ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Τα μυστικά του βάλτου

Αν ο Θεός ήθελε να παίζουμε με ψηλές μπαλιές θα έβαζε χορτάρι στα σύννεφα, έλεγε ο μακαρίτης Μπράιαν Κλαφ, παλιός προπονητής της Νότιγχαμ Φόρεστ. Για την ελληνική συγκυβέρνηση, όμως, δεν έχει καμία σημασία το τερέν στο οποίο πασάρει σύριζα στο έδαφος ή ρίχνει ζαριές. Στο βάλτο που σέρνεται τίποτα δεν τσουλάει.

Και ακόμη χειρότερα, βυθίζει όλο και πιο ακόμη βαθιά τη παγωμένη οικονομία και τη ρημαγμένη κοινωνία με τις φοροεπιδρομές που προτείνει στους δανειστές. Δεν είναι μόνο ότι η κυβέρνηση ξέχασε το ”κούρεμα” του χρέους ή ότι έβαλε στο ράφι ένα προσωρινό μορατόριουμ αποπληρωμής ενός μέρους του. Ούτε ότι επιχειρεί δήθεν αγανακτισμένη να καλύψει με επικοινωνιακές κορώνες την υποταγή της στη τρόικα, κουαρτέτο, θεσμούς, Χιλτονέζους, ή όπως αλλιώς λέγονται οι δανειστές.

Το σοβαρό ζήτημα είναι ότι επιμένει στο ίδιο καταστροφικό μοντέλο φόρων και περικοπών που προσπάθησαν να διαχειριστούν ανορθολογικά, άρα δίχως αντίκρισμα, επί πέντε χρόνια οι προηγούμενες, κυβερνήσεις. Με ανεπιτυχές αποτέλεσμα να ασφυκτιά μαρτυρικά η εγχώρια οικονομία και να γονατίσει η ταλαιπωρημένη κοινωνία. Με ανεργία σε διεθνώς ιστορικά υψηλά, με μισθούς πείνας, συντάξεις εξαθλίωσης, ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου, εκτεταμένη φτωχοποίηση, προνοιακές δομές και δημόσια παιδεία υπό κατάρρευση, διευρυμένο εκπατρισμό ντόπιων επιχειρήσεων και με μια χαμένη νέα γενιά οδηγημένη στη μετανάστευση.

Από τότε τίποτε δεν άλλαξε. Και φτάνει σήμερα η παρούσα, επίσης μνημονιακή, Ελληνική κυβέρνηση- η οποία αποφασίζει εάν και πού θα μπουν φόροι, εάν και που θα γίνουν περικοπές, ώστε να ικανοποιηθούν οι δανειστές- να ξαναγυρίσει στο μοιραία λανθασμένο μείγμα οικονομικής πολιτικής. Κοινώς να επαναδρομολογήσει μια από τα ίδια. Επιδιώκοντας με μια νεοεφευρημένη ληστρική επιδρομή ακρωτηριαστικών φόρων και ολέθριων χαρατσιών να εξυπηρετήσει το γιγάντιο χρέος και να παράγει ανέφικτα υπέρογκα πλεονάσματα πάνω σε έδαφος ύφεσης, ανεργίας και αποεπένδυσης.

Αναπόφευκτα η ήδη “σκοτωμένη” οικονομία της χώρας βουτάει πλέον ακάθεκτη προς αβυσσαλέα τρίσβαθα. Μια κι ο λογαριασμός δεν έχει πάτο, μετά από εκείνη την καλοκαιρινή 17ωρη “αντίσταση” του Τσίπρα στους Ευρωπαίους. Τι άλλο παρά την συρρίκνωση των προσδοκιών των έντρομων πολιτών και την επιβολή ενός αέναου Σισύφειου μαρτυρίου τους απεργάζεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όταν με μέτρα ύψους 5,5 δισ. κατά δική της δήλωση “τσεκουρώνει” τον ελληνικό λαό;

Πόσο παραπάνω θα τον εξαντλήσει με αμέτρητους έμμεσους φόρους και πόσο θα τον παραμυθιάζει ότι δήθεν “διαπραγματεύεται” όταν εκπονεί και άλλους φόρους-έκπληξη, πριν ακόμη συζητηθεί επισήμως το ασφαλιστικό «πακέτο» για εξοικονόμηση 1,8 δισ. από περικοπές συντάξεων ή αυξήσεις ασφαλιστικών εισφορών; Πόσο, τέλος, είναι διατιθεμένη να διαλύσει τον ιδιωτικό και παραγωγικό τομέα της οικονομίας, προσθέτοντας ακόμη περισσότερους νέους ανέργους, εφαρμόζοντας κυνικά πολιτική αύξησης εσόδων μέσω φορολογίας κατά κύριο λόγο και λιγότερο μείωσης δημόσιων δαπανών;

Τσάμπα ερωτήματα και ποιος να τα απαντήσει; Η Τζάκρη, ο Τρύφων, Κατρούγκαλος ή μήπως ο Μάρδας; Κακά τα ψέματα. Στην οξύτατη διαχειριστική ανεπάρκεια της κυβέρνησης προστίθεται βαθμιαία η βαθιά κρίση σχεδιασμού, φυσιογνωμίας, κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης. Της απομένει μόνον η υπαρξιακή επιβίωση μέσω της παραμονής στην εξουσία με πρόταγμα την εξυπηρέτηση της υποτιθέμενης εκλογικής της πελατείας και όσων πολιτικών και κοινωνικών ερεισμάτων της έχουν απομείνει.

Αντί να μειώσει άμεσα τις αμυντικές δαπάνες τις ετεροχρονίζει για να έχει ευχαριστημένους κάτι στρατόκαυλους ψεκασμένους. Αντί να ελαττώσει το μισθολογικό κόστος του Δημοσίου το αυξάνει για να βολευτούν ως μετακλητοί κάτι αγράμματοι κολλητοί μπάρμεν. Αντί να να εκσυγχρονίσει και να καταστήσει διαφανές το κράτος, διαμηνύει την απόλυτη προστασία των αργόσχολων δημοσίων υπαλλήλων, των υψηλοσυνταξιούχων δικαστικών, των παρωχημένων εργατοπατέρων. Αντί να δώσει δείγματα αξιοπιστίας, συνέπειας και αποτελεσματικότητας παραδίδει τις δημόσιες υποθέσεις σε εξουσιολαγνικά πράσινα ρετάλια και τυχοδιωκτικά γαλάζιους νταραβεριτζήδες . Όπως ακριβώς αφιερώνει το προσφυγικό στο θίασο των επαγγελματιών “αλληλέγγυων”.

Ποιοι, άραγε, απομένουν στου “βάλτου τα νερά στου τέλματος το μνήμα” στα οποία τσαλαβουτά με τα σωσίβια των προκατόχων της η σημερινή κυβέρνηση ώστε να διαπομπευτούν ως εχθροί της αναδιανομής του εισοδήματος και υπέρμαχοι της κοινωνικής αδικίας; Δεν είναι μυστικό. Μα φυσικά η ιδιωτική οικονομία, οι φουκαράδες των 500 ευρώ και οι “αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι”.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.