ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Δεκανίκια

Είναι αναμφίβολο ότι η κυβέρνηση έχει χάσει και τα αυγά και τα πασχάλια στο θέμα της συγκρότησης του ΕΣΡ, οδεύοντας ταχύτατα από πανωλεθρία σε διασυρμό και τούμπαλιν. Αφού πέταξε στο καλάθι των αχρήστων την εξαρχής ανεκδιήγητη επιλογή της να προτείνει για πρόεδρο του ραδιοτηλεοπτικής ανεξάρτητης αρχής το φαιδρό Πολύδωρα, κατέφυγε κατά τη διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής στην υποψηφιότητα του Ροδόλφου Μορώνη για την ίδια θέση.

Υπέθετε, προφανώς, ότι στο πρόσωπο ενός παλαιού θαμώνα του ΕΣΡ και πρώην αναπληρωτή διευθύνοντα συμβούλου της ΝΕΡΙΤ θα συναντούσε από την αντιπολίτευση της αναγκαία συναίνεση. Εξάλλου, ο προτεινόμενος ως νέος υποψήφιος πρόεδρος διαθέτει καλές συστάσεις. Διετέλεσε υπουργός Επικρατείας στην προσωρινή κυβέρνηση Καραμανλή προκειμένου να διεξαχθούν οι εκλογές του 2007, υπήρξε επίσης κυβερνητικός εκπρόσωπος και υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ στην υπηρεσιακή κυβέρνηση μέχρι τη διενέργεια εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015.

Δυο μικρές θητείες για τον 73χρονο δημοσιογράφο αλλά με περισσό κύρος και λαμπρό γόητρο. Τόσο, μάλιστα, μεγάλο, θεωρήθηκε το εκτόπισμα του ώστε τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης, όπως η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι, συγκατένευσαν, περιβάλλοντας με εμπιστοσύνη την εισήγηση του προέδρου της Βουλής. Ζαλισμένα μάλλον αμφότερα από την πιρουέτα του τελευταίου το μεν πρώτο κόμμα λησμόνησε την πρότασή του για πρόεδρο του ΕΣΡ του συνταγματολόγου Γιώργου Σωτηρέλλη, το δε δεύτερο ξέχασε ότι πρόκρινε για την ίδια θέση τον δημοσιογράφο Γιάννη Τζανετάκο.

Ωστόσο η παροδική αυτή αμνησία δεν απέτρεψε και τα δυο από το να συμμετάσχουν πρόθυμα στο παζάρι που ακολούθησε. Με δυο λόγια, να συμμερισθούν εμμέσως τα τρικ, τα κόλπα και τα τεχνάσματα του Νίκου Βούτση. Ο οποίος δέχθηκε το αίτημα των συγκεκριμένων δυο κομμάτων και αφού έκανε δεκτή τη πρόταση του βουλευτή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης δεν επέμεινε στο όνομα του Συριζαίου Βασίλη Μουλόπουλου για τη θέση του αντιπροέδρου του ΕΣΡ.

Αντ' αυτού πρότεινε τον πρώην πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ , νυν πρόεδρο του ΟΑΚΑ, Νίκο Κιάο. Το πρόσωπο του οποίου ενέκριναν ασμένως ως σοβαρού ανθρώπου και αγωνιστού της δημοκρατίας και τα δυο κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου. Πιθανότατα, επειδή η απώλεια προσωρινής μνήμης τους με κενά , διαλείψεις και ψευδαισθήσεις έπαιρνε πλέον μονιμότερα χαρακτηριστικά.

Πρώτον διότι, επικύρωσαν με καλή θέληση τις τακτικιστικές μεθοδεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ λες και τις αντίκριζαν πρώτη τη φορά. Δεύτερον διότι, η Δημοκρατική Συμπαράταξη αγνόησε ότι ο εκ του κόμματός της αντιπρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Κρεμαστινός είχε δηλώσει από το πρωί ότι η παράταξη του θα ψηφίσει «Παρόν» στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, για τη συγκρότηση του ΕΣΡ.
Και τρίτον, αλλά όχι αμελητέο, ο εν λόγω δημοσιογράφος τον οποίο αποδέχθηκαν διατράνωνε από τις αρχές Σεπτεμβρίου κιόλας στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, ότι “ο νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες και κυρίως ο κατ’ εφαρμογήν του διαγωνισμός που έγινε αποτελούν ίσως από τις λίγες μεγαλύτερες τομές-μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει στη χώρα”.

