ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Οι ιταλικές τράπεζες, η Deutsche Bank και η γερμανική εμμονή στους κανόνες για… τους άλλους

Σε όλα τα διεθνή οικονομικά ΜΜΕ, κυριαρχούν δύο πτυχές του τραπεζικού προβλήματος της Ευρώπης: αφενός, οι ιταλικές τράπεζες, που βρίσκονται σε «τρικυμία», αφετέρου η απειλή της Deutsche Bank.

Οι ιταλικές τράπεζες αποτελούν τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο της κυβέρνησης Ρέντσι, με τον ιταλό πρωθυπουργό να βρίσκεται εδώ και εβδομάδες σε τροχιά σύγκρουσης με το Βερολίνο και, δευτερευόντως με την ΕΚΤ, εξαιτίας των νέων κανόνων που ισχύουν στην Ευρωζώνη για την τραπεζική ένωση. Ο λόγος, φυσικά, για τον κανόνα του bail in, που προβλέπει πως εφεξής, όποια τράπεζα αποκτά πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας, τότε θα πρέπει να αναζητήσει τα αναγκαία κεφάλαια στους μετόχους, στους ομολογιούχους –κι αν δεν φτάσουν, στους καταθέτες. Μ’ άλλα λόγια, με τους νέους κανόνες, οι καταθέτες μίας τράπεζας καλούνται να συμμετάσχουν στην διάσωσή της και κάπως έτσι, το αγαθό της τραπεζικής πίστης στην Ευρωζώνη πάει περίπατο.

Παρότι κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει με ευκολία το αντίθετο –ότι, δηλαδή, είναι δίκαιο τα κράτη να ανακεφαλαιοποιούν με δημόσιο χρήμα τα τραπεζικά ιδρύματα που βρίσκονται σε ανάγκη- είναι προφανές ότι αν ο κανόνας του bail in αρχίσει να εφαρμόζεται στην Ευρωζώνη, οι αναταράξεις δε θα είναι μόνο οικονομικές, αλλά και πολιτικές.

Μπρα ντε φερ

Η κυβέρνηση Ρέντσι δεν έχει κρύψει τις προθέσεις της να ακολουθήσει «αντισυμβατικές» μεθόδους για να σώσει ιταλικές τράπεζες που βρίσκονται εν κινδύνω, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει παραβίαση των κοινών κανόνων της τραπεζικής ένωσης. Εξάλλου, οι πληροφορίες επιμένουν πως στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, η Άνγκελα Μέρκελ άνοιξε θέμα… κουρέματος καταθέσεων για την Ιταλία, δείχνοντας το σκληρό της πρόσωπο. «Δε δεχόμαστε μαθήματα από δασκάλες», ήταν η απάντηση Ρέντσι, καθώς ο Ιταλός πρωθυπουργός γνωρίζει ότι επί της ουσίας, έχει την ευχέρεια λόγω του ειδικού οικονομικού και πολιτικού βάρους της χώρας του να ακολουθήσει όποια «συνταγή» θέλει, χωρίς να υποστεί κυρώσεις.

Επιλεκτική ευαισθησία

Σε κάθε περίπτωση, το γερμανικό δόγμα περί bail in εξέφρασε χθες, μετά την συνεδρίαση του Eurogroup και ο επικεφαλής του οργάνου, Γερούν Ντάισελμπλουμ. Επέμεινε πολλές φορές ότι το ιταλικό πρόβλημα δεν είναι άμεσο και υπεραμύνθηκε των αποφάσεων που μπορεί να οδηγήσουν σε κούρεμα καταθέσεων Ιταλών πολιτών. Νωρίτερα, άλλωστε, και ο σκληρός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αναφερόμενος στις ιταλικές τράπεζες, έστειλε το μήνυμα πως «οι κανόνες πρέπει να τηρηθούν». «Εάν χρειαστούν βοήθεια, οι κανόνες πρέπει να τηρηθούν», είπε χαρακτηριστικά.

Μόνο που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, αλλά και ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup, «ξέχασαν» κάτι: δεν είναι μόνο ο Ματέο Ρέντσι που θέλει παραβίαση των κανόνων για τις ιταλικές τράπεζες. Η πρώτη που έθεσε αυτό το θέμα ήταν η γερμανική Deutsche Bank, η οποία, σύμφωνα με αναλυτές, έχει σοβαρότερο πρόβλημα από τις ιταλικές τράπεζες. Ο γερμανικός κολοσσός, το περασμένο σαββατοκύριακο, μέσω του επικεφαλής οικονομολόγου του ζήτησε δημόσιο χρήμα για την διάσωση των τραπεζών: συγκεκριμένα, αποφεύγοντας για ευνόητους λόγους να αναφερθεί στην ίδια την Deutsche Bank, ζήτησε… 150 δισεκατομμύρια ευρώ για την διάσωση ευρωπαϊκών τραπεζών, με τον ίδιο τρόπο που το 2008 η κυβέρνηση Ομπάμα διέσωσε τις αμερικανικές τράπεζες που είχαν τα ίδια προβλήματα. Ο επικεφαλής οικονομολόγος της τεράστιας γερμανικής τράπεζας αναγνώρισε, βεβαίως, την ύπαρξη κανόνων, αλλά τόνισε ότι «αν παραστεί ανάγκη», τότε… οι κανόνες είναι για να παραβιάζονται.

