ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Εφαλτήριο για πολιτική διεύρυνση το Συνέδριο»

Δημήτρης Βίτσας: Ο ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνία, με την κοινωνία

Τη σημασία που έχει για τον ΣΥΡΙΖΑ η κοινωνική συμμαχία, «δηλαδή», όπως εξηγεί, «το γεγονός ότι αυτό που κάνεις να έχει την κοινωνική στήριξη και την κοινωνική αντοχή», υπογραμμίζει ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας, Δημήτρης Βίτσας, σε συνέντευξη που έδωσε στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, στο περιθώριο του 2ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.

«Πολιτικός στόχος», «Δημοκρατία», «Συλλογικότητα», «Ιεραρχική Ευθύνη». Αυτά είναι τα στοιχεία, οι τέσσερις έννοιες, με τις οποίες περιγράφει το σύγχρονο κόμμα της Αριστεράς. «Αυτές είναι που προσδιορίζουν ένα δημοκρατικό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς», υπογραμμίζει. Προς αυτή την κατεύθυνση αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι πρέπει συγχρόνως «να καταπολεμήσουμε φαινόμενα πιθανού παραγοντισμού ή ιδιοτέλειας» και πως χρειάζεται να διαμορφωθεί το πολιτικό κέντρο ανθρώπων που δεν έχουν απαραίτητα τις ίδιες ακριβώς απόψεις ή αντιλήψεις, αλλά μπορούν ακόμα και τις διαφορετικές γνώμες να τις σπρώχνουν σε μια προωθητική σύνθεση. Υπογραμμίζει ότι το «"ενιαίο κόμμα" δεν σημαίνει μονολιθικό κόμμα, αλλά ζωντανό κόμμα το οποίο στη βάση των πολλών απόψεων διαμορφώνει μια ενιαία κίνηση και δεν έχουμε ένα άλλο κόμμα μέσα στο κόμμα».

Στο ερώτημα του Πρακτορείου αν το Συνέδριο μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για μια διεύρυνση σε πολιτικό επίπεδο, απαντά «Βεβαίως», κάνοντας λόγο για «ένα μέτωπο με τις διαφορετικότητες ανάμεσα στη ριζοσπαστική Αριστερά, την Οικολογία αλλά και τη δημοκρατική προοδευτική, αριστερή τελικά, Σοσιαλδημοκρατία». Ο κ. Βίτσας σημειώνει ότι ιδιαίτερη σημασία έχει η κοινωνική συμμαχία,«δηλαδή το γεγονός ότι αυτό που κάνεις να έχει την κοινωνική στήριξη και την κοινωνική αντοχή».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λέει ο Δημήτρης Βίτσας, έχει κάνει τη «ρηξικέλευθη επιλογή» ως κόμμα να μην αρκεστεί στη διαμαρτυρία, αλλά να διεκδικεί και από θέση κυβέρνησης «να πέσει μέσα στην καθημερινή μάχη ώστε να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων». «Αν αυτό εννοούμε ως "κυβερνησιμότητα", νομίζω ότι με θάρρος και με ανιδιοτέλεια και με καθαρό μυαλό, δεν μπορούμε να κινδυνεύσουμε», τονίζει. Κινδυνεύει όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάθε κόμμα, όταν θέλει την κυβέρνηση για την κυβέρνηση, τονίζει.

Επισημαίνει ότι από τις Θέσεις και την εισήγηση του προέδρου, προκύπτει το σαφές στίγμα, ότι «σε αυτή τη φάση εμείς παλεύουμε ώστε να βγει η Ελλάδα από την οικονομική κρίση, από την πολιτική επιτροπεία, από την κοινωνική κρίση». Σημειώνει ότι η ελληνική πλευρά έχει αναλάβει τις δεσμεύσεις της, «αλλά έχουμε και απαιτήσεις από τους εταίρους μας: Πρώτον, οριστική ρύθμιση για το χρέος. Δεύτερον, δυνατότητες ποσοτικής χαλάρωσης». Ο υπουργός τονίζει ότι σήμερα έχει γίνει αντιληπτή ως αναγκαία η ιδέα ότι πρέπει να διαμορφωθεί ένας συνασπισμός προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη που να παίξει ενεργό ρόλο και η ριζοσπαστική Αριστερά.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Δημήτρη Βίτσα στον Νίκο Λιονάκη για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

