ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΠΩΣ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΛΩΤΣΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΞΕΔΡΑ ΤΗΝ ΠΑΣΑ ΓΙΑ ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΟΜΠΑΜΑ...

                                       Η συνέχεια του χθεσινού άρθρου "ΠΕΡΙ ΦΩΦΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ" θα δημοσιευθεί αν όχι αύριο οπωσδήποτε την Τετάρτη.

 

Αναμφίβολα, η εβδομάδα που διέρρευσε ήταν για τον Αλέξη Τσίπρα η ευκαιρία που κάθε πολιτικός και δη αρχηγός κυβερνήσεως ή κράτους περιμένει να του συμβεί τουλάχιστον μια φορά στην καριέρα του: Να βρεθεί στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας ειδησεογραφίας και μάλιστα σε απευθείας σύνδεση λόγω της επίσκεψης του πλανητάρχη στη χώρα του. Αυτή η ευκαιρία, για τον Έλληνα πρωθυπουργό, επιπροσθέτως ήταν και η καλή και τυχερή του ημέρα καθώς ο Μπαράκ Ομπάμα αφίχθη στην Αθήνα μια εβδομάδα μετά την νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Όχι μόνον στην Αμερική, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο ανέμεναν με αυξημένο και ιδιαίτερο ενδιαφέρον του τι θα πει για τον διάδοχό του, αλλά και με ποιό τελευταίο μήνυμα, για τη Δημοκρατία, την οικονομία, την Ευρώπη  και το μέλλον της ανθρωπότητας, θέλει να σφραγίσει την οκταετία του στο τιμόνι της μίας και μόνης υπερδύναμης.

Καλύτερη "φώτο οπορτιούνιτι", όπως λέγεται στη δημοσιογραφική γλώσσα, του Έλληνα πρωθυπουργού με τον, δημοφιλέστατο ειρήσθω εν παρόδω, Αμερικανό Πρόεδρο δεν μπορούσε να υπάρχει. Θαρρείς και το σύμπαν είχε συνωμοτήσει να βοηθήσει τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Και πράγματι ο Μπαράκ Ομπάμα έκανε ότι καλύτερο περνούσε από το χέρι του για να στηρίξει την Ελλάδα. Η εικόνα και τα λόγια του 44ου Προέδρου των ΗΠΑ που έφευγαν από τις τηλεοπτικές κάμερες για ολόκληρο τον κόσμο ήταν μια διαφήμιση για την Αθήνα, ένας ύμνος για τον τόπο που γεννήθηκαν η Δημοκρατία, η ελευθερία, τα πολιτικά δικαιώματα, οι τέχνες και η φιλοσοφία. Η ομιλία στο "Σταύρος Νιάρχος, οι φωτογραφίες και το προσωπικό του βίντεο στην Ακρόπολη έδιναν την εντύπωση πως είχαν σχεδιαστεί με τρόπο που να μην μένει καμμία αμφιβολία σε κανέναν και πρωτίστως στους εταίρους-δανειστές ότι θα πρέπει να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να σταματήσει το μαρτύριο της Ελλάδος και να απαλλαγεί από το άχθος του δημοσίου χρέους.

Ο Μπαράκ, κατά κοινή ομολογία, με τη στάση και τα λόγια του έδωσε την καλύτερη πάσα στον Αλέξη για να βάλει γκολ υπέρ της χώρας μας. Εκείνο που προξένησε εντύπωση, όπως παραδέχονται ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι πως ο πρωθυπουργός δεν αξιοποίησε την ευκαιρία. Η εικόνα του δεν ήταν αντάξια της ευκαιρίας που του είχε παρουσιαστεί. Αντί να βάλει γκολ έστειλε τη μπάλα στην εξέδρα. Αντί να συζητούν όλοι για τη θαυμάσια ευκαιρία και την πολιτική τύχη του Τσίπρα, ασχολούνται με τη στάση του σώματός του και εν γένει τη συμπεριφορά άμα και τον τρόπο ομιλίας του. Δυστυχώς, το μήνυμα στους εταίρους-δανειστές "χαλαρώστε τη λιτότητα και ρυθμίστε το χρέος" σκιάστηκε από την εικόνα έντονης σωματικής και ψυχικής κούρασης που έβγαζε ο πρωθυπουργός όταν συνομιλούσε με τον Αμερικανό Πρόεδρο στου Μαξίμου.

