Όσο κι αν τα Μέσα Ενημέρωσης το μεγεθύνουν ή ακόμη και το διαστρέφουν για ιδιοτελείς λόγους, το κυβερνητικό πρόβλημα διαγενομένου του χρόνου θα καθίσταται εκρηκτικό. Τη στιγμή που χρειάζεται να επιδεικνύονται ομοψυχία, θέληση, αποφασιστικότητα, πάθος και ορμή, η εικόνα που σχηματίζουν οι πολίτες για τους κυβερνώντες είναι αυτή του μπουλουκιού.

Ο κάθε υπουργός, περιχαρακώνει τον τομέα ευθύνης του και πρώτιστο μέλημα έχει πλέον την αποφυγή λαθών που μπορεί μελλοντικά να του κοστίσουν. Αντί να σώζουν τη χώρα, σώζουν τους εαυτούς τους. Υπό την αυξανόμενη πίεση βουλευτών, κομματικών στελεχών και κοινωνικών υποκειμένων οικοδομούν γραμμές προσωπικής άμυνας, όταν αυτό που απαιτείται είναι φουλ επίθεση.

Δεν είναι μόνο η «η παρέα του Αλέξη», αλλά το σύνολο σχεδόν των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου, περιλαμβανομένων και των πολιτικά έμπειρων κυβερνητικών στελεχών που αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Χάνεται κρίσιμος χρόνος και σπαταλιέται πολιτικό κεφάλαιο σε έριδες, δευτερεύουσες αντιθέσεις και διαδικαστικές λεπτομέρειες. Η απόσταση από την κοινωνία μεγαλώνει και τα νέα μέτρα, που, σύντομα και κατ' απαίτησιν της τρόϊκας, θα νομοθετηθούν, στρέφουν τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών απέναντι στην κυβέρνηση και οδηγούν τους ψηφοφόρους στα κόμματα της αντιπολίτευσης, την αποχή και την ιδιώτευση.

Μια κυβέρνηση που ξεκίνησε με κέφι και όρεξη εμφανίζεται σήμερα χωρίς δυναμική και με οιονεί κατάθλιψη. Όλο το «σύστημα» εμφανίζεται να είναι βραχυκυκλωμένο. Οι υπουργοί, αντί να ενεργούν για την επίλυση των προβλημάτων, δίνουν την εντύπωση ότι αναζητούν ένα είδος κυβερνητικής τριτενέργειας για να ρυθμίσει τις μεταξύ τους σχέσεις. Επεξεργάζονται ιδέες, καταθέτουν προτάσεις, ψηφίζουν νόμους, αλλά ήκιστα ενδιαφέρονται για την εφαρμογή τους.

Η ανάγκη επανεκκίνησης καθίσταται ολοένα και πιο επιτακτική. Το ερώτημα είναι αν μπορεί αυτή να γίνει με μια απλή ανακατανομή ρόλων, «νέο αίμα», αλλαγή προτεραιοτήτων και αναδιάταξη συμμαχιών ή απαιτείται και λαϊκή έγκριση. Σε κάθε πάντως περίπτωση, είναι αμφίβολο αν μπορεί μια πάλιν εκ του εξωτερικού ένεση να ανατάξει το εσωτερικό πολιτικό κλίμα. Τα κέρδη που αποκτώνται έξω, χάνονται μέσα, λόγω και των κυβερνητικών δυσλειτουργιών.

Ο πρωθυπουργός ήρθε η ώρα να αποφασίσει τι θα κάνει με την κυβέρνησή του. Αν κάποιοι θεωρούν ότι θα πάνε και θα κερδίσουν το παιχνίδι στις καθυστερήσεις, αυταπατώνται. Αν συνεχιστεί η δυσάρεστη αυτή κατάσταση, το ενδεχόμενο να συμβεί κάποιο «ατύχημα» στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝΕΛ και να οδηγηθούμε σε εκλογές είναι λίαν πιθανό. Μόνον που τότε η κάλπη θα στηθεί όχι με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, αλλά από υπαιτιότητά της και σε συνθήκες ακραίας πόλωσης. Κι αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί. Όχι μόνον για την κυβέρνηση, αλλά και για το πολιτικό σύστημα...