Υπουργέ, είμαστε στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με την ιδιαιτερότητα αυτή τη φορά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα της Αριστεράς βρίσκεται στη θέση της διακυβέρνησης της χώρας. Ποιο είναι το αποτέλεσμα που πρέπει να βγει από αυτό το συνέδριο;

Από τις έως τώρα εργασίες βγαίνει ένα καινούριο ποιοτικό στοιχείο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια πολιτική παράταξη που διαμορφώθηκε από διάφορες αριστερές ομάδες και κόμματα. Πέρασε ένα πολύ μεγάλο διάστημα που ήταν ενιαίο μεν κόμμα, αλλά δεν ήταν κόμμα των μελών, με ισχυρή παρέμβαση οργανωμένων τάσεων, όχι όμως σε ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο μόνο αλλά και ως μηχανισμοί, και αυτό δημιουργούσε ζητήματα στον τρόπο έκφρασης με τον καλύτερο τρόπο της γνώμης των μελών του κόμματος. Η ποιοτική διαφορά σε αυτό το Συνέδριο είναι ότι κάθε σύνεδρος έρχεται με την άποψη του, με τη γνώση του και την εκφράζει, είτε από το βήμα είτε από τις συζητήσεις που γίνονται εντός του χώρου του Συνεδρίου. Αυτή είναι μια ποιοτική διαφορά, που κατά τη γνώμη μου είναι πολύ σημαντική και θα οδηγήσει στα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

Οι Θέσεις και η ομιλία του προέδρου έδωσε ένα σαφές στίγμα. Θα έλεγα, κατά την άποψη μου, ότι το σαφές στίγμα έχει πρώτο τον στόχο ότι σε αυτή τη φάση εμείς παλεύουμε ώστε να βγει η Ελλάδα από την οικονομική κρίση, από την πολιτική επιτροπεία, από την κοινωνική κρίση. Έχουμε ένα ιστορικό. Ένα ιστορικό μιας μεγάλης μάχης της διαπραγμάτευσης, ενός συμβιβασμού, δεσμεύσεων που αναλάβαμε, αλλά και δυνατοτήτων που αποκτήσαμε. Άρα, αυτό το συνέδριο γίνεται στο μέσο ή σε μια φάση μιας πολύ μεγάλης πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής μάχης. Αυτό το καινούριο που βγήκε και από τις Θέσεις και από την ομιλία είναι ότι εμείς έχουμε αναλάβει τις δεσμεύσεις μας, αλλά έχουμε και απαιτήσεις -όχι διεκδικήσεις, απαιτήσεις- από τους εταίρους μας ή τα δύο αντισυμβαλλόμενα μέρη έχουν ίδιες υποχρεώσεις.

Ως προς αυτό που λέτε. Ο πρωθυπουργός είπε συγκεκριμένα ότι «η αόριστη προτροπή: "Κάντε εσείς τα μαθήματά σας και βλέπουμε...", δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Ο πρωθυπουργός ζητά από τους εταίρους, όπως έκανε η ελληνική πλευρά, έτσι κι εκείνοι να τηρούν στο ακέραιο τη συμφωνία από την πλευρά τους και ταυτόχρονα να κλέισει η αξιολόγηση μαζί με μέτρα για την απομείωση του χρέους. Αυτό το μήνυμα που έστειλε ο πρωθυπουργός ξεκάθαρα τι σημαίνει; Σε αντίθετη περίπτωση τι μπορεί να συμβεί;

