Μάλιστα πριν δοκιμάσει την ασιατική εμπειρία, αμέσως μετά με το πέρασμά του από τη Μονακό, περπάτησε στο Ρέντη, με την προοπτική να καθίσει στον πάγκο του Ολυμπιακού. Αλλά τελικά, ο Αλσατός προτίμησε να αλλάξει ήπειρο.

Επισήμως στην Άρσεναλ, ανέλαβε τα καθήκοντά του την πρώτη ημέρα του Οκτωβρίου, αν και το πρώτο του παιχνίδι, έφτασε 11 ημέρες μετά (0-2 εναντίον της Μπλάκμπερν). Ο ιστορικός πρόεδρος της Αρσεναλ Πήτερ Χιλ Γουντ, χρειάστηκε να ταξιδέψει στην Ιαπωνία, προκειμένου να προσπαθήσει να πείσει τον προπονητή με τις επαναστατικές ιδέες, να δοκιμάσει την πρόκληση της Αγγλίας. Που βέβαια, τότε παρουσίαζε μία εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή που υπάρχει στις ημέρες μας.
Ο Βενγκέρ δέχθηκε, αποβιβάστηκε στο Λονδίνο, αντικρίζοντας τα αγγλικά ταμπλόιτ να γράφουν στο οπισθόφυλλό τους «Arsene Who» (Ποιος Αρσέν;). Ο χρόνος όμως ήταν μαζί του.

Με δίπλωμα μηχανικού και διδακτορικό στην οικονομία, η μέθοδος του φαίνεται ότι φτάνει από μακριά. Από τις αυλές του Πανεπιστημίου στο Στρασβούργο, όπου ο Αλσατός προπονητής ξεκίνησε να ?παντρεύει το πάθος του για το ποδόσφαιρο με την επιστήμη.
Συνδυάζοντας μπάλα και γνώση κατάφερε να παρουσιάσει την? μηχανική του ποδοσφαίρου και την οικονομία της αγοράς με λογική. Ο Αρσεν Βενγκέρ δεν ακολούθησε ποτέ το ρεύμα. Είχε την δική του άποψη, που όλα αυτά τα χρόνια, υπερασπίστηκε με κάθε τρόπο. Εχοντας έναν δισεκατομμυριούχο να βρίσκεται πίσω σου, σίγουρα όλοι μπορούν να αγοράσουν αστέρια πρώτης γραμμής, κορυφαίους ποδοσφαιριστές, να δημιουργήσουν μία ομάδα που δύσκολα μπορείς να συναγωνιστείς.
Η εναλλακτική λύση είναι να ανακαλύπτεις τα ταλέντα πριν από τους άλλους, όταν ακόμα κοστίζουν λίγο ή τίποτα. Και όπως αποδείχθηκε, κανένας δεν μπορεί να παρουσιάσει αυτή την δουλειά καλύτερα από τον ?μηχανικό Βενγκέρ. Ισως πραγματικά καμία άλλη ομάδα στον κόσμο δεν μπορεί να επιδείξει ένα ανάλογο χειρισμό ανάμεσα σε οικονομία και αθλητισμό όπως η Άρσεναλ.

Οι Άγγλοι, όχι άδικα, σημειώνουν την τεράστια συμβολή του Αρσέν Βενγκέρ, στην επανάσταση του ποδοσφαίρου τους στα τέλη της δεκαετίας του 1990 με την εισαγωγή των αλλαγών στην προπόνηση, αλλά και τη διατροφή των παικτών.
Είναι γνωστό ότι από τότε που έφτασε στο Λονδίνο ποτέ δεν διέθεσε πολλά χρήματα για μετεγγραφές. Τα παραδείγματα των Φάμπρεγας (τότε 20 ετών) και Γουόλκοξ (18), που έφτασαν για τις θέσεις των Βιειρά και Ανρί είναι χαρακτηριστικά. Δύο σύμβολα, μίας από τις επαναστάσεις που επιχείρησε ο προπονητής των Λονδρέζων.

Σίγουρα δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι παίκτες τον αγαπούν. Ακόμα και εκείνοι που τον αποχωρίζονται, επιλέγοντας άλλη ομάδα, κρατούν πάντα στην θύμηση το παιχνίδι και την υπομονή που τους δίδαξε. Κάνει τα πάντα να φαίνονται πολύ εύκολα, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν με δηλώσεις τους, χειρίζεται μια μεγάλη οικογένεια και ως ηγέτης, ελέγχει τα πάντα. Ενας μεγάλος επαγγελματίας.

"Le Professeur"΄(ο καθηγητής), όπως είναι το παρατσούκλι του, έπαιξε σε τέσσερις ομάδες στην επαγγελματική καριέρα του ως ποδοσφαιριστής, που είχε διάρκεια μόλις 12 χρόνια. Άλλες τέσσερις προπόνησε στα 32 χρόνια που κάθεται σε πάγκους.
Ξεκίνησε την καριέρα του προπονώντας νέους και αυτό, όπως ο ίδιος τονίζει, είναι που συνεχίζει να του δίνει την μεγαλύτερη ικανοποίηση. Εχει να κερδίζει την Premiership από το 2004, έχασε την ευκαιρία στον τελικό του Champions League το 2006 στο Παρίσι απέναντι στην Μπαρτσελόνα, αλλά έχει πιστούς θαυμαστές, που δεν κάθονται μόνο στις εξέδρες του Emirates.

• Ετικέτες: 
• Άρσεναλ