ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Η Ε.Ε. δεν αντέχει άλλα «μπαλώματα»

Εντάξει, όσο το όνειρο της ευρωπαϊκής ενοποίησης ήταν ενεργό και κινητοποιούσε κράτη και λαούς, η πορεία της Ευρώπης προς την πολιτική ένωση ήταν βιαστική και, εν μέρει επιπόλαιη –όπως αποκάλυψαν οι πολλαπλές κρίσεις που εκλήθη να διαχειριστεί, αλλά και η ανεπάρκειά της να το κάνει.

Ωστόσο, τώρα που το ευρωπαϊκό όνειρο ξεθωριάζει και που η Ευρώπη φαίνεται να παραπατά, ζαλισμένη, πίσω από τις εξελίξεις, μονίμως και σε όλα τα μέτωπα, φαίνεται τελικά ότι το εγχείρημα της ενοποίησης δεν αντέχει άλλες πρόχειρες λύσεις.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έσπευσε να υιοθετήσει ενιαία νομισματική ζώνη, χωρίς να έχει διασφαλίσει ότι τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης θα έχουν κοινό ταμείο, κοινή οικονομική πολιτική, τραπεζική ένωση και συνευθύνη επί των οικονομικών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έσπευσε να συγκροτήσει τη ζώνη Σένγκεν, δηλαδή μία ζώνη ελεύθερης μετακίνησης ανθρώπων και αγαθών, χωρίς να έχει φροντίσει να ιδρύσει κοινή συνοριοφυλακή ή να «ενοποιήσει» τις μυστικές υπηρεσίες των κρατών που μετέχουν στην ζώνη Σένγκεν, προκειμένου να ξέρουν όλα τα κράτη ποιος περνά και πού πάει.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έσπευσε με τις συνθήκες του «Δουβλίνου» να κρύψει το μεταναστευτικό κάτω από το χαλί, να ικανοποιήσει τις «ανασφάλειες» των βορείων χωρών και, παρά την ύπαρξη της Σένγκεν, δεν φρόντισε να συνοδευτούν όλα αυτά από μία κοινή μεταναστευτική και προσφυγική πολιτική.

Τέλος, η Ευρωπαϊκή Ένωση φρόντισε να διευρυνθεί «απότομα», με τις πολλαπλές εντάξεις κρατών το 2004, χωρίς να διασφαλίσει πρώτα πως όσοι μπαίνουν έχουν αποκτήσει το περίφημο «κοινοτικό κεκτημένο» σε ό,τι αφορά την κουλτούρα, την συμπεριφορά και την αντίληψη συνευθύνης έναντι των υπολοίπων κρατών-μελών του ευρωπαϊκού κλαμπ. Κάπως έτσι, φτάσαμε στις αντιευρωπαϊκές συμπεριφορές των χωρών που ταυτόχρονα, με το ευρωπαϊκό, ανήκουν και σε ένα άλλο κλαμπ: την «Ομάδα Βίζενγκραντ».

Όλες οι παραπάνω «επιπολαιότητες» φάνταζαν αποτελεσματικές στους καιρούς των «παχιών αγελάδων», όταν το όραμα της ενοποίησης ήταν ενεργό. Η τραγωδία, όμως, είναι ότι ενώ τότε θα μπορούσαν να ανοίξουν και τα «επίπονα» για όλες τις χώρες θέματα, όπως η παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας που απαιτείται προκειμένου να αρχίσει να μετατρέπεται μία Ένωση κρατών σε «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης», αυτά δεν άνοιξαν ποτέ. Και τώρα, η Ευρώπη καλείται να τα ανοίξει σε συνθήκες κρίσης, ύφεσης και με το ευρωπαϊκό όραμα φθαρμένο εν πολλοίς.

Γιατί, αν δεν έγινε απόπειρα να πειστεί ένας Έλληνας ότι πρέπει να παραχωρηθεί εθνική κυριαρχία υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης όταν… έπεφταν βροχή οι κοινοτικές επιδοτήσεις, πώς αυτό θα γίνει τώρα που ο «κακός» ο Σόιμπλε επιβάλλει Μνημόνια; Αν δεν έγινε απόπειρα να πειστεί ένας Ιταλός την περίοδο των «παχιών αγελάδων», πώς μπορεί να πειστεί τώρα που βλέπει την ύφεση να χτυπάει την πόρτα του και τους βόρειους γείτονές του να κλείνουν τα σύνορα λόγω προσφυγικού;

Το ίδιο ερώτημα, φυσικά, ισχύει για τον Γερμανό, τον Γάλλο κ.ο.κ.

Σε κάθε περίπτωση, τα «μπαλώματα» και οι «επιπολαιότητες» μπορεί να είναι αποτελεσματικές σε καιρούς ευφορίας, οικονομικής ευημερίας και ειρήνης, αλλά δεν αντέχουν στις κρίσεις. Και αυτό αποδεικνύεται τώρα, που η Ε.Ε. αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει όλες στις κρίσεις σε όλα τα  μέτωπα.

Χωρίς ενιαία οικονομική πολιτική, ενιαίο προϋπολογισμό και «ταμείο», η οικονομική κρίση δεν έχει αντιμετωπιστεί. Οι νεοφιλελεύθερες εμμονές της Γερμανίας έχουν εν πολλοίς καταστεί δόγμα της Ευρωζώνης, με βαρύ όμως τίμημα για το πώς βλέπουν την Ευρώπη οι λαοί της Ευρώπης.

Χωρίς ενιαίες υπηρεσίες ασφαλείας και μυστικές υπηρεσίες, τρομοκράτες περνούν από τη μία χώρα στην άλλη, πολλές φορές κάτω από τα μάτια της Αστυνομίας ή των μυστικών υπηρεσιών,  και σπέρνουν παντού τον τρόμο.

Χωρίς ενιαία προσφυγική-μεταναστευτική πολιτική, η Ευρώπη παρακαλάει την Τουρκία του Ερντογάν να δεχθεί 72.000 μετανάστες και μπαίνει σε ένα ανατολίτικο παζάρι που καθόλου δεν προσιδιάζει με το ειδικό βάρος της Ευρώπης, αλλά και των χωρών που την συναποτελούν. Και ταυτόχρονα, βλέπει την πεμπτουσία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, δηλαδή τη ζώνη Σένγκεν, να απειλείται με κλειστά σύνορα, μονομερείς ενέργειες και άλλα ηχηρά παρόμοια.

Κοντολογίς, είτε η Ευρώπη θα δει ορισμένα πράγματα από την αρχή, είτε θα αρχίσει, κατά το γνωστό δημοσιογραφικό κλισέ, να «ξηλώνεται το πουλόβερ». Καλή η Ευρωζώνη, αλλά τώρα χρειάζεται ενιαία οικονομική πολιτική και κοινό ταμείο. Καλή η υψηλή διπλωματία, αλλά τώρα χρειάζεται υπουργός Εξωτερικών της Ε.Ε. Καλή η ελεύθερη μετακίνηση της ζώνης Σένγκεν, αλλά τώρα απαιτείται κοινή προσφυγική και μεταναστευτική πολιτική. Χωρίς παρακάλια προς την Τουρκία. Όπως αρμόζει στο όραμα κάποιων για τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης».

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.