ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Γίνεται κόκκινο χαλί χωρίς τον Τομ Φορντ

Πώς μπορείς να πουλάς μια τσάντα 19.400 δολάρια και την ίδια στιγμή να στέλνεις τον καταναλωτισμό και καπιταλισμό στην πυρά; Ο οίκος του πουλάει κοστούμια των 5000 χιλιάδων δολαρίων και εκείνος λέει ότι ο υλισμός μπορεί να σου ρουφήξει τη ζωή.

Ο Τομ Φορντ δεν χρειάζεται συστάσεις. Όλοι γνωρίζουν τον άνθρωπο που τη δεκαετία του 1990 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000 δημιούργησε όχι μόνο ένα δυναμικό εμπορικό σήμα αλλά και ένα τρόπο ζωής που ενθουσίασε τους συντάκτες μόδας αλλά και τους καταναλωτές. Αναστήθηκε στο καλλιτεχνικό στερέωμα με την επανεφεύρεση του κλασικού ,έδωσε νέα πνοή σε γνωστούς οίκους μόδας ,έντυσε την Μαντόνα και την Μισέλ ενώ αρνήθηκε ευγενικά να σχεδιάσει ρούχα για την πρώτη κυρία.
Ο ίδιος ο Φορντ λέει, ότι για πρώτη φορά στη ζωή του σκέφτηκε ότι τον ενδιέφερε η μόδα όταν ανακάλυψε πως είναι και ομοφυλόφιλος. Το ενδιαφέρον του για τη μόδα τον έκανε συχνά στόχων πειραγμάτων .Ο 55χρονος δημιουργός μίλησε πρόσφατα σε τηλεοπτική εκπομπή για τα σκληρά χρόνια της εφηβείας και παραδέχτηκε ότι τα οδυνηρά συναισθήματα από το μπούλινγκ που δέχτηκε στη β’ δημοτικού εξακολουθούσαν να τον καταδιώκουν και στην ενήλικη ζωή του.

Για το νεαρό αυτοδίδακτο σχεδιαστή από το Τέξας ήταν πρόκληση η μετακόμιση στην Ευρώπη για να αναλάβει σχεδιαστής σε μια χρεωκοπημένη εταιρεία. Ο Gucci εκείνη την εποχή ήταν μια χρεωκοπημένη περίπτωση. Ο Φορντ μέσα σε λίγα χρόνια επιβάλλει το μινιμαλιστικό ύφος του, στρογγυλεύει τις γωνίες και απογειώνει τον οίκο . Συνεχίζει ακάθεκτος επιβάλλοντας το δικό του στιλ .

Το 2002, μετά από μια εντυπωσιακή διαδρομή , εγκατέλειψε το γνωστό οίκο που άλλαξε χέρια καθώς η νέα διεύθυνση αρνήθηκε να του δώσει την ανεξαρτησία που επιθυμούσε. Ο Φορντ για δυο χρόνια πάλεψε με τους προσωπικούς του "δαίμονες". Ευτυχώς, γι αυτόν ξεμπέρδεψε γρήγορα και έπεσε με τα μούτρα στο εφηβικό πάθος του. Οι ταινίες ήταν για καιρό πηγή έμπνευσης, ειδικά στην αρχή της καριέρας του. Έφτιαξε την προσωπική μου ταινιοθήκη με ταινίες του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. ``Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα της φον Καντ (1972) είναι η αγαπημένη του ταινία.

Ερωτευμένος με το σινεμά ο Τεξανός σχεδιαστής , ίδρυσε τη δική του εταιρεία παραγωγής και άρχισε να ψάχνει γύρω του για ταλέντα και ιστορίες. Το πιο δύσκολο ήταν να βρει τα κεφάλαια.

"Πανικοβλήθηκα" λέει στο Hollywood Reporter, εξηγώντας πώς τελικά , το 2006, αποφάσισε να επιστρέψει το χώρο της μόδας. Η νέα του γραμμή απογειώνεται από τους σταρ του Χόλιγουντ. Ο Ντάνιελ Κρεγκ φοράει τα κοστούμια του στις τρεις τελευταίες του Τζέιμς Μποντ ενώ οι πωλήσεις των γυαλιών ηλίου Tom Ford Marko εκτοξεύτηκαν στο 80% μετά την κυκλοφορία του Skyfall. Μερικές αστοχίες ξεπεράστηκαν και το πάθος για το σινεμά θα τον σπρώξει σε ένα μυθιστόρημα του 1964.

Το "Single Man" δεν μπορούσε να βρει χρηματοδότη. Ο φίλος του Geffen του έδωσε μια συμβουλή που άλλαξε τα πάντα: "Δεν υπάρχει καλύτερη επένδυση από τον εαυτό σου".

Ο Φορντ θα το πάρει σοβαρά και θα βάλει χρήματα στην παραγωγή.  "Άξιζε κάθε δεκάρα. Ήταν ότι πιο διασκεδαστικό έκανα στη ζωή μου", θα αποκαλύψει. Η επιτυχία του "Ένας άντρας μόνος" απέδειξε ότι το χάσμα ανάμεσα στη μόδα και το σινεμά δεν είναι πάντα αγεφύρωτο. Όχι για τον χαρισματικό Φορντ που οι φίλοι του έβαλαν τα γέλια όταν τους είπε ότι θα κάνει ταινία. Η δεύτερη ταινία του "Νυκτόβια πλάσματα" που παίζεται στους κινηματογράφους έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας, τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής και συνέχισε την πορεία του στο Φεστιβάλ του Τορόντο.
Ένα ερωτικό θρίλερ όπου η εκδίκηση μοιάζει περισσότερο με έργο τέχνης ανάμεσα σε δυο κόσμους που συγκρούονται. Αυτή τη φορά ο Φορντ ταυτίζεται με την πρωταγωνίστρια, τη Σούζαν μια πλούσια επιμελήτρια εκθέσεων που συνεχώς ταξιδεύει για "μπίζνες" . Τα νυχτερινά πλάνα και οι hi tech χώροι του Λ. Ά. με τα πανάκριβα αντικείμενα κραυγάζουν την απελπιστική δυστυχία της πλούσιας Τεξανής κληρονόμου . Κάτι πληρώνεις και κάτι παίρνεις. Μερικές φορές το τίμημα είναι ακριβό.
"Είναι μια ιστορία που θίγει την απομόνωση και τη μοναξιά που όλοι μας βιώνουμε και τη σπουδαιότητα των συναισθημάτων που είναι και τα μόνα που μας κρατούν στη ζωή", θα πει ο Φορντ.

Άλλωστε στο σκοτεινό μυαλό του Τομ Φορντ η σύλληψη της ευτυχίας όπως πλασάρεται στην κουλτούρα μας δεν υπάρχει.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.