Έτυχε τις προηγούμενες μέρες να βρεθώ στο εξωτερικό. Ένα βράδυ που πήγα στο σπίτι κάποιων φίλων είδα, στον τοίχο του γραφείου τους, ένα κείμενο. Μου είπαν ότι είναι κάποιου Έλληνα που το είχε δημοσιεύσει ο Guardian. Οι φίλοι το είχαν μεγεθύνει και το είχαν κάνει ένα είδος πίνακα. Θυμήθηκα ότι γι' αυτό το κείμενο μου είχε μιλήσει ένας άλλος φίλος στην Αθήνα, μάλιστα το είχε μεταφράσει και μου 'δωσε ένα αντίγραφο. Τη στιγμή εκείνη δεν το διάβασα, το 'χωσα σε κάποια τσέπη και 'κει ξεχάστηκε.

Δεν το διάβασα στην Αθήνα, το διάβασα στο εξωτερικό. Το αναδημοσιεύω (χωρίς ειλικρινά να ξέρω αν, πού και πότε δημοσιεύτηκε στα καθ' ημάς -αν δημοσιεύτηκε ζητώ συγχώρεση που δεν παραπέμπω απευθείας στην πηγή) λοιπόν σήμερα, επειδή όντως είναι απολαυστικό, αλλά και χαρακτηριστικό αφενός της νοοτροπίας με την οποίαν μεγάλωσαν πολλές γενιές Ελλήνων και αφετέρου της λειτουργίας του ελληνικού κράτους. Απολαύστε το...

«Κι όμως! Εγώ με την οικονομική κρίση περνάω καλύτερα! Δεν είμαι ούτε πλούσιος, ούτε πολιτικός, ούτε έχω ενεχυροδανειστήριο χρυσού, ούτε είμαι Γερμανός που ζω στην Ελλάδα. Απλά, δεν ακολούθησα τις συμβουλές των γονιών μου. Ποτέ δεν έκανα οικονομίες, δεν αγόρασα σπίτι ή εξοχικό για τα παιδιά μου, δεν πήρα στεγαστικό δάνειο, δεν αγόρασα μεγάλο αυτοκίνητο για να παρέχω ασφάλεια και άνεση, ξόδευα όλα μου τα χρήματα στα μπαρ, στις ταβέρνες, στα εστιατόρια, στα μπουζούκια, στα ρούχα και στα ταξίδια.

«Έφαγα» ακόμη και την κληρονομιά που μου άφησαν οι γονείς μου στη διασκέδαση και στην καλοπέραση. Στο σχολείο, όταν οι συμμαθητές μου διάβαζαν, εγώ έκανα κοπάνες και τελικά επειδή είχα μέσον (τότε δεν υπήρχε ΑΣΕΠ) διορίστηκα στο δημόσιο, δεν έφαγα τα χρόνια μου σε πτυχιακές και μεταπτυχιακά, δεν ξέρω τι σημαίνει η λέξη λειτουργικά έξοδα, βιωσιμότητα, ούτε ξέρω τί είναι το ΣΔΟΕ, ούτε τι είναι το κλείσιμο βιβλίων. Αρκετοί από τους συμμαθητές μου δεν βρήκαν ποτέ καλύτερη δουλειά από μένα ή τελικά απολύθηκαν. Όσοι έγιναν ελευθεροεπαγγελματίες ζουν με ένα καθημερινό τρόμο ή φυτοζωούν ή φαλίρισαν.

Εγώ αντίθετα δεν ήμουν ποτέ αυτό που λένε νοικοκύρης και τελικά με την οικονομική κρίση και τα «δίκαια» μέτρα που έχουν ληφθεί, δικαιώθηκα! Μπορεί να έχω υποστεί μείωση στον μισθό μου, αλλά αν τα βάλεις κάτω, περνάω πολύ καλύτερα! Έχουμε και λέμε λοιπόν…

Μένω σε ένα καταπληκτικό σπίτι το οποίο πριν την κρίση δεν θα μπορούσα με τίποτα να νοικιάσω, άσε που ο ιδιοκτήτης όποτε του δίνω το ενοίκιο στην ώρα του με κοιτάει στα μάτια, σαν να βλέπει την Μόνικα Μπελούτσι με μαγιό! Έχω αγοράσει αυτοκίνητο με λίγα χρήματα μεταχειρισμένο μεν 1600cc, αλλά πολύ καλύτερο απ’ αυτό που οδηγούσα προ κρίσης και βέβαια επειδή δεν έχω ακίνητη περιουσία και άρα τίποτα στο όνομά μου, δεν πληρώνω κανένα χαράτσι, ανήκω δηλαδή στις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες!

