ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Σε κατάσταση  έκτακτης ανάγκης...

Άφρονες πολιτικές χρόνων οδήγησαν τη χώρα στην ανυποληψία και τη γενική παρακμή. Η κατάστασή της γίνεται πιο δραματική από το εισαγόμενο πρόβλημα των προσφύγων και τον κυνισμό των  συμμάχων της.

Η διαχείριση της σημερινής πραγματικότητας απαιτεί  εθνική ενότητα με νέκρωση των διαφορών και  επιστράτευση των αρίστων.

Τώρα που είναι ώρα εγρήγορσης, οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των πολιτικών κομμάτων κυριαρχούν, η έννοια του κοινού καλού παραμερίζεται και η χώρα έχει αφεθεί  στις αγκάλες του λαϊκισμού όλων των αποχρώσεων.

Οι πολιτικοί μας δεν γνωρίζουν ότι, όταν οι ηθικές δυνάμεις, που είναι ο οπλισμός μιας κοινωνίας,  χάνουν τη δύναμή τους, πλησιάζουμε στην επικράτεια του χάους;

Σε αυτή την κατάσταση ανυποληψίας, οι κυβερνώντες διαπραγματεύονται με τους «θεσμούς» για το βάρος των υποχρεώσεων που πρέπει να αναλάβουν οι πολίτες, χωρίς να έχει γίνει καμία σοβαρή προσπάθεια για την παραγωγή πλούτου και την αξιόπιστη λειτουργία των θεσμών.

Από τις δηλώσεις πολιτικών και τις αναλύσεις  στελεχών των ΜΜΕ γίνεται κατανοητό ότι ως κυρίαρχη επιλογή είναι να προκύψει εκείνο το αποτέλεσμα που θα αποπλανήσει για μια ακόμη φορά τους πολίτες. Και για να γίνω σαφής.

Το τι θα επιλέξουν οι κυβερνώντες δεν είναι σίγουρο ότι θα είναι το πιο δίκαιο, γιατί, για τους γνωστούς επικοινωνιακούς λόγους, εκείνο που προτιμούν οι άνθρωποι της εξουσίας είναι συνήθως το λιγότερο ορατό και το λιγότερο επαχθές φαινομενικά. Για παράδειγμα, η έμμεση φορολογία είναι λιγότερη ορατή από την άμεση και, κατά συνέπεια, εγείρει λιγότερες διαμαρτυρίες.

Στην επιλογή τους όμως αυτή οι κυβερνώντες, που είναι ακραιφνώς ενταγμένη στο πλαίσιο της πολιτικής μας κουλτούρας, οι ομάδες μικρής πολιτικής επιρροής δεν έχουν την ανάλογη με τα προβλήματά τους αντιμετώπιση από την εξουσία, αγνοώντας ότι διανύουμε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης που δεν επιδέχεται επικοινωνιακά τεχνάσματα και πρακτικές. Για παράδειγμα οι ανάπηροι, που έχουν περισσότερα από τους υγιείς έξοδα διαβίωσης, αντιμετωπίζονται με αναπηρία ευαισθησίας όσον αφορά τη συνταξιοδότησή τους. Μήπως η σημερινή κυβέρνηση που μιλάει πολύ για κοινωνική πολιτική πρέπει να σκύψει στο πρόβλημα και να μιμηθεί συντηρητικές (!) ευρωπαϊκές κυβερνήσεις; Αλλά, και μια άλλη κατηγορία πολιτών που βρίσκονται κοντά στην αναχώρηση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με την πρέπουσα αξιοπρέπεια, δίνοντας έτσι νόημα στην παλιά δήλωση... « περήφανα γηρατειά»...

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όπως η σημερινή, οι κυβερνώντες έχουν την ευκαιρία και την υποχρέωση να φέρουν στην επιφάνεια, και να μιμηθούν, τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας μας.

Η ανάκλησή τους στο παρόν θα συμβάλλει στην αναζήτηση της συλλογικής συνείδησης, που καθημερινά αγνοούμε, στη συναρμολόγηση της διάτρητης κοινωνικής συνοχής, στην εκ νέου ανακάλυψη της σημασίας του διπλανού μας και στον ορισμό των ορίων της ελευθερίας μας.

Τέλος

Οι  πολιτικοί μας πέρα από την εφήμερη διάσταση της δόξας πρέπει να δουν την προβολή της στο απώτερο μέλλον, γιατί όπως είπε και ο K.Popper: « η ευθύνη τους δεν σταματάει με το θάνατο ή την αποχώρησή τους από την ενεργό πολιτική».

Ο. Καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

E-mail: [email protected]

 

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.