ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Συνέντευξη στο ΑΠΕ

Λυκούδης: Το Ποτάμι διέρχεται τη σοβαρότερη κρίση από την ίδρυσή του

«Το Ποτάμι διέρχεται μια φάση σοβαρής κρίσης, της σοβαρότερης από την ίδρυσή του», δηλώνει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του Ποταμιού, Σπύρος Λυκούδης, και πρόσθεσε: «αν χρειάζεται να ωριμάσει πολιτικά το Ποτάμι, αυτό πρέπει να γίνει σε καταιγιστικούς χρόνους. Γιαυτό κι έχω επανειλημμένα κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου». Σε ερώτηση για το αν υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης στην κεντροαριστερά υποστηρίζει ότι «δεν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια συνεννόησης. Σε πολλά σημεία υπάρχει μεγάλη σύμπτωση απόψεων σε όλους τους φορείς και εκτιμά ότι «στο χώρο αυτό, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανέναν, παραμένουν αδρανείς οι πιο ζωτικές, δημιουργικές πνευματικές δυνάμεις της χώρας. Ο διπολισμός δεν αποτελεί λύση. Οδηγεί μαθηματικά σε νέα αδιέξοδα».

Δηλώνει ότι τόσο το προσκλητήριο του κ. Μητσοτάκη για πανστρατιά των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων όσο και το προσκλητήριο του κ. Τσίπρα στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. δεν του προκαλούν ενδιαφέρον και υπογραμμίζει ότι «πάντα οι οικονομικοί παράγοντες τόνιζαν την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας ως κρίσιμη συνιστώσα για την έξοδο από την κρίση. Δεν είναι, όμως επαρκής συνθήκη».

Ακολουθεί η συνέντευξη του βουλευτή του Ποταμιού Σπύρου Λυκούδη, για το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μετά την αποχώρηση της Κατερίνας Μάρκου σας ακούσαμε να επικρίνετε την ανακοίνωση του Ποταμιού, δηλώνοντας ότι «σε αυτό το επίπεδο εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω». Λίγες εβδομάδες πριν αποχώρησε ο κ. Φωτήλας, ενώ ακούγεται ότι και άλλοι βουλευτές σας ετοιμάζονται να αποχωρήσουν. Τι συμβαίνει στο Ποτάμι κ. Λυκούδη;

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τις προθέσεις άλλων συναδέλφων ούτε σχολιάζω φήμες. Γεγονός, πάντως, είναι ότι το ΠΟΤΑΜΙ διέρχεται μια φάση σοβαρής κρίσης, της σοβαρότερης από την ίδρυσή του.

Σας ανησυχεί η δημοσκοπική συρρίκνωση του Ποταμιού; Τι πιστεύετε ότι φταίει;

Ασφαλώς και με ανησυχεί κι όχι για προσωπικούς λόγους. Η κοινωνία έχει ανάγκη από ένα κόμμα με φρέσκες ιδέες, μεταρρυθμιστική προοδευτική πνοή, σοβαρές επεξεργασίες, νέους και αξιόλογους ανθρώπους. Όμως, ως νέο κόμμα, το ΠΟΤΑΜΙ , παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημα δεν έχει καταφέρει να συγκροτήσει σαφή πολιτική ταυτότητα, σταθερές δομές πολιτικών αποφάσεων και στρατηγικό προσανατολισμό. Δυστυχώς όμως, ο πολιτικός χρόνος είναι αδυσώπητος. Δεν βρισκόμαστε σε ομαλές πολιτικές συνθήκες. Οι πολίτες είναι απογοητευμένoι από τη διάψευση της λαϊκιστικής επαγγελίας. Αδημονούν. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου, της αναμονής και της αργής κομματικής ωρίμανσης και εξέλιξης. Αν χρειάζεται να ωριμάσει πολιτικά το Ποτάμι, αυτό πρέπει να γίνει σε καταιγιστικούς χρόνους. Γι? αυτό κι έχω επανειλημμένα κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Και δεν έπεσα έξω.

