Συνήθως κάθε Πέμπτη βράδυ βρισκόμαστε κάποιοι φίλοι. Είναι κάτι σαν ζουρφίξ. Ξεκίνησε εδώ και χρόνια. Στην αρχή, και για για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ήμασταν τρεις-τέσσερις, γίναμε πέντε, έξι και τώρα, κάποια βράδια, μπορεί να είμαστε και δέκα. Ο Μιχάλης, η ψυχή ουσιαστικά της παρέας, είναι Λίβερπουλ και χθες ήθελε να δει τη ρεβάνς του αγώνα με τη Ντόρτμουντ.

Η "μάζωξη της Πέμπτης" λοιπόν δεν έγινε. Ευτυχώς. Κάθισα σπίτι και είδα το συγκλονιστικό παιχνίδι που έγινε στο Άνφιλντ. Τι ματσάρα ήταν αυτή! Τι ανατροπή! Το 0-2 του ημιχρόνου έγινε, στις καθυστερήσεις, 4-3. Η Λίβερπουλ που για 90' ήταν στο καναβάτσο σήμερα βρίσκεται στους "4" του Γιουρόπα Λιγκ και ο προπονητής της ο Γιούργκεν Κλοπ θα διεκδικήσει το τρόπαιο. Λέτε αυτό που δεν κατάφερε το 2013 με την προηγούμενη ομάδα του, την Ντόρτμουντ, στο Τσάμπιονς Λιγκ, κόντρα στην Μπάγερν, να το καταφέρει το 2016 με τη Λίβερπουλ, στο Γιουρόπα; Πολύ πιθανό.

Δεν είδα όμως μόνο το "ματς της χρονιάς" (όπως χαρακτήρισαν οι συνάδελφοι των αθλητικών σάιτ το Λίβερπουλ - Ντόρτμουντ), αλλά και την παράταση του Σεβίλλη - Αθλέτικο Μπιλμπάο. Άλλη ομορφιά εκεί. Χάσαμε 5-4 στα πέναλτι. Εγώ ήμουν με την Μπιλμπάο λόγω Βαλβέρδε, τον οποίον εμείς οι "γαύροι" τον έχουμε σε μεγάλη υπόληψη, επειδή μ' αυτόν προπονητή ο Ολυμπιακός εκτός από τα δύο πρωταθλήματα και το ένα κύπελλο που πήρε έπαιξε και σπουδαία μπάλα, ενώ στην Ευρώπη νίκησε τη Μπενφίκα με 5-1, τη Χέρτα με 4-0, τη Ντόρτμουντ με 3-1, τη Μαρσέιγ 1-0, την Άρσεναλ 3-1.

Τέλος πάντων και για να μην πολυλογώ. Χθες ήταν μια καλή ποδοσφαιρικά ημέρα. Το Λίβερπουλ - Ντόρτμουντ (4-3) θα μείνει στην ιστορία. Στην ιστορία θα μείνει και το προχθεσινό ματς. Η νίκη με 2-0 και πρόκριση της Αθλέτικο Μαδρίτης σε βάρος της Μπαρτσελόνας, που ήταν ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση και φέτος του Τσάμπιονς Λιγκ. Συγκλονιστικός ήταν και ο αγώνας της Τρίτης ανάμεσα στη Μάντσεστερ Σίτι και την Παρί Σεν Ζερμαίν και η πρόκριση των Άγγλων σε βάρος των Γάλλων. Γενικά ήταν ένα καλό, πολύ καλό ποδοσφαιρικό τριήμερο.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Όχι βέβαια μόνον επειδή μου αρέσει το τόπι, αλλά και σαν αντίστιξη με τα όσα συμβαίνουν στα καθ' ημάς. Την ίδια ώρα που οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις εκπέμπουν γκολ, θέαμα και πολιτισμό, στην Ελλάδα επικρατεί μιζέρια, γκρίνια και αποσύνθεση. Την ώρα που στην Ευρώπη μπαίνουμε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς και του Γιουρόπα Λιγκ στην Αθήνα ακόμη δεν έχει αποφασιστεί αν, πότε και πως θα γίνουν οι αγώνες κυπέλλου.

Αλαφούζος, Σαββίδης και Μελισσανίδης αντί να κάνουν επενδύσεις στις ομάδες τους ολημερίς κι ολονυχτίς ασχολούνται με "έργα και τις ημέρες" του Μαρινάκη. Αντί να προσπαθήσουν να αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία του Ολυμπιακού στο γήπεδο, με τους ποδοσφαιριστές τους, προσβλέπουν σε ενίσχυσή τους από τους δικαστές. Αντί να στηρίζονται στις φανέλες των σωματείων τους ελπίζουν σε βοήθεια από διάφορα γκρι κοστούμια μεταξύ των οποίων και κυβερνητικά. Ακόμη και δίκαιο σε κάποια θέματα να έχουν, το χάνουν όταν το μόνο που κάνουν είναι να σκούζουν μονίμως για την αδικία που, όπως λένε, υφίστανται από το "σύστημα Μαρινάκη".

Ενώ στην Ευρώπη διχάζονται για το ποιός είναι καλύτερος: ο Μέσι ή ο Ρονάλντο;, εμείς σφαζόμαστε για το αν έχει δίκαιο ο Κοντονής ή ο Γκιρτζίκης! Όταν ολόκληρη η ποδοσφαιρική Ευρώπη παρακολουθεί με αγωνία και ενδιαφέρον για το πότε θα μπει η μπάλα στο πλεκτό, εμείς εδώ στο Ελλαδιστάν (ναι ναι τώρα με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες είμαστε όντως Ελλαδιστάν) ασχολούμαστε και ερίζουμε για το αν είναι καλό να βγουν (Grexit) οι ελληνικές ομάδες από τις διεθνείς διοργανώσεις!

Ενώ στο Άνφιλντ, στο Βιθέντε Καλντερόν, στο Ντα Λουζ δεν έπεφτε καρφίτσα, οι αγώνες στο Περιστέρι, το Καραϊσκάκη, το ΟΑΚΑ μπορεί να γίνουν ακόμη και με άδειες εξέδρες. Στα ευρωπαϊκά γήπεδα έχουμε γιορτή και στα ελληνικά κηδεία. Σ' όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην Ευρώπη, όταν συζητούν για ποδόσφαιρο συζητούν για τους ποδοσφαιριστές και τις ομάδες και μόνο στην Ελλάδα η συζήτηση γίνεται για τους παράγοντες και τις "παράγκες" τους.

Άι σιχτίρ, συγχύστηκα πάλι. Για την επική ανατροπή της Λίβερπουλ ήθελα να γράψω και κατέληξα να ασχολούμαι με μ@λ@κίες. Το τέταρτο γκολ των "Κόκκινων" το πανηγύρισαν, όπως φαίνεται στο βίντεο, ακόμη και οι ανάπηροι, ενώ στο ελληνικό πρωτάθλημα οι φίλαθλοι στα περισσότερα ματς γιουχάρουν τους παίχτες επειδή, όπως λένε, είναι ανάπηροι. Με τις υγείες μας...