ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Το μπογαλάκι της ευτυχίας

Τι ξέρεις για την Μυτιλήνη; Η ερώτηση ήρθε υπερατλαντικά και με βρήκε απροετοίμαστη.

Η Λέσβος με τη γεωγραφική της θέση , την ιστορία και την παράδοση πρωτοστατεί εδώ και αιώνες στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία στη γαστρονομία αλλά και στην αντιμετώπιση ανθρωπιστικών κρίσεων όπως το προσφυγικό.

Ο Ηρόδοτος αναφέρει πάντα τους κατοίκους του νησιού με το κοινό όνομα Λέσβιοι ή Μυτιληναίοι. Ο πρώτος οικισμός στο νησί χρονολογείται από την 4η χιλιετία π.Χ και ήδη από το 770 π.Χ. οι Μυτιληναίοι ήλεγχαν τις αιολικές πόλεις και συνοικισμούς της απέναντι μικρασιατικής ακτής φτάνοντας ως τα Δαρδανέλια.

Η Λέσβος μαζί με την Κύμη της Μικράς Ασίας θεωρήθηκαν τα σπουδαιότερα αιολικά κέντρα, και μητροπόλεις των τριάντα περίπου Αιολικών πόλεων της περιοχής του όρους Ίδη.

«Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε, μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε. Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα».

Η Λέσβος χωνευτήρι πολιτισμών, γέφυρα δυο ηπείρων της Ευρώπης ,ανάμεσα σε δύση και ανατολή έχει μια ιστορία αδιάλειπτης ανθρώπινης και πολιτιστικής δραστηριότητας από την προϊστορική εποχή ως τις μέρες μας.

Στην άλλη της όψη, η Μυτιλήνη αναδεικνύεται ως η πόλη της αλληλεγγύης, μια ανοιχτή αγκαλιά για τους πρόσφυγες που φτάνουν από τις μπαρουτοκαπνισμένες πόλεις της Συρίας.

Καλοκαίρι 2016. Η Έλενα, η Υβέτ, η Ντέμπορα, ο Χονγκ Λι, ο Στιβ, ο κολλητός του ο Σοφοκλής και καμιά δεκαριά ακόμη βρίσκονται στη Μυτιλήνη.

Έλληνες, Γάλλοι, Γερμανοί και ανάμεσά τους δυο Αμερικανοί, μια Ελβετίδα και ένας Κορεάτης. Έφτασαν στο τέλος Ιουνίου για να βοηθήσουν στη διάσωση και τη φιλοξενία των προσφύγων.

Οι εικόνες με τις βάρκες και τα παιδιά που χάνονται στα νερά της Μεσογείου κινητοποίησαν τους συμφοιτητές γνωστού Ακαδημαϊκού Ιδρύματος της Ευρώπης. Οι δυο μήνες που πέρασαν στη Λέσβο έμελλε να επηρεάσουν τις ζωές τους με τρόπο που δεν είχαν ποτέ φανταστεί.

Και βέβαια κρατούν ημερολόγια. Οργή, θλίψη, αγωνία, ευθύνη, περηφάνια.

Το αίσθημα της αγωνίας απέναντι στο θάνατο που προσπαθείς να αποτρέψεις.

Η Ντέμπορα από το Λίβερπουλ θα σου θυμίσει τη Μικρασιάτισσα γιαγιά και θα ενώσει τα ξέφτια της μνήμης με εκείνης του Στιβ από την Νέα Υόρκη, με ρίζες από τη Νέα και την Παλιά Αλικαρνασσό, στα παράλια της Μικράς Ασίας.

Το καλοκαίρι του 1922 η γιαγιά του Ευθαλία διωγμένη από τους Τούρκους έφτασε στα φιλόξενα νερά της Κρήτης. Ξυπόλυτοι και νηστικοί στήσανε εγκαταστάθηκαν σε σκηνές στα περίχωρα του Ηρακλείου. Η φωτογραφία του ξεριζωμού ταξίδευσε από την Κρήτη στην Νέα Υόρκη.

Μια νεαρή γυναίκα στέκει έξω από τη σκηνή με ένα αδιόρατο χαμόγελο στα χείλη και το «μπογαλάκι της δυστυχίας»  σφιχτά στο χέρι της.

Ο Χονγκ Λι, επισκέφτηκε πρώτη φορά τη χώρα μας σε ηλικία πέντε χρονών.

Το υπερατλαντικό ταξίδι των γονιών του είχε μια στάση στην Ελλάδα. Η Ντέμπορα και ο Στιβ, έχουν επισκεφτεί αρκετές φορές τη χώρα μας.

Ωστόσο για τους δυο νεαρούς η φετινή επίσκεψη στη χώρα μας ήταν μια διαφορετική εμπειρία. Από κοινού με άλλους συμφοιτητές τους έκαναν μεταξύ τους έρανο, συγκέντρωσαν χρήματα και αγόρασαν είδη πρώτης ανάγκης για να τα μοιράσουν στους πρόσφυγες.

«Δεν το μετάνιωσα ούτε λεπτό. Στο κέντρο της Μόριας κατάλαβα τι σημαίνει πρόσφυγας. Είδα παιδιά χωρίς μανάδες και οικογένειες απελπισμένες. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο κόσμος είναι τόσο άδικος», γράφει η Ντέμπορα από το Λίβερπουλ στο Face book.

«Για μένα ήταν ένα δώρο», συμπληρώνει λιτά ο Χονγκ Λι και υπόσχεται ότι θα μοντάρει όσο πιο γρήγορα μπορεί τις σκόρπιες εικόνες που τράβηξε από την καλοκαιρινή επίσκεψη στη Λέσβο.

«Είμαι σοκαρισμένος. Είχα ακούσει για τους πρόσφυγες που φτάνουν στην Ελλάδα. Δεν περίμενα ότι το θέμα θα ήταν τόσο σοβαρό. Είμαι στενοχωρημένος. Περπατούσα ανάμεσα στους πρόσφυγες και στα μάτια τους έβλεπα την οικογένεια της γιαγιάς μου».

Ο Στιβ κοιτάζει και ξανακοιτάζει την ξεθωριασμένη φωτογραφία στο κινητό του. Η γιαγιά του έφυγε κυνηγημένη από το σπίτι της στη Παλιά Αλικαρνασσό και βρήκε καταφύγιο στην Κρήτη.

Δεν ξαναγύρισε ποτέ στο σπίτι με τις βεράντες που μοσχοβολούσαν γιασεμιά και το αγιόκλημα. Στη νέα πατρίδα έκανε προκοπή και μάλιστα έστειλε τα παιδιά της να σπουδάσουν στην αδελφή της που είχε εγκατασταθεί στην Αμερική.

Σκόρπισε η οικογένεια στα πέρατα της γης αλλά ποτέ δεν ξέχασε το γενέθλιο τόπο.

«Το μπογαλάκι της ευτυχίας» , γράφει το μέιλ που έρχεται υπερατλαντικά. Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Πώς είναι να μοιράζεσαι τη δυστυχία, έστω προσωρινά; Ήταν οι καλύτερες διακοπές , επιμένει η προσγειωμένη Υβέτ και το βλέμμα μου χάνεται στον ανοιχτό ορίζοντα.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.