Γιατί η κεντροαριστερά δεν κατάφερε να συνεννοηθεί; Υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙΟΥ-ΔΗΜΑΡ και κινήσεων πολιτών που κινούνται στο ίδιο χώρο;

Οι λόγοι των αποτυχημένων προσπαθειών συγκρότησης μιας ισχυρής και ενιαίας Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης στο λεγόμενο μεσαίο χώρο είναι αρκετοί και πολύπλοκοι. Σχετίζονται με την πολιτική πολυδιάσπαση του χώρου, τις μικρο-κομματικές επιδιώξεις, τις προσωπικές φιλοδοξίες και τον στρατηγικό προσανατολισμό.

Επομένως, υπό τις σημερινές συνθήκες, η συγκρότηση ισχυρού νέου ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς είναι εξ ορισμού δύσκολο εγχείρημα. Οι προσπάθειες, όμως, πρέπει να συνεχιστούν με μέθοδο και σύνεση. Ποτέ δεν είναι αργά. Δεν νομίζω ότι έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια συνεννόησης. Σε πολλά σημεία υπάρχει μεγάλη σύμπτωση απόψεων σε όλους τους φορείς. Γι? αυτό επιμένω στο στόχο αυτό, που είναι και στρατηγικός στόχος της δικής μας πολιτικής κίνησης, των «Μεταρρυθμιστών της Αριστεράς». Παρά τις δυσκολίες δεν πρόκειται να εγκαταλείψω την προσπάθεια.

Πως σχολιάζετε το προσκλητήριο προς τις ευρωπαϊκές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που απηύθυνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Θα ανταποκριθείτε;

Τόσο το προσκλητήριο του κ. Μητσοτάκη όσο και το προσκλητήριο του κ. Τσίπρα στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. εμένα τουλάχιστον δεν μου προκαλούν ενδιαφέρον. Ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να κινηθεί προς τα ??δεξιά?? του χωρίς να χάσει τη μεταρρυθμιστική και φιλελεύθερη αξιοπιστία του. Άλλωστε, ο χώρος ??δεξιά?? του είναι κατειλημμένος από ακραίους πολιτικούς φορείς. Αντίστοιχα, ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να κινηθεί προς τα «αριστερά» του. Ο χώρος είναι κατειλημμένος από το ΚΚΕ και από φορείς πρώην συντρόφων του, που δεν χάνουν την ευκαιρία, «ως αυθεντικός ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ» να τον κατηγορούν ως «μνημονιακό κόρακα» ακόμα και να τον χλευάζουν.

Κατά συνέπεια, και για τα δυο κόμματα, ο μεσαίος προοδευτικός χώρος έχει αναντικατάστατη στρατηγική σημασία εκλογικής διείσδυσης σε συνθήκες μάλιστα αποστασιοποίησης και αποχής των πολιτών και χαμηλού σχετικά, επί του παρόντος, διπολισμού. Δεν πρόκειται για τωρινή διαπίστωση. Εδώ και πάρα πολύ καιρό δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω την εκτίμηση αυτή, που σήμερα γίνεται καθολικά αποδεκτή. Για αυτό και υποστήριξα και υποστηρίζω με πάθος τη συγκρότηση ενιαίου νέου Προοδευτικού φορέα της Κεντροαριστεράς, αυτόνομου, αυτοπροσδιοριζόμενου, με σαφή ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα και Εθνικό Σχέδιο για τη χώρα. Δεν πρόκειται για εγχείρημα προσωπικής ή κομματικής πολιτικής διάσωσης ή επιβίωσης.

Η νέα Κεντροαριστερά αποτελεί αδήριτη ανάγκη για την ίδια τη χώρα.

