χρυσή η διεύρυνση (και αναγκαία εάν θέλεις να κάνεις την υπέρβαση και να αντιμετωπίσεις τον ΣΥΡΙΖΑ) αλλά έχει και τις παγίδες της.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.