Δεν πληρώνω στη ΔΕΗ τέλος ακινήτων, δεν πληρώνω τέλος επιτηδεύματος, δεν πληρώνω εισφορά αλληλεγγύης, ούτε Φόρο Ακινήτου Περιουσίας, αλλά πρακτικά ούτε και φόρο εισοδήματος, γιατί μου τα κρατάει το κράτος από το μισθό μου. Ό,τι παίρνω είναι καθαρά στο χέρι.

Άσε που και η διασκέδαση έχει γίνει πιο φθηνή σε κάποια καταστήματα και ξενοδοχεία. Και βέβαια όλ’ αυτά τα χρόνια που οι συγγενείς και οι φίλοι μου έκαναν οικονομίες, πήραν δάνεια και δεν πούλησαν την κληρονομιά που τους άφησαν οι γονείς τους για να αγοράσουν ένα σπίτι ή ένα οικόπεδο για την οικογένειά τους, τώρα βρίσκονται σε απόγνωση και κινδυνεύουν να χάσουν σπίτια, αυτοκίνητα, εξοχικά, όλα!

Ενώ εγώ, όχι μόνον δεν στερήθηκα τίποτα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά πέρασα καλά και τώρα περνάω καλύτερα! Επειδή είμαι μεγαλόψυχος δεν θα τους αποκαλέσω κορόιδα, παρόλο που εκείνοι με χαρακτήριζαν μέχρι πριν από λίγα χρόνια ανεπρόκοπο, χαραμοφάη και «χαμένο κορμί», πρέπει όμως να τους πω, ότι στην Ελλάδα της κρίσης δεν ισχύει η γνωστή παροιμία «τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν», γιατί εγώ ούτε «μαγείρεψα» και βέβαια ούτε «πείνασα»!

Το ότι δεν σπούδασα με γλίτωσε άσκοπα έτη σπουδών, και άσκοπα έξοδα, ενώ εργαζόμουνα και έτσι σύντομα θα πάρω σύνταξη, και θα ξύνω τ'…@@@ μου περνώντας φίνα, ενώ αντίθετα οι σπουδαγμένοι συμμαθητές μου θα εργάζονται και θα πληρώνουν ΤΕΒΕ κλπ. ασφαλιστικές εισφορές μέχρι τα 67 τους.».

Υπογραφή: Ένας τέως αποτυχημένος

Δεν είναι καταπληκτικό...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ένας φίλος με πήρε χθες τηλέφωνο και μου είπε πως μπορεί να βρεί ένα άρθρο μου για έναν τεμπέλη που είχα γράψει πριν από καιρό. "Για τεμπέλη; Ούτε που το θυμάμαι" του είπα. "Α, ρε γαμώτο. Είμαστε στο νησί κάτι φίλοι και θέλω να τους το διαβάσω, ήταν φοβερό". "Πότε περίπου το έγραψα;" "Πρέπει να 'ναι τρία τέσσερα χρόνια". "Δεν το θυμάμαι, μήπως το είχα γράψει στον Κόσμο του Επενδυτή;" "Λες; Μπορεί". "Καλά, άσε θα ψάξω και θα δω μήπως το βρω" και τελικά το βρήκα. Είχε γραφτεί πριν από 32 μήνες, τον Ιανουάριο του 2014, ένα χρόνο πριν κερδίσει τις πρώτες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρωθυπουργός ήταν ακόμη ο Σαμαράς, αντιπρόεδρος ο Βενιζέλος  και υπουργός Οικονομικών ο Στουρνάρας. Τα γράφω αυτά για να μην κατηγορούμε μόνον τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει στο απυρόβλητο τον δημόσιο τομέα. Όλα τα κόμματα που άσκησαν εξουσία φρόντιζαν να 'ναι διπλό το καρβέλι του τεμπέλη. Το ξαναδημοσιεύω όχι μόνον επειδή είναι παραγγελιά, αλλά και γιατί, όπως θα συμφωνήσετε και σεις, είναι αενάου επικαιρότητας..