Βεβαίως, θα πρέπει να παραδεχθούμε πως αυτό εν τινι τρόπω αδικεί τον πρωθυπουργό καθώς οι ευθύνες που έχει φορτωθεί στις πλάτες του είναι όντως πολλές και δυσβάστακτες και πιθανότατα κάποιοι άλλοι μπορεί να μην τις άντεχαν και να είχαν παραιτηθεί. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής πως σε τρεις μήνες ο Αλέξης Τσίπρας συμπληρώνει δύο χρόνια δύσκολης -έως και καταθλιπτικής, λόγω της χρονίζουσα υφής των προβλημάτων- πρωθυπουργίας και είναι λογικό η κούραση ακόμη και η απογοήτευση να τον έχουν επηρεάσει σωματικά και να τον καταβάλουν ψυχικά, όπως άλλωστε είχε γίνει και με τους προκατόχους του Σαμαρά και Παπανδρέου. Βεβαίως, αυτό που του καταλογίζουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι και εν μέρει το συμμερίζονται και οπαδοί, αλλά και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πως "ανεξάρτητα από τη δεδομένη  πίεση των προβλημάτων και τη σωματική και ψυχική καταπόνηση που αυτά επιφέρουν, όφειλε, παντί τρόπω, το 24ωρο του Ομπάμα να βρίσκεται σε άριστη φόρμα. Κατ' αρχήν το όφειλε στον εαυτό του και οπωσδήποτε στη χώρα, για τη διεθνή της εικόνα".

Όπως μας λέει επίλεκτο στέλεχος γνωστής εταιρείας επικοινωνίας: "Δίπλα στον ευθυτενή και ανθρώπινο  Ομπάμα έπρεπε να βρίσκεται ένας χαμογελαστός άνθρωπος που, λόγω του νεαρού της ηλικίας και του ευειδούς προσώπου του, αλλά και του μεσογειακού ταμπεραμέντου, να εκπέμπει αισιοδοξία, θάρρος και υγεία και όχι ένας μουρτζούφλης που ανυπομονεί να τελειώσει μια συνάντηση, η οποία, από τις κινήσεις που κάνει, μοιάζει να του είναι και δυσάρεστη. Δεν ξέρω τι απασχολούσε εκείνη τη στιγμή τον πρωθυπουργό, σίγουρα δεν θα ήταν κάτι ευχάριστο, όμως έπρεπε να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να το ξεπεράσει τουλάχιστον για τις στιγμές που υπήρχε τηλεοπτική κάλυψη. Η μοναδική ευκαιρία που είχε ο πρωθυπουργός να δείξει το καλό πρόσωπο της Ελλάδας, δυστυχώς σπαταλήθηκε".

Και όντως η ευκαιρία που δόθηκε στον Αλ. Τσίπρα είναι μοναδική. Οι περισσότεροι από τους διατελέσαντες πρωθυπουργούς δεν την είχαν και ούτε θα την έχουν και οι περισσότεροι στο μέλλον. Τα τελευταία 60 χρόνια μόνον τέσσερεις Αμερικανοί Πρόεδροι επισκέφθηκαν τη χώρα μας και από τους περίπου 15 Έλληνες πρωθυπουργούς τυχεροί ήταν ο Κ. Καραμανλής (υπεδέχθη τον Αϊζενχάουερ το 1959), ο Κ. Μητσοτάκης (τον Τζόρτζ Μπους τον πρεσβύτερο το 1991), ο Κ. Σημίτης (τον Κλίντον το 1999) και τώρα ο Αλ. Τσίπρας τον Ομπάμα. Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως η κούραση Τσίπρα δεν είναι κάποιο καινούργιο στοιχείο. Είχε αναφερθεί σ' αυτήν προ τετραμήνου, τον Ιούλιο, ο Βασίλης Λεβέντης. Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Μάρτιο, μνεία γι' αυτήν είχε κάνει και ο υπουργός Επικρατείας και εξ απορρήτων του πρωθυπουργού, Αλέκος Φλαμπουράρης λέγοντας πως "ο Αλέξης είναι κουρασμένος, αλλά αισιόδοξος", ενώ τον Σεπτέμβριο ένας από τους λόγους που η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη διέκοψε την συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ ήταν, ως λέχθηκε εκ των υστέρων, και η φυσιολογική κούραση του πρωθυπουργού μετά από 2,5 ώρες ερωτοαπαντήσεων.

