ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Ελλάδα, μοντέρνα & παλιά αξία

Με το που άνοιξα τα μάτια μου με τύφλωσε ο ήλιος. Κοιτάζω απέναντι. Ο δρόμος μου κινείται στον παλμό της Άνοιξης. Τα μικρά παιδιά κλωτσάνε τις μπάλες και οι νοικοκυρές κρύβουν τα χειμωνιάτικα στο πατάρι. Μένω στη γειτονιά από μικρό παιδί. Έχω φωτογραφίες μου να παίζω ``κουτσό `` και ``μήλα `` τότε που λίγο πιο πέρα από το σπίτι μου ήταν χωράφια.

Τα χρόνια πέρασαν, στα χωράφια χτίστηκαν πολυκατοικίες και συχνά δεν βρίσκεις χώρο να παρκάρεις. Για καλή μου τύχη υπάρχουν και αρκετά οικόπεδα άχτιστα με το χώμα να μυρίζει και να σου υπενθυμίζει τις αλλαγές των εποχών. Τις περισσότερες ώρες όλα είναι ήσυχα. Συνήθως θα δεις μια γιαγιά και ένα παππού να λιάζεται σε κάποιο από τα παγκάκια της πλατείας , τη μικρή να παίζει πιάνο στη παραδίπλα μονοκατοικία . Ανάμεσα στις πολυκατοικίες με τις πιλοτές κάπου κάπου ξεφυτρώνουν σπίτια χαμηλά με αυλές.

Η αλήθεια είναι ότι η κρίση των τελευταίων χρόνων είναι εμφανής στα μικρά και καθημερινά. Γκρινιάζω, ναι! Και μένα με εξοργίζουν τα ξεχαρβαλωμένα πεζοδρόμια, η λάμπα στο δρόμο που δεν ανάβει, τα γκρίζα σχολικά κτίρια που έχουν κάτι χρόνια να βαφτούν.

``Τώρα πλάκα μου κάνεις; Εδώ, είναι ατέλειωτος Χειμώνας.`` Δεν μπορούσα να θυμώσω μαζί της. Με τη Δέσποινα μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά. Φοιτήτρια της Ιατρικής έτρεχε πάνω-κάτω Θεσσαλονίκη . Τα τελευταία δέκα χρόνια ζει και εργάζεται σε μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη που όλα δουλεύουν ρολόι αλλά οι κάτοικοι καταναλώνουν χούφτες τα ψυχοφάρμακα.

Όταν είσαι στην Ελλάδα σου φαίνονται όλα χάλια και όταν πάρεις τα ιμάτιά σου και φύγεις αναζητάς με νοσταλγία τις γεύσεις της κουζίνας της μάνας σου, τις παρέες σου , τη μυρωδιά της γειτονιάς σου. Δεν είναι τα ίδια τα μαγαζιά και οι λαϊκές. Γιατί πώς να το κάνουμε το φαγητό είναι μνήμη. Το παιχνίδι της μνήμης με το παρόν και το παρελθόν. Τρώμε σε ένα καταπληκτικό εστιατόριο αλλά μετά αρχίζουμε τις συγκρίσεις με το φαί της μάνας μας.

Το Κυριακάτικο τραπέζι, απλό και νοικοκυρεμένο με πέντε φαγητά, άφθονο κρασί και λίγη μουσική. Αχ, αυτός ο φούρνος του κυρ-Μανώλη, που λιγουρεύεσαι τις τυρόπιτες ακόμα και στον ύπνο σου. Greece, A Modern Classic, μου λέει η Δέσποινα, καμαρώνοντας που η χώρα μας πρωταγωνιστεί ως μια μοντέρνα , κλασσική αξία στο Απριλιάτικο τεύχος του National Geographic Traveller . Την ώρα που οι Έλληνες δεν είναι και στα καλύτερά τους, οι ξένοι βρίσκουν στην πατρίδα μας περισσότερους από έναν λόγους να ζήσεις εδώ και να μεγαλουργήσεις.

Πώς είναι να ζεις σήμερα στην Ελλάδα; Με τη Θεσσαλονίκη στο εξώφυλλο,o έγκριτος δημοσιογράφος John Malathronas συστήνει στο εναλλακτικό κοινό που ταξιδεύει και αναζητεί την ποιότητα , την γαστρονομία ως αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του τόπου.

Ο αρθρογράφος επιλέγει τρεις ιστορίες ελληνικής δημιουργικότητας εν μέσω της κρίσης.
H πρώτη ιστορία μας συστήνει την οικογένεια Καπετανάκη που αποφάσισαν να ρισκάρουν και εν μέσω κρίσης και το 2013 , άνοιξαν το εστιατόριο Estrella, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Εκεί να δεις , γεύσεις. Να γλείφεις τα δάχτυλά σου με το Οθωμανικό burger και την πίτσα breakfast σε ζύμη από κουλούρι Θεσσαλονίκης. Το μεγάλο γαστρονομικό χιτ των τελευταίων χρόνων είναι το ``Μπουγατσάν . Εφευρέτης του ``Μπουγατσάν`` του γλυκού που έκλεψε τις καρδιές των Θεσσαλονικέων , ο σεφ και blogger Δημήτρης Κοπαράνης που κατάφερε με τις γλυκές και αρμυρές γεύσεις να μπει στην καθημερινότητα της πόλης.
Το ``Μπουγατσάν`` , η ένωση του ζεστού κρουασάν με κρέμα μπουγάτσας, ζάχαρη άχνη και κανέλα γλύκανε τους ουρανίσκους προκαλώντας εκατοντάδες αναφορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Στα χρόνια της μακράς ύφεσης , μια παρέα νεαρών σεφ γύρω στα τριάντα αποφάσισαν να ανοίξουν ένα εστιατόριο στην ανερχόμενη γενιά των Πετραλώνων . Όλοι με λαμπρή προϋπηρεσία στα καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας. Όσοι πήγαν στο ``Θείο Τραγί`` το συζητούν και σχολιάζουν τα πιάτα στο διαδίκτυο .
Καθόλου τυχαία λοιπόν η αναφορά του αμερικανικού περιοδικού στην ελληνική γαστρονομία που μέσα στη κρίση μπορεί και αναπτύσσεται.

Φαίνεται τελικά πως η δημιουργικότητα μπορεί να αναδυθεί και στα πέτρινα χρόνια της κρίσης. Ένα νέο κύμα από δημιουργούς, μουσικούς, συγγραφείς, σκηνοθέτες, σεφ, επαγγελματίες , κόντρα στους καιρούς ,αποφάσισαν να κάνουν πράξη τα όνειρά τους.

Και παρά την ύφεση , οι άνθρωποι στην Ελλάδα παίρνουν δημιουργικά ρίσκα. Και συχνά τα καταφέρνουν.
Γίνονται πολύ σοβαρές προσπάθειες . Κι αν ακόμα δεν έχουμε μπει στη σωστή συχνότητα με την εξωστρέφεια, έρχεται ο καιρός που θα διαπιστώσουμε ότι όλα μπορούν να γίνουν.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.