Όλα τούτα, όταν από τις 16 Μαΐου η Berenberg Bank προειδοποίησε ότι αν «σκάσει» η Deutsche Bank, η συμφορά μπορεί να είναι «μη αντιμετωπίσιμη», αφού «έχει μοχλεύσει τα κεφάλαιά της περισσότερες από 40 φορές».

Όλα αυτά, όταν η γερμανική τράπεζα προσπάθησε να «χρεώσει» σε υπαλλήλους της το σκάνδαλο του Libor.

Όλα αυτά, όταν η Deutsche Bank επηρεάζεται άμεσα από το Brexit, αφού είναι η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή τράπεζα στο Λονδίνο και λαμβάνει το 19% των εσόδων της από την δραστηριότητά της στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Όλα αυτά, όταν πριν λίγες ημέρες το ΔΝΤ, με έκθεσή του, χαρακτηρίζει την Deutsche Bank ως τον «μεγαλύτερο συστημικό κίνδυνο».

Όλα αυτά όταν πριν μερικές ημέρες, στις 30 Ιουνίου, η αμερικανική FED ανακοίνωσε ότι τα αμερικανικά παραρτήματα της Deutsche Bank δεν πέρασαν τα τεστ αντοχής «λόγω της κακής διαχείρισης κινδύνου και του οικονομικού σχεδιασμού».

Όμως, για όλα αυτά, ο Γερούν Ντάισελμπλουμ δεν εξέφρασε τον «θυμό» του επειδή «δεν είναι δυνατόν οι τράπεζες να ζητούν δημόσιο χρήμα», όπως είπε για τις ιταλικές. Ο δε Σόιμπλε φρόντισε να «φρενάρει» τις «αντισυμβατικές» διαθέσεις Ρέντσι, όμως δεν σχολίασε το αίτημα του επικεφαλής οικονομολόγου της μεγαλύτερης τράπεζας της Γερμανίας να παραβιαστούν οι κανόνες.

Γιατί για τη Γερμανία, όπως έχει πολλάκις αποδείξει, οι κανόνες και η εμμονική τήρησή τους είναι καλοί όταν αφορά στους άλλους.

 

1 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. Αν σού γραφε κάποιος Ευρωπαιος πολίτης «Δεν πά νά κουρεύονται οί Ιταλικές Τράπεζες. Ποιος γνωρίζει αν αύριο η Ιταλία θά είναι στην Ε.Ε;
    Εσείς οί ΜΠΡΆ ΝΤΕ ΦΕΡ/Άκηδες από τον Ά Λα ΚΑΡΤΆ τής Αθήνας;
    Οι νόμοι και οι κανόνες δεν υπάρχουν για να παραβιάζονται, είναι για να τηρούνται, ή και για να μεταρρυθμίζονται αν είναι ανάγκη.
    Αλλοίμονο στους φτωχούς και αδύναμους αν ο κάθε ανόητος, έκανε ότι ήθελε. Αν δεν γουστάρει νά πιάνει τά κατουρημένα και να φεύγει, το ίδιο ισχύει και για την Γερμανία. Νά καθαρίζει επί τέλους. Νά ξέρει ο πολίτης που βρίσκεται.
    Ανοχή μια τό πολύ δυό, ορισμένοι το παρατράβηξαν έγιναν το «καλό παράδειγμα». Γι’ αυτό ήρθε και το Brexit, αν ερχόταν το Grexit πρώτα, κανείς δεν ξέρει, αλλά πιθανώς και να έμενε και τώρα να μη μιλούσε όλος ο κόσμος γι’ αυτό. Το λες και συ η «πίστωση των πολιτών πάει βόλτα με τον σκάρο στην Αθήνα».
    Με όλο τον σεβασμό και την αγάπη μου. Ευρωπαίος πολίτης

    Για να λέμε την αλήθεια όμως. Σε αντίθεση τον Ο Μπαμα πού έπαιζε τα χείλη του ενώ η τράπεζα καταρρευε Η γερμανική κυβέρνηση, δηλαδή ο Γερμανός πολίτης τότε μετά την κατάρρευση της Λεμανβραδερ στήριξε τις δικές του Τράπεζες της με το ποσό των 570δις.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.