ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Ο Ερντογάν απειλεί εμμέσως με πόλεμο - Αγριεύουν τα πράγματα

Ο πόλεμος δεν θα ρθει από την κρίση αλλά από τον Ερντογάν. Ο «Σουλτάνος», όσο περνάει ο καιρός, προσπαθώντας να ξυπνήσει το εθνικιστικό κομμάτι των ψηφοφόρων του αρχίζει να εκφέρει όλο και πιο απειλητικό λόγο και τα πράγματα αγριεύουν. Τελευταίο και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η διεκδίκηση περισσότερων εδαφών για την Τουρκία καθώς ο Κεμάλ και ο Βενιζέλος «την έριξαν» στη Συνθήκη της Λωζάνης μειώνοντας κατά πολύ τα εδάφη της.

Το θράσος με το οποίο μιλά ο Ερντογάν προέρχεται και από τη δική του μεγαλομανία αλλά και από την αίσθηση αδυναμίας που βλέπει στις γειτονικές χώρες της Τουρκίας. Αυτό λοιπόν το θράσος αναμένεται να παίξει κομβικό ρόλο στην μελλοντική κατάσταση και (αν)ισορροπία της περιοχής.

Είναι νομίζω ξεκάθαρο, ακούγοντας κάποιον να λέει ότι «χάσαμε εδάφη που τα είχαμε μπροστά μας», πως η καμπάνα χτυπάει για νησιά του Αιγαίου, - το δείχνουν άλλωστε και οι συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου- για τη Δυτική Θράκη και ποιος ξέρει τι άλλο επιβουλεύεται η Τουρκία. Η επιδίωξη του Ταγίπ Ερντογάν να διεκδικήσει περισσότερα εδάφη μέχρι το 2023 στα πλαίσια των 100 χρόνων από τη συνθήκη της Λωζάνης δεν ξέρω αν θα μπορούσε να εκληφθεί ως κάτι άλλο πέρα από απειλή εισβολής και κατά συνέπεια πολέμου.  Γιατί δε θεωρώ καθόλου πιθανό μια χώρα σαν την Τουρκία η οποία δεν σέβεται ψηφίσματα του ΟΗΕ για την Κύπρο και δικαστικές αποφάσεις να στραφεί σε δικαστική λύση και καταγγελία της Συνθήκης της Λωζάνης η οποία άλλωστε ουδεμία τύχη θα είχε. Ούτε θα πάρει τηλέφωνο τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη ή τον όποιο πρωθυπουργό της Ελλάδας ζητώντας να συζητήσουν ξανά τη Συνθήκη και τις προβλέψεις της. Που και να το έκανε κανένας πρωθυπουργός δεν θα έκανε δεκτό αυτό το αίτημα. Πιθανότερη λοιπόν είναι η πρόκληση ενός θερμού επεισοδίου τύπου Ίμια ή ακόμα χειρότερα μία ωμή εισβολή όπως άλλωστε έχει ξανακάνει η Τουρκία και στο πρόσφατο παρελθόν (Συρία) και 42 χρόνια πριν (Κύπρος). Άλλωστε όπως βλέπουμε και στην περίπτωση της Κύπρου η τουρκική αδιαλλαξία δεν υποχωρεί ούτε ένα εκατοστό οδηγώντας σε ναυάγιο τις όποιες συνομιλίες. Η πάγια πρακτική της Τουρκίας είναι η δημιουργία και παγίωση ενός status quo το οποίο δυστυχώς δημιουργείται μόνο με πόλεμο (λόγω των παράλογων απαιτήσεων) και ενδεχομένως «λύνεται» με τον ίδιο τρόπο ή μένει ως έχει επιτρέποντας στην γείτονα να πετύχει τους εκάστοτε στόχους της.

Ο τουρκικός επεκτατισμός, η πλήρης ασέβεια στις διεθνείς συνθήκες και η μεγαλομανία του Ερντογάν βάζουν άλλον ένα πονοκέφαλο στην ελληνική κυβέρνηση η οποία πρέπει να θωρακίσει τα ελληνικά κεκτημένα. Όσο το 2023 και τα 100 χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάνης πλησιάζουν και ο «Σουλτάνος» παραμένει στην εξουσία της Τουρκίας όλα δυστυχώς είναι πιθανά.

Υ.Γ. Ας ελπίσουμε όλα τα προαναφερθέντα να είναι απλά κινδυνολογίες και οι «απειλές» Ερντογάν να είναι απλά τα «κούφια» λόγια για συντήρηση της και ενίσχυση της εκλογικής δύναμής του και διατήρησής του στην εξουσία.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.