Και έκθαμβος από τους χειρισμούς Παπά διατυμπάνιζε θριαμβευτικά ότι αυτοί “άνοιξαν δρόμους, μεγάλους δρόμους”. Και τώρα που αυτοί οι δρόμοι αυτοί μπλόκαραν και κατεδαφίζονται, ήρθε το κόμμα της Φώφης Γεννηματά και εκείνο του Σταύρου Θεοδωράκη, να χτίσουν γέφυρες διάβασης στα κυβερνητικά αδιέξοδα.
Μη πάμε, όμως, μακρυά. Γίνεται αντιληπτή η επιδίωξη αμφοτέρων των κομμάτων της υποτιθέμενης Κεντροαριστερά να διαμορφώσουν ένα προφίλ διαφορετικό από αυτό που πλασάρει η ΝΔ. Περισσότερο εμφανής ήταν η πρόθεσή τους να χαράξουν διαχωριστικές γραμμές από την πολιτική πρακτική του Κυριάκου Μητσοτάκη να λέει "όχι σε όλα" στην κυβέρνηση. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι υποχρεωμένα να τον ακολουθούν τυφλά για να μην αισθάνεται μοναξιά. Ούτε αναγκασμένοι να συντονίζονται με τις εκάστοτε ακροδεξιές κωρώνες κορυφαίων μελών του κόμματος του.

Επί της ουσίας, όμως, με την αβίαστη συναινετική τους διάθεση χάρισαν μια εύκολη επικοινωνιακή νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ, που κατάφερε για πρώτη φορά από το Δημοψήφισμα του περσινού Ιουλίου, να διασπάσει το αντί -λαϊκιστικό, ευρωπαϊκό μπλοκ της αντιπολίτευσης. Το χειρότερο ήταν ότι έδωσαν την εντύπωση ότι συμπλέουν με την πολιτικά ψυχορραγούσα κυβέρνηση για τη συγκρότηση του ΕΣΡ την οποία ή ίδια έχει επανειλημμένα σαμποτάρει. Ακόμη κι αν υποτεθεί ότι τα δυο κόμματα γνώριζαν εκ του ασφαλούς ότι δεν συγκροτείται ΕΣΡ χωρίς την συναίνεση της Νέας Δημοκρατίας, η στάση τους μάλλον αποπνέει οπορτουνισμό. ¨Όχι δεοντολογία και υπευθυνότητα

Κακά, όμως, τα ψέματα. Για να μην είναι η περίφημη διακομματική συνεννόηση ένα ακατανόητο κενού περιεχομένου σύνθημα, οφείλουν από κοινού τα δημοκρατικά κόμματα της Βουλής να ανοίξουν νέα σελίδα στο θέμα ΕΣΡ. Το οποίο πρέπει να στελεχωθεί με καινούρια πρόσωπα, χωρίς κομματικές επιρροές, ούτε πρότερες εξαρτήσεις, που θα το βοηθήσουν να επικυρώσει το ρόλο του ως ανεξάρτητη αρχή ελέγχου των ραδιοτηλεοπτικών μέσων.

Πρώτα απ' όλα, όμως, πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι ειλικρινής και ουσιαστική διακομματική συναίνεση δεν σημαίνει παζάρια με αναξιόπιστους, ιντριγκαδόρους και καιροσκόπους που τροφοδοτούν εντάσεις και διχασμούς. Πόσο μάλλον πρέπει να καταγγέλλονται οι τελευταίοι όταν μέσα στο γενικό μπάχαλο και το ξεθώριασμα των θεσμών, στο οποίο έχουν σπρώξει τη χώρα, επιχειρούν στριμωγμένοι να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα με αναδιπλώσεις και τερτίπια.

Τέλος, κάθε πιθανή υποστήριξη τους από μερίδα του πολιτικού προσωπικού εκπέμπει μόνο ηθικό μετεωρισμό παρά συνιστά έγκυρη πολιτική πράξη. Ας το έχουν υπόψη τους η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι, αν δεν θέλουν να καταντήσουν το αλληλέγγυο, πλην περιφρονημένο, δεκανίκι στο σκηνικό καθήλωσης της πολιτικής που επιμελείται μια χωλή κυβέρνηση.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.