Αναντικατάστατο παράγοντα πολιτικής σταθερότητας, ισορροπίας του πολιτικού συστήματος, αυτογνωσίας και καλής, προοδευτικής διακυβέρνησης. Διότι, στο χώρο αυτό, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανέναν, παραμένουν αδρανείς οι πιο ζωτικές, δημιουργικές πνευματικές δυνάμεις της χώρας. Ο διπολισμός δεν αποτελεί λύση. Οδηγεί μαθηματικά σε νέα αδιέξοδα.

Πως σχολιάζετε την εκλογή Τραμπ;

Υπάρχουν πολλές διαστάσεις. Εσωτερικά, δεν πρόκειται περί εκλογικού θριάμβου του κ. Τραμπ.. Η κα Κλίντον συγκέντρωσε στην Επικράτεια πάνω από 2 εκ. περισσότερες ψήφους, περισσότερες από κάθε άλλον πρόεδρο πλην του Ομπάμα το 2008, αλλά λόγω της έμμεσης εκλογής του προέδρου από το Κολλέγιο των Εκλεκτόρων έχασε την προεδρία με πολύ μικρή διαφορά κάπου 110.000 ψήφων σε κρίσιμες Πολιτείες. Συνάμα, όμως, δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε ένα σύνολο παραγόντων, πολιτιστικών, ιδεολογικών, οικονομικών, δημογραφικών, κοινωνικών, ρευμάτων δηλαδή που η σύγκλισή τους ανέδειξαν τον κ. Τραμπ στην προεδρία.

Τέτοια ρεύματα υπάρχουν και στην Ευρώπη και δημιουργούν επικίνδυνες για τη συνοχή και την προοπτική της ΕΕ φυγόκεντρες δυνάμεις. Οφείλουμε να τις εμποδίσουμε. Ο λαϊκισμός, δεξιός ή αριστερός, βλάπτει σοβαρά την υγεία των χωρών. Από την άλλη μεριά, δεν γνωρίζουμε ακόμα ούτε τη σύνθεση της νέας αμερικανικής κυβέρνησης ούτε τους εξωτερικούς της προσανατολισμούς. Το αμερικανικό πολιτικό σύστημα είναι αρκετά πολύπλοκο και ως προς τη νομοθετική του λειτουργία και ως προς τη λήψη πολιτικών αποφάσεων, με αρκετά ισχυρά κέντρα ισχύος και στον πολιτικό και στον κοινωνικό και οικονομικό χώρο. Οι γνωστοί «έλεγχοι και ισορροπίες» του συστήματος μετριάζουν συνήθως την προεκλογική ρητορεία. Ωστόσο, μας ενδιαφέρει άμεσα η διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής του νέου προέδρου ως προς το ΝΑΤΟ, την Ευρώπη, τη Ρωσία, το Μεσανατολικό, την Τουρκία και τα συναφή, που δεν αποκλείεται να πάρει χρόνο μέχρι να αποσαφηνιστεί. Εξ ου και οι κατανοητές ανησυχίες της Ευρώπης. Από άποψη δικού μας εθνικού συμφέροντος δεν μας ενδιαφέρουν μόνο οι διατλαντικές σχέσεις, που αναπόφευκτα μας επηρεάζουν άμεσα, αλλά και η διατήρηση της γεωπολιτικής μας σημασίας καθώς και η στήριξη της Αμερικής σε πολλά θέματα κι όχι μόνο στο οικονομικό μας πρόβλημα. Επομένως, καλό είναι να προετοιμαζόμαστε για όλα τα ενδεχόμενα. Μολονότι ορισμένες σταθερές στην εξωτερική πολιτική δύσκολα μεταβάλλονται, η δική μας ευάλωτη θέση μπορεί να επηρεαστεί ακόμα και από ορισμένες μικρές «προσαρμογές» πόσο μάλλον από ανατροπές προσανατολισμού που ειλικρινά απεύχομαι.

O Σταύρος Θεοδωράκης έχει ευθύνη για την μειωμένη απήχηση του Ποταμιού;

Ο ίδιος έχει δηλώσει πως αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Στους επικεφαλής των κομμάτων αναπόφευκτα αντανακλώνται και οι επιτυχίες και οι αποτυχίες. Αυτονόητο.