Καταρχήν εγώ το αντιμετωπίζω ως την περίπτωση που παλεύουμε και πρέπει και οφείλουν όλοι να συμβεί. Άρα σε αυτή τη φάση δεν μπορώ να αντιμετωπίσω την αντίθετη περίπτωση, γιατί αν αντιμετώπιζα την αντίθετη περίπτωση τότε θα δεχόμουν εξαρχής ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Και γιατί το κάνω αυτό; Γιατί συνυπολογίζω το γεγονός ότι οι συνθήκες σήμερα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι διαφορετικές σε επίπεδο πολιτικών συσχετισμών απ' ό,τι ήταν πέρυσι το καλοκαίρι, αλλά και ότι οι κοινωνικές και οι οικονομικές ανάγκες ενός κόσμου που πάσχει είναι διαφορετικές, αλλά και οι ανάγκες του προοδευτικού κόσμου εν συνόλω είναι διαφορετικές.

Σήμερα η ιδέα ότι πρέπει να διαμορφωθεί ένας συνασπισμός προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη που να παίξει ενεργό ρόλο και η ριζοσπαστική Αριστερά είναι μια ιδέα η οποία κατ' ελάχιστο συζητιέται, κατά το μέγιστο έχει γίνει αντιληπτή ως αναγκαία. Και αυτό ως αντίπαλο δέος στην ακροδεξιά. Δεν μιλάω μόνο για την Κεντροδεξιά, αλλά μιλάω και για την ακροδεξιά που σηκώνει κεφάλι και σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, είτε προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την αποτυχία της πολιτικής της λιτότητας είτε να εκμεταλλευτεί την ξενοφοβία και τον ρατσισμό.

Μιλήσατε για μια μεταβατική φάση όπου βρίσκεται αυτή την περίοδο η χώρα και αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Ο κόσμος, έξι χρόνια κρίσης, έχει κουραστεί- ανεργία, περικοπές στις συντάξεις, έχουν κλείσει επιχειρήσεις. Πιστεύετε ότι σε αυτή την προσπάθεια με εθνικά χαρακτηριστικά που επιχειρεί η κυβέρνηση, υπάρχει ανοχή από τον κόσμο, εισπράττετε εσείς αυτά τα μηνύματα;

Καταρχήν ο κόσμος έχει πραγματικά κουραστεί. Έχει κουραστεί γιατί αντιλαμβάνεται, ιδιαίτερα σε επίπεδο Ελλάδας και Ευρώπης, ότι η υπερβολική πολιτική της οικονομικής λιτότητας αποστερεί την Ελλάδα και την Ευρώπη από ένα εργαλείο το οποίο είναι αναγκαίο στην πορεία προς την ανάπτυξη. Κι αυτό είναι το εργαλείο της εσωτερικής κατανάλωσης. Και αυτό είναι το βασικό, και το λέω και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Άρα το στοιχείο της απομείωσης του χρέους ή των μέτρων για το χρέος, όπως και της ποσοτικής χαλάρωσης, θα διευκόλυνε ώστε να αναπτυχθεί μια αντίθετη πολιτική ή ένα κομμάτι αντίθετης πολιτικής, το οποίο θα πρόσβλεπε από τη μια μεριά σε επενδύσεις -δηλαδή μαζί με τις ιδιωτικές επενδύσεις και σε δημόσιες επενδύσεις-, σε δυνατότητες μείωσης της οροφής των φόρων, χωρίς όμως να περνάμε από την άλλη μεριά σε καταπάτηση δικαιωμάτων ή σε υψηλούς βαθμούς ανεργίας ή στη διάλυση του κοινωνικού κράτους. Και όλο αυτό θα ήταν ένα μείγμα το οποίο θα δημιουργούσε μια βάση πάνω στην οποία θα μπορούσες να στήσεις αυτό που εμείς ονομάζουμε «δίκαιη ανάπτυξη».