Βεβαίως, όπως μας λέει υψηλόβαθμο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης" η συζήτηση για την εικόνα του Τσίπρα δεν πρέπει να επικεντρωθεί στην κούρασή του, αλλά στο πόσο ακόμη αντέχει πολιτικά να κυβερνήσει". Με τη διαπίστωση αυτή συμφωνεί και πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θεωρεί πως από τη Δευτέρα που κατατίθεται στη Βουλή ο προϋπολογισμός και για το επόμενο δίμηνο (Δεκέμβριος - Ιανουάριος) τα πράγματα θα είναι "ιδιαίτερα ζόρικα" για την κυβέρνηση. Εκτός από τα  εργασιακά, τα συνταξιοδοτικά, τα κόκκινα δάνεια και τα άλλα δύσκολα θέματα της δεύτερης αξιολόγησης στα οποία η κυβέρνηση πρέπει να πάρει προβιβάσιμο ο βαθμό από την τρόϊκα, χωρίς ταυτόχρονα να κινδυνεύσει η κυβερνητική συνοχή στις ψηφοφορίες που θα γίνουν στη Βουλή, υπάρχουν και τουλάχιστον άλλα τρία καυτά προβλήματα, τα οποία θα πρέπει από την αρχή του Νέου Έτους να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. Το πρώτο είναι, η επαχθής αλλαγή στις εισφορές, τα περίφημα μπλοκάκια που έχουν από τώρα δημιουργήσει βαρύ κλίμα ακόμη και μεταξύ των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ. Το δεύτερο είναι οι νέες περικοπές στο ΕΚΑΣ. Και το τρίτο οι νέοι έμμεσοι φόροι σε καύσιμα, ποτά, τσιγάρα κ.α. που θα αρχίσουν να ισχύουν από την 1η Ιανουαρίου.

Και μόνον αυτός ο πονοκέφαλος θα ήταν αρκετός να έχει κάνει δύσθυμο τον πρωθυπουργό και να του έχει ρίξει την ψυχολογία. Ίσως επειδή δεν είναι πλέον λίγοι αυτοί που στον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν πως είναι ίσως καλύτερα να στηθούν τώρα οι κάλπες ώστε να πάρει ένα αξιοπρεπές ποσοστό (20-25%) ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά αύριο, που με τα νέα μέτρα που εξ ανάγκης και κατ' επιταγήν της τρόϊκας θα ληφθούν, το ποσοστό μπορεί να κατρακυλήσει σε χαμηλά επίπεδα, ενδεχομένως και μονοψήφια εάν δεν υπάρξει μείωση του χρέους, η χώρα συνεχίσει να είναι εκτός ποσοτικής χαλάρωσης, η ανεργία παραμένει στα ύψη και η επενδυτική αποχή συνεχίζεται. Την άποψη αυτή ο πρωθυπουργός την ακούει, του δημιουργεί -ως είναι φυσικό- άγχος, αλλά δεν τη συμμερίζεται, επειδή (θέλει να) πιστεύει πως τα πράγματα, και ιδίως τα οικονομικά, θα εξελιχθούν θετικά και όχι αρνητικά. Εξυπακούεται, πως εφόσον οι εξελίξεις δεν είναι οι επιθυμητές, και αυτό λέγεται πως θα εκτιμηθεί μετά την 5η Δεκεμβρίου, οπότε και συνεδριάζει το Γιούρογκρουπ για την αξιολόγηση και το χρέος, δεν αποκλείεται ο Αλ. Τσίπρας να επανεκτιμήσει την κατάσταση. Εκλογές δεν είναι στο σχεδιασμό του, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί και η πιθανότητα να αναγκαστεί να τις κάνει αν δει πως οι αντοχές της κυβέρνησης, της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κόμματός του μειώνονται σε επικίνδυνο βαθμό.