Πολλοί οικονομικοί παράγοντες, όπως για παράδειγμα ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος, λένε ότι δεν πρέπει να γίνουν πρόωρες εκλογές. Η ΝΔ αντίθετα υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά από αυτή των πρόωρων εκλογών. Ποια είναι η δική σας άποψή;

Πάντα οι οικονομικοί παράγοντες τόνιζαν την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας ως κρίσιμη συνιστώσα για την έξοδο από την κρίση. Δεν είναι, όμως επαρκής συνθήκη. Άλλες χώρες κατάφεραν να βγουν σχετικά σύντομα από την κρίση με συνεννόηση και συναίνεση των πολιτικών κομμάτων, παρά το εμφανές κόστος. Είναι θέμα πολιτικής και προσανατολισμού. Σε εμάς εδώ αναβίωσε ο καταστροφικός κομματικός διπολισμός. Συνεχίζεται ο διχαστικός πολιτικός λόγος και η αχαλίνωτη προπαγάνδα. Συσκοτίζεται η αναγκαία πολιτική διαδικασία αυτογνωσίας της κοινωνίας. Στέλνουμε, π.χ. στη Δικαιοσύνη όχι αυτούς που παραποίησαν τα στατιστικά στοιχεία αλλά αυτούς που τα κατέγραψαν με ακρίβεια! Η κυβέρνηση αυτή έχει προκαλέσει σοβαρότατη ζημιά στην οικονομία και τους πολιτικούς θεσμούς. Δεν έχει Σχέδιο. Παραπαίει. Η χώρα σέρνεται. Γιατί άραγε έπρεπε να χάσουμε κι άλλα χρόνια για να βρεθούμε ενδεχομένως εκεί όπου βρισκόμασταν στα τέλη του 2014 και πανηγυρίζουν γι? αυτό; Παραπλάνηση και Παράνοια. Για μένα είναι προφανές ότι ο δικομματισμός δεν αποτελεί λύση για τα προβλήματα της χώρας.

«Βλέπετε» εκλογές ή εκτιμάτε ότι ο κ. Τσίπρας θα προσπαθήσει να εξαντλήσει την τετραετία;

Κάθε κυβέρνηση θέλει να παραμένει στην εξουσία εξαντλώντας το συνταγματικό της βίο. Τα Μνημόνια, όμως, έχουν την ιδιότητα να καταβροχθίζουν τις κυβερνήσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με την κυβέρνηση αυτή. Έχει υποστεί σοβαρή δημοσκοπική καθίζηση, έχει χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών και προσπαθεί απεγνωσμένα να γαντζωθεί στην εξουσία μήπως και ανακάμψει. Γι? αυτό και εφευρίσκει συνέχεια καινούργιους μύθους για να συγκρατήσει το εκλογικό της ακροατήριο.

Βλέπετε, το ίδιο κύμα διαμαρτυρίας που σε έχει σηκώσει στην κορυφή μπορεί να σε τσακίσει στα βράχια. Από το 2012 μέχρι σήμερα είχαμε 4 εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις. Κι ακόμα να βγούμε από την κρίση.

Η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είτε αποτελεί πολιτική επιλογή πανικού και αποτυχίας είτε επιβάλλεται εκ των συνθηκών ως κατάρρευση της διακυβέρνησης εν όψει μάλιστα αδυναμίας εξεύρεσης εναλλακτικών συνταγματικών λύσεων. Και οι δυο περιπτώσεις είναι σύμφυτες με τη δημοκρατική πολιτική διαδικασία. Η κυβέρνηση αυτή δεν αποτελεί, φυσικά, εξαίρεση.

Δεν είναι ασύνηθες στην πολιτική ζωή οι κυβερνήσεις να αντιμετωπίζουν το δίλημμα «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.