Άρα, γι' αυτό λέμε «οι απαιτήσεις μας». Και οι απαιτήσεις μας είναι απλές: Πρώτον, οριστική ρύθμιση για το χρέος. Δεύτερον, δυνατότητες ποσοτικής χαλάρωσης. Αυτό θα μας δώσει και μια άλλη όψη, ότι ο ιδιώτης επενδυτής δεν θα περιμένει πότε θα παρθεί αυτή η απόφαση, αλλά θα έχει ένα σταθερό έδαφος ώστε να αποφασίσει αν θα έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα ή να μην έρθει. Γιατί ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι σε αυτή τη στιγμή υπάρχουν επενδυτικά κεφάλαια -αυτά που με ενδιαφέρουν εμένα είναι στην πραγματική οικονομία- εν αναμονή πολλές φορές, και έχει σημασία να καταλάβουν και οι δανειστές ότι αυτά πρέπει να ξεμπλοκαριστούν.

Ποιο είναι για εσάς ένα σύγχρονο κόμμα της Αριστεράς; Πώς θα περιγραφόταν αυτό;

Εγώ το περιγράφω με τέσσερις λέξεις, φράσεις ή έννοιες. Ένα είναι: «πολιτικός στόχος», εσωτερικά στη χώρα αλλά και στην Ευρώπη. Γιατί κανένας δεν μπορεί να πιστεύει ότι υπάρχουν δυνατότητες επίλυσης ζητημάτων ξεχωριστά σε κάθε χώρα. Χρειάζεται δηλαδή η Ευρώπη ως ελάχιστο πεδίο σύγκρουσης αλλά και δημιουργίας σε σχέση με τις κοινωνικές κατηγορίες, και γιατί όχι σε σχέση με τις κοινωνικές τάξεις. Άρα, το πολιτικό στίγμα είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δεύτερον, υπάρχουν τρεις λέξεις: Δημοκρατία, Συλλογικότητα, Ιεραρχική Ευθύνη. Αυτές είναι που προσδιορίζουν ένα δημοκρατικό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Δεν τα έχουμε καταφέρει μέχρι τα τώρα.

Τι πρέπει να γίνει;

Θα πρέπει συγχρόνως να καταπολεμήσουμε φαινόμενα πιθανού παραγοντισμού ή ιδιοτέλειας. Αλλά σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθεί το κόμμα. Το πώς αυτό θα γίνει θεσμικά είναι, θα έλεγε κανένας, εύκολο να βρεθεί και χρειάζεται να το κάνουμε, και έχουμε την εμπειρία να το κάνουμε. Αλλά πάντοτε εγώ πηγαίνω και προς τα πρόσωπα, με την εξής έννοια, ότι χρειάζεται να διαμορφωθεί το πολιτικό κέντρο ανθρώπων που δεν έχουν ντε και καλά τις ίδιες ακριβώς απόψεις ή αντιλήψεις, αλλά μπορούν ακόμα και τις διαφορετικές γνώμες να τις σπρώχνουν σε μια προωθητική σύνθεση. Το έχουμε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, μπορούμε να το κάνουμε και τώρα, και ιδιαίτερα τώρα που υπάρχουν πολύ καλύτερες συνθήκες να είμαστε ένα ενιαίο κόμμα. Και «ενιαίο κόμμα» δεν σημαίνει μονολιθικό κόμμα, σημαίνει ένα ζωντανό κόμμα το οποίο στη βάση των πολλών απόψεων ή των λιγότερων απόψεων διαμορφώνει μια ενιαία κίνηση και δεν έχουμε ένα άλλο κόμμα μέσα στο κόμμα.

