ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Πρόκληση για μέλλον μέσα από το παρόν «χάος»

Η κοινότοπη ερώτηση των χρόνων μας "πού πάμε" , συνοδεύεται κατά κανόνα με την αφοπλιστικής ειλικρίνειας απάντηση "άγνωστο", "θα δούμε" και παρόμοιας αναλυτικής διαδικασίας λεκτικά ευρήματα, τα οποία μάλλον είναι και τα πιο έντιμα για όσους τουλάχιστον έχουν συνείδηση της κατάστασης.

Προσωπικά είχα υιοθετήσει μια απάντηση που άκουσα από εμβριθή αναλυτή και την χρησιμοποιώ μέχρι σήμερα. "ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΑΘΟΣ...". Αφενός μεν άφηνε περιθώρια σε νέες εκπλήξεις, αφετέρου δημιουργούσε και μια προοπτική ότι με την ολοκλήρωση του κύκλου θα βρίσκαμε ως χώρα την κανονική μας πορεία.
Δηλαδή φληναφήματα...

Γιατί ούτε κανονικότητα υπήρχε για να χαθεί, εκτός αν ονομάζουμε έτσι το σύνολο των αιτίων που μας οδήγησαν στην κρίση , ούτε βέβαια παρά το ότι κυβέρνησαν πλέον οι πάντες ουδόλως διαφαίνεται να έχουμε ξεκολλήσει από το τέλμα στο οποίο στροβιλιζόμαστε. Η ανικανότητα των κατά περιόδους αρκετών προσώπων που ασκούν εξουσία συμπληρώνει επάξια το αίσθημα απογοήτευσης και απαισιοδοξίας που κατακλύζουν την κοινωνία.

Από σήμερα λοιπόν ίσως θα ήταν σκόπιμο να επιλέγουμε ως τρόπο απεικόνισης της πραγματικότητας και απάντηση την λέξη "ΧΑΟΣ". Για δύο λόγους .

Πρώτον γιατί θεωρώ ότι περιγράφει πλήρως την εντελώς εκτός ρυθμών κατάσταση που ζούμε και τους στροβιλισμούς που έχουν αντικαταστήσει την έστω και με μεγάλες διακυμάνσεις της πορείας μας ως κοινωνία, αλλά και τις αναταράξεις που βιώνουμε ως προσωπικότητες.

Και δεύτερον , ο όρος αυτός παραπέμπει στη σχετική θεωρία που εξελισσόμενη από τον ΗΣΙΟΔΟ στη Θεογνία του ("πριν από κάθε άλλο ήταν το Χάος"), μέχρι την επιστημονική επιβεβαίωση του ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ και το φαινόμενο της πεταλούδας του LORENZ , μας δημιουργεί και την πολυποθούμενη προοπτική. Αρκεί να αντιλαμβανόμαστε πώς λειτουργεί ο κόσμος.

Ότι η πορεία του δεν είναι μια ευθεία γραμμή, αλλά τεθλασμένη που συνέχεια λυγίζει υπό το βάρος του τυχαίου αλλά δεν μπορεί να γυρίσει προς την ασφάλεια των μετόπισθεν.

Ότι η κίνηση αυτή δεν είναι προβλέψιμη και ότι κατά τον ίδιο λόγο, όσοι πιστεύουν ότι ο πλήρης έλεγχος και η ισχύς μπορούν να καθορίζουν και να καθοδηγούν τα πάντα, μάλλον πλανώνται.

Το ίδιο συμβαίνει και όταν όπως σήμερα φαίνεται ότι δεν λειτουργεί τίποτε, ότι τίποτε δεν είναι προβλέψιμο, ότι ψάχνουμε εδώ και χρόνια να βρούμε λύσεις για να φθάσουμε στο δήθεν ασφαλές εχθές, το οποίο στην ουσία μας έφερε στην κατάσταση αυτή, ας μην παραγνωρίζουμε τη δύναμη της ατομικής πρωτοβουλίας, τη δύναμη των λίγων, αφού μια ελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων μπορεί με την πάροδο των χρόνων να οδηγήσει σε απρόβλεπτες συνέπειες.

Να επιφέρει ΑΛΛΑΓΕΣ που σήμερα δεν μπορούμε καν να τις προσδιορίσουμε. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι η όποια χαοτική κατάσταση περιέχει εν σπέρματι όλα όσα ίσως αύριο αποτελέσουν ένα άλλο πολιτικό και οικονομικό Σύμπαν, ίσως αρχίσουμε να εργαζόμαστε προς αυτό. Γιατί η θεωρία του χάους δεν δημιουργήθηκε για να επαναπαυόμαστε στο τυχαίο, την έλλειψη τάξης και το ανεξέλεγκτο.

Αντίθετα μέσα απο την συνειδησιακή μας εξέλιξη, αποκτάμε τη δυνατότητα να αντιληφθούμε τη ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ των ΜΙΚΡΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΕΠΙΡΡΟΩΝ σε καθολικά συστήματα. Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ αναγνωρίζεται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και κάθε μικρή δράση αποκτά μεγάλη σημασία. Έτσι όμως διευρύνεται και η έννοια της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ σε συνδυασμό με την αντίστοιχη υπευθυνότητα. Νοιώθουμε πιο ελεύθεροι όταν πιστεύουμε ότι με την πράξη μας, την ατομική μας δράση, συμμετέχουμε πλήρως στη διαμόρφωση της πραγματικότητας. Όπως βέβαια να γνωρίζουμε και ότι επωμιζόμαστε μεγάλη ευθύνη όταν επιλέγουμε την έστω και μικρή δράση από την αδράνεια , ευθύνη απέναντι στην προσωπική μας υπόσταση αλλά και στο σύνολο.

