ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Άστεγος στο Μανχάταν, πρόσφυγας στην Ειδομένη

Υπάρχει πολύ σκοτάδι γύρω μας, το ίδιο ή ακόμη χειρότερο από τον μεσοπόλεμο, έγραφε ο Λούκατς, θέτοντας ταυτόχρονα και το ερώτημα: Πού πηγαίνει ο κόσμος σήμερα;  Διανύουμε, άραγε , τον πιο σκοτεινό αιώνα;

Η ιστορία συχνά μοιάζει με φάρσα, τις περισσότερες με τραγωδία.

Την ώρα που η Αθήνα μοιάζει με ένα τεράστιο ψηφιδωτό, οι Βρυξέλλες προσπαθούν να συνέλθουν από το σοκ ,στην άλλη πλευρά του κόσμου, στη Μητρόπολη του καπιταλισμού , οι άνθρωποι συνθλίβονται κάτω από τα λαμπερά φώτα.

«Διότι δεν είναι μονάχα οι ζωές που συντρίβονται εκεί όπου λαμβάνουν χώρα οι πολεμικές συγκρούσεις. Είναι κι εκείνες που χάνονται με την αγωνία του επιούσιου και την ανασφάλεια της επαύριον, χωρίς σταθερή βιοαφήγηση, και με την απειλή μιας διαρκούς έκπτωσης στην απύθμενη δίνη της φτώχειας και της ανέχειας.»

Τον λένε Μαρκ. Γκριζομάλλης, γοητευτικός, ντυμένος με την τελευταία τάση της μόδας. Ζει στην πόλη που ποτέ δεν κοιμάται . Συχνάζει σε μέρη όπως το East Side , το Manhattan, ψωνίζει από τις λαϊκές της China Town, περπατάει στη γέφυρα Brooklyn Bridge , νευριάζει με την κίνηση της Times Square, επισκέπτεται τις γκαλερί του SoHo .

Ο Μαρκ για τους περισσότερους είναι η υπόσχεση του αμερικανικού ονείρου. Μοιάζει με δραστήριο στέλεχος πολυεθνικής ή σοβαρό επιχειρηματία με σπίτι, εξοχικό και τραπεζικό λογαριασμό. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Πίσω από την αστραφτερή εικόνα κρύβεται η απελπισία.

Κάθε βράδυ, ο Μαρκ ανεβαίνει την ίδια σκάλα. Πίσω από το κεφάλι του αστράφτουν οι επιγραφές νέον και τα πανάκριβα ρετιρέ. Εκείνος δεν δίνει σημασία. Βγάζει το πανωφόρι του και σκαρφαλώνει τα κάγκελα που βγάζουν στην ταράτσα. Εκεί, είναι το σπίτι του. Ο Μαρκ είναι άστεγος. Χρειάζεται δύναμη και θράσος για να μπορέσεις να επιβιώσεις άστεγος στη Νέα Υόρκη .

Ο Μαρκ εξιστορεί τη ζωή του on κάμερα. Μια τυχαία συνάντηση με το φίλο και σκηνοθέτη Thomas Wirthensohn θα γίνει αφορμή για να περιγράψει την καθημερινότητά του στη μεγαλούπολη. Η κάμερα τον ακολουθεί στους δρόμους της Νέας Υόρκης, στις κοινόχρηστες τουαλέτες, στα πάρκα και καταλήγει στην ταράτσα του κτιρίου που είναι το σπίτι του. Ο Μαρκ είναι ένας ακόμη Νεοϋορκέζος που δεν μπορεί να πληρώσει το νοίκι του. Η έξωση μονόδρομος. Η ταράτσα έγινε το σπίτι του.

Στο ντοκιμαντέρ «Homme Less» που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης βλέπουμε τις παράπλευρες απώλειες του καπιταλισμού.

Με γυρισμένη την πλάτη στους ουρανοξύστες, ο Μαρκ μιλάει για την απώλεια των βασικών αγαθών, την κατάρρευση της μεσαίας τάξης, την ματαιότητα του Αμερικανικού ονείρου.

Πάνω από 500.000 ήταν φέτος οι άστεγοι στις ΗΠΑ. Σοκάρουν οι στρατιές των αστέγων στη Νέα Υόρκη. Σχεδόν το ένα τέταρτο αυτών των ατόμων που ζουν σε αυτοκίνητα , ταράτσες και παγκάκια είναι 18 χρονών ή μικρότερα.

Οι λόγοι που προκάλεσαν την αύξηση είναι η έλλειψη φθηνών κατοικιών και το γεγονός ότι τα «κομμένα» επιδόματα κατοικίας στις οικογένειες των αστέγων δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ στέλνοντας στο δρόμο ευάλωτες ομάδες όπως είναι οι μητέρες με τα παιδιά τους και οι συνταξιούχοι.

Τι ελπίζει ο Μαρκ σήμερα; Ένα σπίτι . Μια αξιοπρεπή ζωή.

Ο ρόλος των μαρξιστών κατά Λούκατς είναι ακριβώς εδώ:«εκεί όπου η φιλοσοφία της απελπισίας θρηνεί για την κατάρρευση ενός κόσμου και την καταστροφή του πολιτισμού , οι μαρξιστές διαβλέπουν τις ωδίνες του τοκετού ενός καινούργιου κόσμου και συμπαραστέκονται πραΰνοντας τους πόνους της γέννας».
Πάνε είκοσι μέρες που δεν έχει νέα της. Την τελευταία φορά που μίλησαν στο τηλέφωνο η Ζαχρά βρισκόταν στην Ειδομένη , περιμένοντας να περάσει τα σύνορα. Από τότε δεν έχει νέα της.

«Η φιλοσοφία της ιστορίας θα είναι εκείνη που θα αποφασίσει αν αυτό το σκοτείνιασμα του ορίζοντα-που για πρώτη φορά εκφράστηκε με επάρκεια στην ``Αισθητική Αγωγή`` του Φλομπέρ-είναι μια τελική, μια μοιραία έκλειψη ή είναι μονάχα μια σήραγγα, στην οποία , όσο μεγάλη κι αν είναι , υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί και πάλι στο φως».

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μείνεις στην ιστορία. Η ακροδεξιά ουγγρική κυβέρνηση μέσω της ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών μεθοδεύει την κατάργηση του αρχείου του Λούκατς. Μαρξιστής, φιλόσοφος, θεωρητικός της λογοτεχνίας, ο Γκέοργκ Λούκατς έχει αφήσει σημαντική παρακαταθήκη όχι μόνο στην πολιτική σκέψη ενώ το σπίτι του στη Βουδαπέστη που λειτουργούσε μέχρι τώρα ως ερευνητικό κέντρο αποτελεί πνευματικό μνημείο ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Αν αναφέρομαι στο Λούκατς είναι γιατί κατάφερε να αποτυπώσει όλη την αγωνία, το πόνο αλλά και την ελπίδα του 20ου αιώνα σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.