Μπορεί το συνέδριο να αποτελέσει εφαλτήριο για μια διεύρυνση σε πολιτικό επίπεδο;

Βεβαίως. Άλλωστε ένα από τα ερωτήματα που βάλαμε είναι το ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών στη σύγχρονη κοινωνία και στη σύγχρονη Ευρώπη. Να σταθώ πρώτα σε αυτό. Για μένα είναι φανερό ότι τα πράγματα πρέπει να πάνε έτσι ώστε να υπάρξει ένα μέτωπο με τις διαφορετικότητες ανάμεσα στη ριζοσπαστική Αριστερά, την Οικολογία αλλά και τη δημοκρατική προοδευτική, αριστερή τελικά, Σοσιαλδημοκρατία. Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι πολύ καθαρό και φαίνεται και από τις εξελίξεις και φαίνεται και από τον ιδεολογικό αντίπαλο.

Δεύτερον, για μένα έχει ιδιαίτερη σημασία η κοινωνική συμμαχία. Δηλαδή το γεγονός ότι αυτό που κάνεις -ξαναέρχομαι σε σχέση με την ανοχή που ρωτήσατε- να έχει την κοινωνική στήριξη και την κοινωνική αντοχή. Αλλά περισσότερο σε αυτή την κατεύθυνση, δεν είναι η δυσκολία -και επανέρχομαι στο κόμμα- μόνο, αλλά είναι και η έκφραση ότι με δύσκολες συνθήκες και με περίσσεια εαυτού, αλλά και συλλογικού εαυτού κάνουμε κάτι που μας χαροποιεί, κάτι που θα διευκολύνει να διαμορφωθεί η βάση για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων.

Ο ανασχηματισμός δεν προαναγγέλλεται. Εσείς προσωπικά εκτιμάτε ότι χρειάζεται κάποιο«φρεσκάρισμα» στη σύνθεση της κυβέρνησης ή ακόμα και δομικός ανασχηματισμός;

Εγώ λέω από τη μια μεριά ότι ο ανασχηματισμός είναι προνόμιο ή δικαίωμα του πρωθυπουργού, γιατί είναι η ομάδα που δουλεύει στην κυβέρνηση, που κάνει πρακτική πολιτική. Το ίδιο το κόμμα χαράζει τη γενική πολιτική. Το ίδιο το κόμμα βλέπει ποιες είναι οι συμμαχίες πολιτικού χαρακτήρα, οι αναγκαίες συμμαχίες, γιατί οι αναγκαίες συμμαχίες με την έννοια ότι βρίσκουμε κοινά σημεία, μπορεί να διευρύνονται και πέραν αυτών που είπα, και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια έκφραση αυτού του πράγματος. Άρα, το βασικό πράγμα είναι κατά τη γνώμη μου αυτό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα, κινδυνεύει από την κυβερνησιμότητα;

Εμείς μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή κάναμε μια ρηξικέλευθη επιλογή. Είπαμε ότι δεν αρκεί να διαμαρτυρόμαστε, να έχουμε αιτήματα και να παλεύουμε. Αλλά να διεκδικούμε και από θέση κυβέρνησης να ανακατευτούμε, να πέσουμε μέσα στην καθημερινή μάχη ώστε να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων. Αυτό είναι το βασικό. Αν αυτό εννοούμε ως «κυβερνησιμότητα», νομίζω ότι με θάρρος και με ανιδιοτέλεια και με καθαρό μυαλό, δεν μπορούμε να κινδυνεύσουμε. Κινδυνεύει όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάθε κόμμα, όταν θέλει την κυβέρνηση για την κυβέρνηση. Αυτό θα ήταν τραγικό, και νομίζω ότι έχουμε τόσο την εμπειρία όσο και τη διάθεση, ώστε κάθε φορά να το αποφεύγουμε. Αυτό εκδηλώνεται μερικές φορές ή γενικά από την εμπειρία μας εκδηλώνεται με τάσεις παραγοντισμού ή προσωπικών πολιτικών, αλλά γι αυτό πρέπει να είμαστε και συλλογικοί, γι αυτό πρέπει να είμαστε και δημοκρατικοί, γι αυτό πρέπει να έχουμε και ιεραρχική ευθύνη, ώστε αυτά τα πράγματα εν τη γεννέσει τους να κόβονται.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.