Neo

Τα έλεγε… από το 2002!

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ποτέ δεν ήταν φανατικός του ευρώ.

Εξ ου και διέσπασε στον ΣΥΡΙΖΑ, οδηγώντας την κυβέρνηση σε απώλεια της δεδηλωμένης, ενώ τώρα υποστηρίζει την έξοδο από την Ευρωζώνη ως επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας.

Όλα αυτά είναι γνωστά. Και με ένα άρθρο του επικεφαλής της ΛΑΕ που κυκλοφόρησε χθες στο facebook αφού το ανήρτησε το στέλεχος του κόμματος, Δέσποινα Σπανού, αποδεικνύεται ότι τουλάχιστον ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ήταν… συνεπής για πολλά χρόνια στις απόψεις του. Το άρθρο έχει τίτλο «Πικρές ευρω-αλήθειες» και είχε δημοσιευθεί στην Αυγή στις 6 Ιανουαρίου του 2002, δηλαδή με το που μπήκε η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Σε αυτό, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης προβλέπει από τότε ότι το κοινό νόμισμα κάθε άλλο παρά θα ωφελήσει τους εργαζόμενους και μικρές οικονομίες, όπως η Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα σημειώνει ότι «θα αυξηθούν οι άνισες ανταγωνιστικές πιέσεις στην ελληνική οικονομία». «Το επόμενο διάστημα θα εισέλθουμε, εντονότερα από πριν, σε μια κάθε άλλο παρά ευγενική άμιλλα των κρατών μελών για την κατάκτηση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, έναντι των υπολοίπων, με λιγότερους φόρους στις επιχειρήσεις, μικρότερους μισθούς, λιγότερο κοινωνικό κράτος, μειωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα, χειρότερες ρυθμίσεις για το περιβάλλον», έγραφε στις αρχές του 2002 ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, απολογούμενος, μάλιστα, στο τέλος του άρθρου του, για τις… δυσοίωνες προβλέψεις που εξέφραζε στην αρχή του χρόνου που οι άνθρωποι «θέλουν να ακούνε ευχάριστες ειδήσεις».

Ολόκληρο το άρθρο του επικεφαλής της ΛΑΕ στην «Αυγή» έχει ως εξής:

«»ΠΙΚΡΕΣ ΕΥΡΩ – ΑΛΗΘΕΙΕΣ!

Το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα ήρθε ως προέκταση της ενιαίας φιλελεύθερης ευρωπαϊκής αγοράς και θα βρίσκεται, εκτός πολιτικού ελέγχου, υπό τη μονεταριστική -αντιπληθωριστική καθοδήγηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ενώ θα λειτουργεί στο πλαίσιο των ασφυκτικών μονομερών κριτηρίων του γνωστού ευρωπαϊκού συμφώνου σταθερότητας.

Είναι σαφές ότι το ευρώ, κάτω απ' αυτούς τους μονόπλευρους και ταξικά προσδιορισμένους όρους, ουδόλως θα ευνοήσει τους εργαζόμενους της Ε.Ε. και πολύ περισσότερο τις πιο αδύνατες οικονομίες, όπως η ελληνική. Τουναντίον, με το ευρώ θα υπονομευτούν περαιτέρω τα δικαιώματα των Ευρωπαίων εργαζομένων, ενώ θα αυξηθούν οι άνισες ανταγωνιστικές πιέσεις στην ελληνική οικονομία, ιδιαίτερα οι πιέσεις εις βάρος της απασχόλησης, των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.

Η ευρωζώνη, με την έναρξη του 2002, θα έχει μια ενιαία φιλελεύθερη αγορά και ένα κοινό νόμισμα με μια κοινή νομισματική πολιτική που θα έχει ως κύριο στόχο των αποπληθωρισμό. Την ίδια ώρα, όμως, θα υπάρχουν δώδεκα είδη οικονομικής, εισοδηματικής, δημοσιονομικής πολιτικής, μαζί και πολιτικής απασχόλησης και περιβάλλοντος, οι οποίες, εν πολλοίς, στο πλαίσιο του συμφώνου σταθερότητας, θα καθορίζονται από τα κράτη μέλη. Το αποτέλεσμα θα είναι τραγικό. Διότι όλες αυτές οι κρίσιμες πολιτικές των κρατών μελών θα υπακούουν, σχεδόν αναγκαστικά, σε έναν κύριο, αν όχι και αποκλειστικό,
στόχο: την απόκτηση πλεονεκτήματος εντός της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς. Επομένως, θα είναι άκρως ανταγωνιστικές. Αυτό σημαίνει ότι το επόμενο διάστημα θα εισέλθουμε, εντονότερα από πριν, σε μια κάθε άλλο παρά ευγενική άμιλλα των κρατών μελών για την κατάκτηση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, έναντι των υπολοίπων, με λιγότερους φόρους στις επιχειρήσεις, μικρότερους μισθούς, λιγότερο κοινωνικό κράτος, μειωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα, χειρότερες ρυθμίσεις για το περιβάλλον!