Το ερώτημα "πόσο αντέχει ο Τσίπρας;" δεν απασχολεί μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την αντιπολίτευση, προκειμένου τα κόμματα να δουν τις επιλογές που εφεξής πρέπει να κάνουν, ενώ διατυπώνεται ολοένα και πιο συχνά στις συζητήσεις που γίνονται στους ανά την επικράτεια καφενέδες. Οι συνεργάτες του Τσίπρα δεν ανησυχούν ιδιαίτερα, καθώς θεωρούν πως "παρά τις δυσκολίες οι ειδήσεις και από το Γιούρογκρουπ και από την ΕΚΤ θα είναι καλές και θα τροχοδρομήσουν τη χώρα το 2017 στην ανάπτυξη, όπως έδειξαν και τα στοιχεία του τρίτου τριμήνου του 2016".  Εκτός όμως από τους αθεράπευτα αισιόδοξους, στους οποίους ειρήσθω εν παρόδω ανήκει και ο Τσίπρας, υπάρχουν και οι απαισιόδοξοι, οι οποίοι συντάσσονται με την πλειοψηφία των αναλυτών, εγχώριων και της αλλοδαπής, που θεωρούν πως πριν το 2018 δεν πρόκειται να έχουμε ουσιαστική και τελική ρύθμιση του χρέους. Οι απαισιόδοξοι είναι επίσης αυτοί που υποστηρίζουν πως το ...θαύμα με τον Ομπάμα δεν κράτησε ούτε τρεις μέρες, αφού στις δηλώσεις με την Μέρκελ, και παρά τα όσα είχε πει στην Αθήνα, δεν υπήρξε η παραμικρή αναφορά στο ελληνικό χρέος, ενώ ο Σόϊμπλε είχε φροντίσει να βάλει πάγο στον Αμερικανό Πρόεδρο όταν την παραμονή της επίσκεψής του στο Βερολίνο δήλωνε, με περίσσιο θράσος είναι η αλήθεια -σε βαθμό που εξόργισε ακόμη και την συνήθως ψύχραιμη Ντόρα Μπακογιάννη-, ότι "όσοι μιλούν για ελάφρυνση του χρέους, δεν βοηθούν τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα".

Φυσικά, το πρόβλημα δεν είναι ο Ομπάμα, ο οποίος δεν είχε κανένα λόγο να μην είναι ευχάριστος στους Έλληνες, οι οποίοι του πρόσφεραν το καλύτερο φυσικό σκηνικό για το τελευταίο μάθημα δημοκρατίας που ήθελε, από τη θέση του πλανητάρχη, να παραδώσει στους συμπατριώτες του και την υφήλιο. Το πρόβλημα είναι η κυβέρνηση και όσοι άλλοι θεώρησαν πως ο απερχόμενος Πρόεδρος μπορούσε να παρακάμψει ή και να υπερβεί τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ. Ενδεχομένως, θα μπορούσαν τα λόγια ή οι υποσχέσεις που θα έδινε, και έδωσε, να είχαν μια ορισμένη δεσμευτικότητα εάν διάδοχός του ήταν η Χίλαρι Κλίντον. Με τη νίκη Τραμπ οι δεσμεύσεις Ομπάμα μετατράπηκαν σε καλές προθέσεις. Αυτό φαίνεται πως το συνειδητοποίησε ο Τσίπρας την τελευταία στιγμή, πριν αφιχθεί ο Ομπάμα στην Αθήνα, επειδή είθισται οι λεπτομέρειες των επαφών και τα αποτελέσματα των συνομιλιών του εκάστοτε Αμερικάνου Προέδρου να έχουν συμφωνηθεί από πριν,  μεταξύ των υπηρεσιακών παραγόντων. Όταν ο πρωθυπουργός κατάλαβε πως τα καλά λόγια του Ομπάμα για το χρέος θα είναι καλά λόγια και μόνον και οι ΗΠΑ, επί Τραμπ, θα αναθέσουν τις οικονομικές και δημοσιονομικές διευθετήσεις της ΕΕ στη Γερμανία, είναι λογικό να κατεβάσει μούτρα.

