Απουσιάζει κανείς; Ακόμα κι οι πιλότοι της Φόρμουλα 1 αναμένονται στην Κρουαζέτ, μόλις πέσει η καρό σημαία στο γειτονικό Μονακό. Μόνον οι αντίπαλοι προπονητές, Ομπράντοβιτς και Ιτούδης, ο Γάλλος Ντε Κολό κι ο δικός μας Κώστας Σλούκας που βρίσκονται στο Βερολίνο για τον τελικό του Ευρωπαϊκού Μπάσκετ. Αλλ' αυτή η αναμέτρηση απασχολεί τη Μόσχα και την Κωνσταντινούπολη, όχι την Ριβιέρα και την αυτοκρατορία του σινεμά. Η τελευταία, με το ισχυρό της όπλο που διεθνώς είναι πασίγνωστο ως Φεστιβάλ των Καννών, σε πείσμα των καιρών και των συγκυριών, καταφέρνει να εκπέμψει το σήμα και τις εντυπώσεις που επιθυμεί. Κυρίως, να ξορκίσει το φάντασμα των τζιχαντιστών και του τρόμου υπογραμμίζοντας ότι ο κόσμος του θεάματος, η έβδομη κι οι υπόλοιπες προφανώς τέχνες, ο δυτικός πολιτισμός επίσης, δεν υποκύπτουν. Το τίμημα, σχετικό. Μικροαλλαγές στην προσέλευση, αυστηρότερος έλεγχος στις αίθουσες και στην είσοδο του PALAIS, περιπολίες στρατού σε κεντρικές οδούς, έγχρωμοι και γυναίκες με αυτόματα και κράνη.

Σημασία έχει ότι η διοργάνωση όχι απλώς συνεχίζεται αλλά φιλοδοξεί να κάνει πραγματικότητα το γνωστό από συναυλίες ή συγκεντρώσεις κάλεσμα, απωθητικό έτσι κι αλλιώς. Να είστε όλοι εκεί; Ήταν όλοι εκεί; Οι Κάννες κομπάζουν κιόλας. Είναι όλοι εδώ. Διόλου συμπτωματικός ο τίτλος του ημερησίου φυλλαδίου: Ποιος λείπει;  Την απάντηση την δίνουν, ατομικά και συλλογικά, οι δεκάδες των αστέρων, οι εκατοντάδες όσων προσπαθούν να γίνου αστέρες κι οι χιλιάδες των επισκεπτών που διψούν ν' αγγίξουν τους αστέρες, τέτοιες μέρες στην Κυανή Ακτή. Μιλώντας για αστέρες πρώτο και καλύτερο το φάντασμα της αστερόεσσας. Αφού στη Λέσβο δοξάστηκε ο Πάπας και στο Αιγαίο επιβλέπουν τα πλεούμενα του ΝΑΤΟ, γιατί επί γαλλικού εδάφους , μ' άλλη μια κυβέρνηση αριστεροβλεπούσα, να μην προσγειώνεται το λαμπερό προσωπικό του Χόλιγουντ, θριαμβεύοντας νυχθημερόν;

Πρώτη άφιξη στα χρονικά, η Τζούλια Ρόμπερτς αυτοπροσώπως μ' αφορμή το «MONEY MASTER» της Τζόντι Φόστερ. Ρηχό σχόλιο για τις παράπλευρες απώλειες του χρηματιστηριακού πυρετού, στον ρόλο του κυνικού πρωταγωνιστή ο Τζορτζ Κλούνεϊ. Υποστηρικτής της Χίλαρι Κλίντον, φορώντας το ύφος του «προοδευτικού φιλελεύθερου», δηλώνει πως το κακό, δηλαδή ο Ντόναλντ Τραμπ, δεν θα κερδίσει για τον απλούστατο λόγο ότι στην Αμερική δεν θα νικήσει ο φόβος. Ξέχασε τους Δίδυμους Πύργους ή γνωρίζει κάτι άλλο, πριν απ' τους ψηφοφόρους; Η τριάδα πάντως αποθεώνεται από το πλήθος των φωτογράφων κάτι που επαναλαμβάνεται στο κόκκινο χαλί όταν η Αμάλ Αλαμουντίν συμπληρώνει το κουαρτέτο. Ασπασμοί ανά δύο, εναλλάξ.

Λίγες ώρες μετά, η Ναόμι Γουότς ασπάζεται την Τζούλιαν Μουρ, εκείνη την Σούζαν Σάραντον κι αυτή με την σειρά της την Τζέσικα Τζαστέιν. Ανάμεσά τους, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ κι η πρόσφατη ταινία του «THE BFG» περνούν στ' αζήτητα. Όσο για τον έτερο βετεράνο, τον Γούντι Άλεν, επιχειρεί να μας διασκεδάσει με τις ερωτικές περιπέτειες νεαρού Εβραίου στο Λος Άντζελες του μεσοπολέμου, υπό την υψηλή προστασία του μεγαλομαφιόζου θείου του στο « CAFE SOCIETY», εκτός συναγωνισμού.

Απέναντι στο φάντασμα των φονταμενταλιστών, το φάντασμα του Στάλιν («STALIN'S COUCH» της Φανί Αρντάν), με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ να ενσαρκώνει κι άλλη φιγούρα δίπλα στους Νταντόν, Ομπελίξ, Συρανό και Στρος-Καν.

Τον μεγάλο ποιητή Πάμπλο «Νερούντα», ωστόσο, τον υποδύεται ο Λουίς Γκνέτσο στο ιστορικό πορτραίτο του Πάμπλο Λορέν, ενώ ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ προτιμάει τον ρόλο του σκοτεινού διώκτη, θυμίζοντας τον Αλέν Ντελόν ως Ραμόν Μερκαντέρ στην «Δολοφονία του Τρότσκι». Περί ανέμων και υδάτων, σκέφτεται κανείς. Μάλλον περί χρημάτων και φαντασμάτων. Σ' εποχές δύσκολες για όλους μας, τα φαντάσματα δείχνουν να πλεονεκτούν, καθώς γι' αυτά η είσοδος είναι ελεύθερη κι η πρόσβαση στο φεστιβάλ πανεύκολη. Ένα ακόμα, το πλέον ρομαντικό: μισόν αιώνα από την βράβευσή του εδώ στις Κάννες, ο Κλοντ Λελούς συνοδεύει το φιλμ που τον στοιχειώνει. «Ένας άνδρας, μία γυναίκα» σ' αναπαλαιωμένη βερσιόν, Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Ανούκ Αϊμέ και τα σίξτις προς την αθανασία.