Αυτός θα είναι ο φρενήρης δρόμος της συναινετικής δικομματοκρατούμενης Ελλάδας προκειμένου να σταθεί αυτή η χώρα μέσα στο ευρώ. Το 2002 είναι βέβαιο ότι, βοηθούντος και του ευρώ, θα γίνει αφετηρία για ένα μεγάλο κύμα συγχωνεύσεων και εξαγορών ελληνικών επιχειρήσεων, για ένα νέο γύρο προβληματικότητας στην ελληνική αγορά με υψηλότερη ανεργία και κυρίως νέα αρχή επαχθέστερων κοινωνικών, ασφαλιστικών και εργασιακών απορρυθμίσεων. Αν σ' αυτά προσθέσουμε και τις συνέπειες της καλπάζουσας διεθνούς καπιταλιστικής ύφεσης αλλά και τις σκληρότερες νεοφιλελεύθερες επιλογές της
κυβέρνησης του κ. Σημίτη, οι προοπτικές για το 2002 δεν μοιάζουν καθόλου αισιόδοξες.

Ξέρω ότι χρονιάρες μέρες ο κόσμος θέλει να ακούει ελπιδοφόρες ειδήσεις. Εδώ και πολύ καιρό, όμως, οι καλές ειδήσεις έχουν πάψει να προέρχονται από τους κυρίαρχους της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και της Ε.Ε ή τον εγχώριο συναινετικό δικομματισμό. Η ελπίδα μπορεί να προκύψει μόνο εξ αριστερών και κυρίως από τους λαούς, αν το θελήσουν και το αποφασίσουν. Διότι δεν υπάρχει μονόδρομος. Οι μονόδρομοι, αντιθέτως, υπάρχουν μόνο όταν κυριαρχούν στη
σκέψη και τη θέλησή μας. Καλή χρονιά!».
.

2 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. dimitris 10:17 27/10/2016

    Το πρόβλημα μας δεν είναι οι θέσεις που είχε και καλώς τις είχε. Το πρόβλημά μας είναι οτι ενώ επαναλαμβάνω καλώς τις είχε παρέμενε σε ενα πολιτικό σχήμα πού η πλειοψηφία της ηγετικής
    του ομάδας σε καμία περίπτωση δεν είχε και με την δική του πλάτη στήριξε αυτό το ερμαφρόδιτο
    σχήμα, πήρε αυτό το σχήμα την κυβερνητική εξουσία και να τα αποτελέσματα.

  2. Στο πλαίσιο της Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος (ΔΥΕ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Eurostat δημοσίευσε στις 21/10/2016 τα στοιχεία της δεύτερης κοινοποίησης για το έτος 2015 του ελλείμματος και του χρέους της Γενικής Κυβέρνησης, μαζί με τις επανεκτιμήσεις των αντίστοιχων στοιχείων για τα έτη 2012, 2013 και 2014, για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
    Οι δημοσιονομικές στατιστικές της Ελλάδος δημοσιεύτηκαν από τη Eurostat χωρίς επιφυλάξεις για δέκατη τρίτη συνεχή φορά από το Νοέμβριο 2010. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει τη σταθερή και εδραιωμένη πλέον αποδοχή των δημοσιονομικών στατιστικών που καταρτίζει η ΕΛΣΤΑΤ ως στατιστικών στοιχείων που ικανοποιούν πλήρως τους κανόνες και τις απαιτήσεις των Ευρωπαϊκών Κανονισμών και των διεθνών στατιστικών προτύπων γενικότερα, και
    επιβεβαιώνει τις συστηματικές προσπάθειες που καταβάλλει η ΕΛΣΤΑΤ για την π

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.