Όπως είναι επίσης φυσικό να νοιώθει δυσάρεστα όταν πληροφορήθηκε πως στα λεγόμενα εθνικά θέματα, και ιδίως στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, όχι μόνον δεν πρόκειται να έχει οποιαδήποτε βοήθεια από τον Ομπάμα -όπως και έγινε-, αλλά τα πράγματα μπορεί να γίνουν χειρότερα εάν ο Ερντογάν επιμείνει στην αναθεωρητική του πολιτική όσον αφορά τα σύνορα σε Αιγαίο και Θράκη και ο Τραμπ κάνει πράξη τα όσα κολακευτικά έχουν πει, ο ίδιος και οι στενοί του συνεργάτες, για την Τουρκία. Και, ως είναι φυσικό, κανείς πολιτικός (πόσο μάλλον ο Τσίπρας που έγινε πρωθυπουργός σε νεαρή ηλικία χωρίς να έχει μάλιστα και ουδεμία εμπειρία, έστω και υπουργική, διακυβέρνησης) δεν θα ήθελε εκτός από πολιτικές και οικονομικές αστοχίες να του καταλογιστούν και ευθύνες σε εθνικά θέματα. Και μην ξεχνάμε πως υπάρχει και το θέμα των προσφύγων, για το οποίο ουδείς γνωρίζει την έκταση και την οξύτητα του προβλήματος που εγκυμονεί.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τις δημοσκοπήσεις που κάθε μέρα που περνά γίνονται ολοένα και δυσμενέστερες για την κυβέρνηση, αλλά και προσωπικά τον πρωθυπουργό είναι λογικό να μην έχει κέφια -και να το δείχνει, επειδή προφανώς δεν μπορεί να το κρύψει- ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτή θα ήταν η αντίδραση κάθε φυσιολογικού ανθρώπου που βρίσκεται υπό μεγάλη και διαρκή πίεση. Ενός ανθρώπου που κυριολεκτικά δουλεύει 16 και 18 ώρες κάθε μέρα, προκειμένου, όπως είπε, "να σταματήσει η ανηφόρα και η χώρα μαζί με τους πολίτες της να βαδίσουν, επιτέλους, σε ομαλό δρόμο". Μπορεί οι στενοί του συνεργάτες να τον χαρακτηρίζουν "παγοθραυστικό, που δεν καταλαβαίνει τίποτε", όμως στις αντοχές κάθε ανθρώπου -μην ξεχνάμε πως και οι πολιτικοί είναι άνθρωποι- υπάρχει ένα όριο, το οποίο δύσκολα ξεπερνιέται χωρίς συνέπειες.

Τα τελευταία 24ωρα διακινείται στα πολιτικοδημοσιογραφικά γραφεία, η αντιστοίχιση της εικόνας του "φευγάτου" Τσίπρα με αυτή του "κουρασμένου" Κώστα Καραμανλή, λίγους μήνες πριν ο πρώην πρωθυπουργός, λόγω του επικείμενου δημοσιονομικού εκτροχιασμού, εγκαταλείψει ουσιαστικά τη διακυβέρνηση, προκηρύσσοντας εκλογές, τις οποίες ήταν σίγουρο πως θα κερδίσει ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Παπανδρέου. Η αντιστοίχηση που επιχειρείται είναι άδικη. Ο Αλ. Τσίπρας δεν είναι Κ. Καραμανλής. Συνεχίζει, παρά τα  μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει, να διακατέχεται από την ορμή του νεοφώτιστου στην εξουσία. Όσοι τον γνωρίζουν καλά υποστηρίζουν πως "είναι πεισματάρης και αγωνιστής" και δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψει ούτε θα αρνηθεί να κλείσει την αξιολόγηση ακόμη κι αν τα μηνύματα από το Βερολίνο είναι να ξεχάσει τη ρύθμιση του χρέους και να περιοριστεί, προσώρας, σε κάποιες βραχυπρόθεσμες διευθετήσεις. Γνωρίζει ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, αρνείται να πιστέψει πως θα γίνουν δυσκολότερα και θεωρεί πως το Brexit, οι αλλαγές στις ΗΠΑ, αλλά και στην Ευρώπη μπορεί να έχουν συντηρητικό έως και ακροδεξιό πρόσημο όμως ταυτοχρόνως επειδή αμφισβητούν τη γερμανική ηγεμονία και την πολιτική της ακραίας λιτότητας μπορεί η Ελλάδα, με τις κατάλληλες συμμαχίες, να βγει κερδισμένη.

