ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

70ό Φεστιβάλ Καννών: Πάρε τον Χρυσό και τρέχα...

Εμπιστεύεται πλέον κανείς τις κριτικές επιτροπές; Κάπως, όταν πρόκειται για την Μόστρα της Βενετίας. Λιγότερο, στην περίπτωση της Μπερλινάλε. Σχεδόν καθόλου, εδώ και χρόνια, τις επιτροπές των Καννών, ειδικά τους προέδρους. Αμερικανοί επιλέγονται ώστε να βραβεύσουν Ευρωπαίους, Ασιάτες ώστε να βραβεύσουν Αμερικανούς, στους πιο αναγνωρισμένους ανατίθεται ν' "ανακαλύψουν" ταλαντούχους άγνωστους, για λογαριασμό υποτίθεται του μεγάλου κοινού, των νέων τάσεων και, συνολικά, της απαίτησης του παγκόσμιου κινηματογράφου γι' ανανέωση του ενδιαφέροντος και του ίδιου του εαυτού του. Στον καθεδρικό του σινεμά, οι επιλογές προσώπων εξυπηρετούν κατά κύριο λόγο τις ανεπίσημες αλλά ευανάγνωστες επιδιώξεις ενός λαμπρού, χωρίς αμφιβολία, θεσμού που θυμίζει πια γραφείο στοιχημάτων γειτονιάς, όσο κι αν η γειτονιά διαθέτει τα πλεονεκτήματα της Κυανής Ακτής.

Μόδες κάθε λογής, πολιτική ορθότητα, σκοπιμότητες, συγκυρίες, υποχρεώσεις προς τρίτους, η γνωστή επετηρίδα του κλειστού πελατειακού συστήματος και, κυρίως, τα συμφέροντα των γαλλικών εταιρειών παραγωγής, συνθέτουν τις αληθινές "αξίες" και επιταγές που δεν πρέπει ν' αγνοούνται από τους εκάστοτε προέδρους και τα μέλη των επιτροπών. Τελευταίο περιστατικό καταγγελίας ωμών παρεμβάσεων της διοργάνωσης παραμένει εκείνο με ηρωίδα του σκανδάλου την συγγραφέα Φρανσουάζ Σαγκάν, τέσσερις δεκαετίες πριν. Έκτοτε, το φεστιβάλ παίρνει τα μέτρα του κι ας σημειώνονται σποραδικές εκδηλώσεις δυσαρέσκειας εκ μέρους των αδικημένων ή συγκρούσεις με διάσημους δημιουργούς όπως πρόσφατα ο Λαρς Φον Τρίερ, για λόγους, όμως που είχαν να κάνουν με την λογοκρισία ή την διαστρέβλωση δηλώσεων κι απόψεών του, ύστερα από την προβολή της "Μελαγχολίας" του. Ο Δανός εκδιώχθηκε, το έργο του ανακηρύχθηκε κορυφαίο από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία, τότε, οι Κάννες έχασαν, μυαλό δεν έβαλαν. Φέτος, έβαλαν τον Πέδρο Αλμοδόβαρ, που δεν κέρδισε ποτέ του την πολυπόθητη αναγνώριση, ν' απονείμει τον Χρυσό Φοίνικα και τις υπόλοιπες διακρίσεις, πλαισιωμένος από τους Σορεντίνο, Παρκ, Άντε, Τσαστέιν και Σμιθ. Παρέα ανομοιογενής, προθέσεις ευγενείς. Αποτέλεσμα; Με τέσσερις μόνον αξιόλογες ταινίες και υπερδιπλάσιο αριθμό θεσμοθετημένων βραβείων, ευκαιρία να γελάσει ο κάθε πικραμένος.

Σαφώς ευνοημένος ο Σουηδός σκηνοθέτης Ρούμπεν Όστλουντ, παραλίγο να κάνει στριπτίζ στην τελετή λήξης, μην συγκρατώντας τον ενθουσιασμό του. Ναι, "THE SQUARE", ένα σαρκαστικό, πικρό σχόλιο για την κρίση αξιών, ειδικά, και την παρακμή του δυτικού προτύπου ζωής, γενικά, μ' αφορμή τα εγκαίνια κάποιου μουσείου και τα μυστικά και ψέμματα του καλλιτεχνικού διευθυντή, ανήκει στην καλύτερη τετράδα, όμως ποιός περίμενε να κατακτήσει τον Χρυσό Φοίνικα; Τον διεκδικούσε μέχρι τέλους πεισματικά και ο Ρομπίν Καμπιγιό με τα "120 χτυπήματα το λεπτό", χρονικό γεμάτο ενέργεια και συγκίνηση, με ήρωες τα μέλη μιας ομάδας ακτιβιστών εναντίον του AIDS και της προκατάληψης στο Παρίσι του '90. Ο Καμπιγιό αρκείται στο Μέγα Βραβείο, δεύτερο ουσιαστικά σε σημασία. Για να πλασαριστούν οι παραπάνω τίτλοι στις δύο κορυφαίες θέσεις θυσιάζεται το πρώτο φαβορί, η επιβλητική αλληγορία για την σύγχρονη Ρωσία "LOVELESS" του Αντρέϊ Ζβιάγκιντσεφ, που δέχεται αδιαμαρτύρητα το Ειδικό Βραβείο της επιτροπής. Η Σοφία Κόππολα γίνεται η δεύτερη γυναίκα στην ιστορία του φεστιβάλ που κερδίζει το σημαντικό βραβείο σκηνοθεσίας με την φεμινιστική μα συμβατική αφήγηση ενός ερωτικού δράματος, σε ουέστερν φόντο ("THE BEGUILD"), ενώ η πρωταγωνίστριά της Νικόλ Κίντμαν χρίζεται ως η πιο "σκληρά εργαζόμενη ηθοποιός" (δυο ταινίες στο διαγωνιστικό, δυο εκτός συναγωνισμού) και της απονέμεται η τιμητική διάκριση των εβδομηκοστών γενεθλίων. Γυναικείος ρόλος για τη Νταϊάν Κρούγκερ ("IN THE FADE") στο θρίλερ του Φατίχ Ακίν, ανδρικός ρόλος στον Χοακίν Φίνιξ για την σκληρή περιπέτεια εκδίκησης, διαφθοράς και παιδεραστίας " You were never really here", από την Λιν Ράμσεϊ που, άγνωστο με ποιο κριτήριο, μοιράζεται επιπλέον (και) το βραβείο σεναρίου με το δίδυμο των Γιώργου Λάνθιμου- Ευθύμη Φιλίππου για το δικό τους παράδοξο μείγμα μαύρης κομεντί και τρόμου 'The killing of the sacred deer". Τι κρίμα, τόσες καλύτερες ταινίες να υπάρχουν στο τμήμα "Ένα κάποιο βλέμμα", όπου βραβεύτηκε από την Ούμα Θέρμαν το κοινωνικό δράμα 'LERD" του Μοχάμαντ Ρασούλοφ. Κι οι συνάδελφοι κριτικοί της FIPRESCI; Ξεχώρισαν τα "120 χτυπήματα το λεπτό", πάλι καλά. Τα βραβεία περνούν τη κρίση που μαστίζει το σύγχρονο σινεμά;

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.