ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Προτάσεις ή… «Πάρτε πίσω το Ασφαλιστικό»;

Η χώρα ετοιμάζεται να βάλει λουκέτο, πλείστες όσες οργανώσεις εργαζομένων και συνδικάτα σχεδιάζουν κινητοποιήσεις, ενώ η κυβέρνηση προχωρά στην διακεκαυμένη ζώνη των διαπραγματεύσεων με την ελπίδα ότι θα βγει λευκός καπνός στις συζητήσεις που γίνονται στο Χίλτον μεταξύ των επικεφαλής του κουαρτέτου και των υπουργών της ελληνικής κυβέρνησης.

Μεταξύ των θεμάτων που τίθενται υπό διαπραγμάτευση, κορυφαία θέση έχει το Ασφαλιστικό. Το Ασφαλιστικό που, κατά κοινή ομολογία δεν «βγαίνει» και, όπως έχουν πει πολλοί, η ανάγκη για μεταρρύθμισή του και για την αποκατάσταση της βιωσιμότητάς του θα παρέμενε παρούσα στο τραπέζι, ακόμη και χωρίς τρόικα, ακόμη και χωρίς Μνημόνια.

Ειδικά, όμως, στο θέμα του Ασφαλιστικού, αυτό που μπορεί να δει κανείς είναι ότι, παρά την συλλογική συνειδητοποίηση του μονόδρομου για τη χώρα, έτσι όπως αυτή εκφράστηκε από τα εκλογικό σώμα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, οι ενώσεις των εργαζομένων και οι διάφορες επαγγελματικές ομάδες διαμαρτύρονται ως εάν να μην έχει συμβεί τίποτα στη χώρα. Ως εάν να βρισκόμαστε… 3 ή και 4 χρόνια νωρίτερα.

Για παράδειγμα, αυτό που ζητούν από την κυβέρνηση οι δικηγόροι, οι μηχανικοί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες εν γένει, ενώ ετοιμαζόμαστε να το ζητήσουμε τώρα κι εμείς οι δημοσιογράφοι, είναι «να πάρει πίσω το Ασφαλιστικό».

Κάθε κλάδος έχει εντοπίσει ποιες διατάξεις θίγουν τον πυρήνα των συμφερόντων του. Παρόλα αυτά, καμία επαγγελματική κατηγορία δεν έχει μπει στην διαδικασία να ζητήσει αλλαγή συγκεκριμένων προβλέψεων-διατάξεων, να αντιπροτείνει με ποιες άλλες προβλέψεις θα μπορούσαν να αντικατασταθούν και, επίσης, να παρουσιάσει τρόπους δίκαιης κατανομής των βαρών. Αντιθέτως, όλοι οι αντιδρώντες δεν μπαίνουν σε αυτό τον κόπο. Στρουθοκαμηλίζουν, καμώνονται ότι το Ασφαλιστικό τους θα «βγαίνει» για πάντα ή νομίζουν ότι μπορούν τα πράγματα να συνεχίσουν ως έχουν, σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Τα ίδια, φυσικά –ίσως και χειρότερα, αφού λόγω επαγγέλματος θα έπρεπε να είμαστε «υποψιασμένοι»- ισχύουν και για εμάς, τους δημοσιογράφους. Γνωρίζαμε ότι η σταδιακή κατάργηση του αγγελιόσημου είχε δρομολογηθεί από τα πρώτα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση Σαμαρά, από το 2012. Τελικώς, παίρναμε διαρκώς τη μία αναβολή πάνω στην άλλη, αλλά ξέραμε πολύ καλά ότι το αγγελιόσημο, όπως και όλοι οι «φόροι υπέρ τρίτων», έχουν μπει στο στόχαστρο του κουαρτέτου με μία συγκεκριμένη λογική. Με άλλα λόγια, γνωρίζαμε –ή θα έπρεπε να γνωρίζουμε- ότι αργά ή γρήγορα, το αγγελιόσημο θα τελείωνε. Είχαμε 4 χρόνια, λοιπόν, ως δημοσιογράφοι, ώστε να καταλήξουμε σε κάποιες αντιπροτάσεις, που θα εξασφάλιζαν την βιωσιμότητα του ταμείου μας.

Αντ’ αυτών, μια απ’ τα ίδια: «Πάρτε πίσω το Ασφαλιστικό», φωνάζουμε στην κυβέρνηση.

Όμως, το Ασφαλιστικό δεν μπορεί να το πάρει κανείς πίσω. Γιατί ως σύστημα δεν «βγαίνει». Γιατί η αξιολόγηση πρέπει να κλείσει. Γιατί η χώρα πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Κατά συνέπεια, τώρα που ανοίγει και θεσμικά η συζήτηση, όσοι έχουν προτάσεις, μπορεί και να καταφέρουν κάτι. Όσοι φωνάζουν «πάρτε το πίσω», ας διαβάσουν καλά από τώρα το σχέδιο της κυβέρνησης, για να ξέρουν από τώρα τι θα τους συμβεί στο μέλλον.

*Το κείμενο γράφτηκε πριν την απόφαση της ΠΟΕΣΥ το περασμένο Σάββατο για συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.