Από την άλλη βέβαια, ουδείς μπορεί να γνωρίζει αν υπάρχει και κάτι άλλο το οποίο καταθλίβει τον πρωθυπουργό. Οι πληροφορίες, που τον θέλουν να είναι "σκασμένος" επειδή, προ μηνός περίπου, ενημερώθηκε ατύπως ότι η αμερικανική διοίκηση αλλάζει στάση απέναντί του και αρχίζει να βλέπει με συμπάθεια τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αξιόπιστες και μάλλον υποκρύπτουν σκοπιμότητες. Εκτός κι αν περιέχονται σε κάποια έκθεση του νέου Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα, στην οποίαν όμως έχουν πρόσβαση πολλοί λίγοι, και μάλιστα αμερικανοί αξιωματούχοι, και σίγουρα δεν θα δει το φως της δημοσιότητας. Ούτε μπορεί ο ανασχηματισμός να επισπεύσθηκε προκειμένου να εισέλθουν στην κυβέρνηση πρόσωπα, όπως ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, που ήταν αρεστά στην οικογένεια Κλίντον. Ακόμη κι αν αυτό συνέβη, η ήττα της Χίλαρι Κλίντον είναι ένας ακόμη λόγος, αφενός για να μην είναι χαρούμενος ο πρωθυπουργός και αφετέρου, διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων, να ακούγεται ολοένα και πιο συχνά και με μεγαλύτερη ένταση το ερώτημα: "Πόσο αντέχει ο Τσίπρας;". Το κακό για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση είναι πως όταν τέτοια ερωτήματα αποκτούν μεγάλη δημοφιλία, συνήθως οι κυβερνήσεις αρχίζουν και μετρούν αντίστροφα το χρόνο. Τώρα, το πόσο θα διαρκέσει αυτό το μέτρημα είναι δύσκολο να το μαντέψει κάποιος. Το μόνο σίγουρο είναι πως το 2017 θα είναι μια ακόμη δύσκολη χρονιά. Για όλους...

5 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. Ο αναίσθητος ποτέ δεν κουράζεται.

  2. freeman 17:38 21/11/2016

    ///// Ενός ανθρώπου που κυριολεκτικά δουλεύει 16 και 18 ώρες κάθε μέρα, προκειμένου, όπως είπε, «να σταματήσει η ανηφόρα και η χώρα μαζί με τους πολίτες της να βαδίσουν, επιτέλους, σε ομαλό δρόμο». //////
    TI MAΣ ΛΕΤΕ ΚΥΡΙΕ ΦΕΛΕΚΗ μας !!!!!!
    16 ΚΑΙ 18 ΩΡΕΣ !!!!
    ΠΩ. . . ΠΩ . . . ΠΩ . . .
    ΔΗΛΑΔΉ η …17ωρη διαπραγμάτευση (ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ) με την οποία ΜΑΣ ΤΑ ΖΑΛΙΣΑΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ . . . ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΑΘΛΟ είναι …ΤΥΧΑΙΑ ο ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ ΤΩΝ 16 & 18 ωρών που μας μεταφέρετε πάντα από … κύκλους …. (βλέπε Καραμανλή) !!!!
    ΩΡΑΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ….
    Πάντως εγώ με τις συσπάσεις του προσώπου, τα χασμουρητά , την στάση του σώματος, , την αδυναμία συγκέντρωσης και την αποστασιοποίηση από τον τόπο & χρόνο στην μπρεζέρα με τον Ομπάμα , ΑΠΟ εμπειρία εντός οικογενειακού περιβάλλοντος , είδα ότι έχει παρενέργειες από ψυχοφάρμακα που λαμβάνει !
    KATI TETOIO μάλλον υπονοήτε και ΕΣΕΙΣ , αλλά το πάτε μέσω …Λαμίας !

  3. Δεν θέλει , δεν μπορεί , δεν καταλαβαίνει !
    Τι απομένει ;
    Μα το Ουυυυυστ .
    Δώστε του το , φιλοι μου.

  4. Θ.Τ. 10:14 21/11/2016

    Μα «φιλεύσπλαχνε» Κε Φελνίκο μας , από ΠΟΙΟΝ περιμένετε ΤΙ ?
    ( Και ) ο Τσίπρας φόρεσε την στολή του πυροσβέστη
    αλλά παραμένει πιό πολύ εμπρηστής από θεατής
    κι από τους σαμαροβενιζέλους ακόμα.
    Πυροσβέστης δεν ήταν/είναι ΠΟΤΕ .

  5. o Tσίπρας δεν είναι κουρασμένος (από τι άλλωστε;) – ο Τσίπρας είναι κομπλεξικός, βλάχος, αμόρφωτος και αναιδής.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.