Πρόκληση λοιπόν για ΜΕΛΛΟΝ μέσα από το παρόν ΧΑΟΣ.
Ο Γιώργος Πεταλωτής είναι εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και πρώην υπουργός

2 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. ΝΒ 11:51 16/04/2016

    »ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΕΝΟ» ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ…ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

    1. Β. ΚΟΚΚΙΝΟΣ: Δεν έχω χρόνο. Δικάζω τον Ανδρέα Παπανδρέου.
    ===========================
    ΑΘΩΟΣ Ο ΑΝΤΡΕΑΣ: ΕΝΟΧΟΙ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ- ΚΟΚΚΙΝΟΙ- ΚΑΙ…ΣΙΑ!!!

    Η αθωωτική απόφαση για τον Ανδρέα Παπανδρέου ήρθε πανηγυρικά τις πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Ιανουαρίου 1992. «Κοιτάξαμε στα γρήγορα τα πρόσωπα όλων των δικαστών … Ψάξαμε στους περισσότερους την εσωτερική γαλήνη. Και ψηλαφήσαμε τη θλίψη των λίγων.
    Συγκεκριμένα : Του προέδρου του Υπουργοδικείου.
    ======================

    2. Προδόθηκε πολλαπλά. Ακόμα και με την ανάγνωση της απόφασης. Διαβάζοντας την αθωωτική απόφαση, μετέδιδε και θλίψη στο χρώμα της φωνής του. Και ανέγνωσε το σκεπτικό της καταδικαστικής μειοψηφίας, λες και αυτή ήταν η απόφαση.
    Η φωνή του Βασίλη Κόκκινου είχε τότε σθένος.Στη συνέχεια, τη θλίψη εκείνου του δικαστή που περίμενε αυτή τη στιγμή σαν μία προσωπική ιστορική βεντέτα ανάμεσα σε αυτόν και τον Ανδρέα Παπανδρέου! Κυκλοφορούσε σε όλες τις διασκέψεις, πριν από την έναρξη της ΔΙΚΗΣ του Υπουργοδικείου, έχωνε την μία του παλάμη στην άλλη και την έτριβε δυνατά.

    3.¨Δεν μπορώ να αναλάβω την εισήγηση(πότε της μίας και πότε της άλλης υπόθεσης).
    Δεν έχω χρόνο. Δικάζω τον Ανδρέα Παπανδρέου. ¨…
    ———————————————-
    Και ήταν ο ίδιος που τις πρώτες ημέρες του Υπουργοδικείου απευθυνόταν σε δύο τρεις συναδέλφους τους προσβλητικά.
    Είχε φανεί από την αρχή πως δεν θα υπάκουαν. ¨Γιατί καθυστερούμε τη δίκη;
    Γιατί δεν τελειώνουμε; Ο Παπανδρέου είναι ένοχος σε όλα. Δέκα – τρία. Το πολύ¨.
    ——————————————————————————————————————
    Υπαινισσόταν ότι οι απαλλακτικές γνώμες δεν θα ξεπερνούσαν τις τρεις»!

    4. Η μειοψηφία και οι 62 προσθήκες
    =====================
    Στο σημείο αυτό, ο κ. Βγόντζας αποκαλύπτει ότι η απόφαση της μειοψηφίας που υπήρξε καταδικαστική για τον Ανδρέα Παπανδρέου ξαναγράφτηκε μετά την ανάγνωσή της, ενώ περιείχε και ¨περίεργες¨ αναφορές για τον σημερινό πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου!
    ============================
    «Ο Ανδρέας Παπανδρέου ποτέ δεν αναζήτησε τα επίσημα πρακτικά και το πλήρες περιεχόμενο της απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου».

    5.Ωστόσο, «η σύγκριση ανάμεσα στο κείμενο της απόφασης και του σκεπτικού της, όπως διαβάστηκε τη μεγάλη νύχτα από 16 προς 17 Ιανουαρίου 1992, είναι αποκαλυπτική.

    *Εξήντα διαφορές – προσθήκες!
    ========================
    Τόσες είναι οι προσθήκες στο σκεπτικό της μειοψηφίας.
    Δεν είναι συμπληρώσεις. Δεν είναι βελτιώσεις οριακής φύσης και έκτασης.
    Ουσιαστικά είναι ξαναγράψιμο. Είναι ένα καινούργιο σκεπτικό.
    Ένα σκεπτικό που δεν συζητήθηκε. .. Στο όνομα της γνώμης της μειοψηφίας διατυπώνεται αυστηρή κριτική στις θέσεις της πλειοψηφίας. Η μειοψηφία ασκεί,δηλαδή, κριτική στην απόφαση του δικαστηρίου!!! …

  2. Ακούγεται ευκρινώς η σάλπιγγα της έγερσης !
    Τι θα πούμε στα εγγόνια μας οταν μας ρωτήσουν τι κάνετε εσείς παππού στον πόλεμο ;
    Μην τα περιμένουμε όλα απο Πεταλωτήδες , Παπακωνσταντίνου , Καρχημακηδες , Παπανδρέου και την στενή παρέα τους ….
    Ας είμαστε και μείς της βάσης εδώ ……

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.