Πριν καν «ηρεμήσουν» τα πνεύματα μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, αρκετοί παράγοντες κρατούν το Μαξίμου σε εγρήγορση και προϊδεάζουν για άλλη μία σκληρή και προβληματική διαδικασία διαπραγματεύσεων, που έχει όλες τις προϋποθέσεις να… διαρκέσει όσο και η πρώτη αξιολόγηση: δηλαδή, παραπάνω από 8 μήνες…

Αστάθμητοι παράγοντες

Ήδη, η κυβέρνηση έχει λάβει σαφή μηνύματα –που επιβεβαιώθηκαν στο Eurogroup και το Ecofin προχθές και χθες, βάσει των οποίων αυτή τη στιγμή οι δανειστές είναι ουδόλως διατεθειμένοι για νέες υποχωρήσεις. Μ’ άλλα λόγια, την ώρα που το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης αντιμετωπίζει το δίλημμα του Μεσοπρόθεσμου (δηλαδή αν θα το καταρτίσει με πρόβλεψη πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ μόνο για το 2018 ή… και για τα υπόλοιπα, πολλά, χρόνια) οι δανειστές διαμηνύουν στην ελληνική πλευρά ότι δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα αναδιαπραγμάτευσης των τεθειμένων δημοσιονομικών στόχων. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, αν και το θέμα στο προχθεσινό Eurogroup ήταν η Πορτογαλία και η Ισπανία, ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος πραγματοποίησε επαφές στο περιθώριο της συνεδρίασης και τα αποτελέσματά τους δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά.

Ωστόσο, η παραμονή της πρόβλεψης για εξωπραγματικά πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για αρκετά χρόνια δεν είναι το μόνο δημοσιονομικό που φοβίζει το Μαξίμου. Πέραν αυτού, μένει να αποδειχθεί και κατά πόσον το ισχύον πρόγραμμα εκτελείται σωστά, αφού στην κυβέρνηση φοβούνται ότι η υπερφορολόγηση θα οδηγήσει σε φοροδιαφυγή και σε κατάρρευση των δημοσίων εσόδων. Αν επιβεβαιωθεί αυτός ο φόβος, παρά την σχετικά καλή εικόνα των εσόδων ως τον Μάιο, τότε οι απαιτήσεις των δανειστών θα διευρυνθούν και να ζητηθούν πρόσθετα μέτρα για να καλυφθούν οι απώλειες.

Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, ο μέγας πονοκέφαλος της β’ αξιολόγησης αφορά, φυσικά, στα εργασιακά. Τα ως τώρα μηνύματα για την διαπραγμάτευση του φθινοπώρου δεν είναι καλά, αφού οι δανειστές ζητούν παρεμβάσεις στον συνδικαλιστικό νόμο, στις ομαδικές απολύσεις, αλλά και στον κατώτατο μισθό –δηλαδή σε θέματα που αποτελούν «ταμπού» για την κυβέρνηση.

Συν τοις άλλοις, το πεδίο συζήτησης για τα εργασιακά αναμένεται να δυσκολέψει αν τελικώς η απάντηση του ΔΝΤ ως προς την παραμονή του ή μη στο ελληνικό πρόγραμμα είναι θετική. Αν το Ταμείο αποφασίσει να μείνει, τότε προφανώς και θα ζητήσει σκληρότερα μέτρα στα εργασιακά, αλλά και στα δημοσιονομικά, αφαιρώντας την όποια «ευελιξία» και τα όποια περιθώρια
«εκπτώσεων» θα μπορούσε να έχει η διαπραγμάτευση.

Αν, μάλιστα, σημειωθεί ότι όλα τα παραπάνω θα αποσταθεροποιήσουν ένα ούτως ή άλλως ασταθές λόγω Brexit σκηνικό, οι ανησυχίες που εκφράζουν κυβερνητικοί επιτελείς είναι δικαιολογημένες και μοιάζουν με… «σκηνές από το μέλλον». Όπως και να ‘χει, πάντως, δεν είναι λίγοι στην κυβέρνηση όσοι «βλέπουν» ότι, μετά την αναταραχή που προκαλεί το Brexit, αλλά και την
προοπτική δημοψηφίσματος στην Ιταλία για τις συνταγματικές αλλαγές, όπως επίσης και τα «ζόρια» γερμανικών και ιταλικών τραπεζών, όλοι στην Ευρώπη θα θελήσουν να αποφύγουν μία ακόμη εστία έντασης και αβεβαιότητας και θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους προκειμένου να μην επανεμφανιστεί στα ευρωπαϊκά δρώμενα το… «πρόβλημα Ελλάδα».

• Ετικέτες: 
• αξιολόγηση
• εργασιακά
• Τσακαλώτος